به گزارش کودک پرس توصیه هایی که به کودکان مبتلا به صرع و والدین آنها می شود شامل موارد زیر است:
1- بسیاری از کودکان مبتلا به صرع، زندگی طبیعی دارند و صرع کودک به این معنا نیست که او از لحاظ جسمی و یا ذهنی عقب تر از سایر کودکان هم سن خود می باشد، بلکه بسیاری از کودکان صرعی وجود دارند که با نهایت تلاش و هوش خود، به موفقیت های بزرگی دست پیدا کرده اند.
2- والدین باید به کودکان مبتلا به صرع خود بگویند که به این مشکل، تنها به چشم یک بیماری نگاه کنند نه نقص عضو. هیچ کسی، زندگی کامل و بدون مشکل ندارد، بلکه همه در زندگی خود با مشکلاتی روبرو هستند. مهم این است که بتوان در کنار این مشکل، از زندگی لذت برد و با اراده آن را مهار کرد.
3- صرع می تواند در هر سنی شروع شود، اما اکثر افراد این بیماری را در دوران کودکی خود تجربه می کنند.
4- باید به کودک خود توضیح دهیم که علت صرع هنوز به طور قطعی مشخص نشده است و تنها عللی را برای آن حدس می زنند، از جمله وراثت، آسیب مغزی، تومور مغزی، ضربه به سر و عفونت.
5- به کودک مبتلا به صرع یاد دهید که در هنگام وقوع حملات صرع (تشنج)، چه کارهایی را انجام دهد. به او بگویید که به محض مشاهده هر گونه علامت شروع حمله صرع، هر گونه اجسام و اشیای خطرناک و نوک تیز را از خود دور کند. اگر برایش مقدور است وسیله ای نرم مثل بالش را زیر سرش بگذارد و از وارد کردن هر گونه وسیله به داخل دهان خود جدا خودداری کند، زیرا بر اثر قفل شدن دهان در حین حمله صرع، امکان خرد شدن و شکستن دندان ها وجود دارد.
6- اگر فرزندتان به قدری بزرگ شده که بتواند مطالعه کند و از مطالب علمی و پزشکی سر در بیاورد، مجلات و کتاب ها و سایت های مربوط به بیماری صرع را در اختیار او قرار دهید تا اطلاعات او را در این زمینه افزایش دهد. اگر کودک دبستانی دارید که مبتلا به صرع است، می توانید از کتاب های سطح پایین تر استفاده کنید و یا از معلمین مدرسه بخواهید که در حین تدریس، مطالبی را در این خصوص به او آموزش دهند. همچنین می توانید کودک خود را نزد پزشک متخصص مغز و اعصاب کودکان ببرید و از او بخواهید تا با زبان کودکانه، اطلاعات مناسبی را در اختیار کودکتان قرار دهد.
7- والدین عزیز می توانند کودکانی که مبتلا به صرع هستند را پیدا کنند و کودک خود را نزد آنها ببرند. این کار حداقل دو فایده خیلی مهم دارد؛ یکی اینکه کودک شما می فهمد که او فقط به این بیماری مبتلا نیست و کودکان دیگری هم با این بیماری درگیرند. در نتیجه راحت تر می تواند با این قضیه کنار بیاید و آن را تحمل کند. دوم اینکه می تواند اطلاعات مفیدی را درباره این بیماری از آنها یاد بگیرد و یا به آنها یاد دهد.
8- به والدین عزیز توصیه می شود اطلاعات خود را درباره این بیماری و نحوه برخورد با فردی که دچار حمله صرع شده است را بالا ببرند تا وقتی کودکشان سۆالی در مورد این بیماری از آنها می پرسد، به طور صحیح پاسخ دهند و یا وقتی کودکشان دچار حمله صرع می شود، بتوانند آن را کنترل کنند.
9- به والدین توصیه می شود به فرزند خود بگویند که هر گونه سۆالی در این زمینه برایش پیش آمد، از پدر و مادر خود بپرسد و خجالت نکشد. لازمه این کار این است که والدین رابطه بسیار محبت آمیز و دلسوزانه ای را با فرزند خود داشته باشند. رابطه ای دو طرفه و دوستانه که کودک هر گونه احساس نیاز خود را بدون خجالت با آنها مطرح کند.
10- به والدین توصیه می شود هنگام ثبت نام فرزندشان در مدرسه، بیماری او را به مدیر و ناظم و معلمین مدرسه بگویند و آموزش های اولیه را در خصوص کنترل حمله صرع به آنها یاد دهند تا آنها هم آمادگی های لازم را در خصوص مهار این حملات داشته باشند.
11- این باور غلط وجود دارد که هنگام حمله صرع (تشنج) باید جسمی را در دهان فرد گذاشت تا مانع گاز گرفتن زبان شد. حال آنکه تجربه نشان داده این اتفاق بسیار نادر است. گذاشتن جسم در دهان فرد به علت انقباض فک می‌تواند باعث شکستگی دندان شود، لذا هرگز چیزی را بین دندان فرد صرعی قرار ندهید. بیشتر مواقع، تشنج بعد از یک دقیقه متوقف می‌شود، ولی اگر تشنج بیش از چند دقیقه طول کشید، باید فرد را به بیمارستان رساند.
12- به کودک خود بگویید تا فاصله زمانی شروع حمله صرع را بسنجد و به خاطر داشته باشد. این اندازه گیری به کودک کمک می کند تا زمانی را که باید خود را به نزد پزشک برساند را محاسبه کند.
13- به کودک خود یاد دهید تا از هر گونه آسیب رساندن به خود در حین حمله خودداری کند و از هر گونه تماس با وسایل خطرناک دوری نماید.
خوشبختانه امروزه کنترل بیشتر انواع صرع میسر است و با استفاده از دارو می توان از بروز حمله جلوگیری کرد.
منبع: تبیان
ارسال دیدگاه