چگونه می توان اوتیسم را در کودک تشخیص داد؟
نوزادان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم برای نشان دادن خود کمتر صداها و کلمات بی معنی و مفهوم را بیان می کند و با بالا رفتن سن به سختی می توانند در اجتماع فعالیت داشته باشند. همچنین آنان از برقراری تماس چشمی خودداری کرده و حرکات چهره و بدن را به سختی درک می کنند.
به گزارش کودک پرس، اوتیسم عارضه ای پیوستاری (طیفی) به حساب می آید و علائم این اختلال در دو بیمار به یک شکل ظاهر نمی شود.
با وجود آنکه علائم اوتیسم در تمامی افراد به یک به شکل نیست اما با علائم مشابهی هم می تواند همراه باشد.
در بیشتر کودکان اختلال طیفی اوتیسم در سن سه سالگی تشخیص داده می شود اما گاهی اوقات این عارضه در فاصله سنی 6 تا 122 سالگی شناخته می شود. همچنین در موارد نادر این عارضه در افراد بزرگسال تشخیص داده می شود.
نوزادان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم برای نشان دادن خود کمتر صداها و کلمات بی معنی و مفهوم را بیان می کند و با بالا رفتن سن به سختی می توانند در اجتماع فعالیت داشته باشند. همچنین آنان از برقراری تماس چشمی خودداری کرده و حرکات چهره و بدن را به سختی درک می کنند.
کودکان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم اغلب ترجیح می دهند با خودشان بازی کنند همچنین برخی از آنها همراهی باکودکان سنین مختلف را ترجیح می دهند. به همین دلیل مبتلایان به این اختلال به سختی به مهارت های زبانی دست پیدا می کنند و می توانند صحبت های دیگران را کپی کنند.
همچنین اوتیسم بر چگونگی حرکات فیزیکی کودک به هنگام نشان دادن و ابراز کردن خود تاثیر می گذارد و در مواقعی که هیجان زده می شود می تواند دست های خود را حرکت دهد.
برخی از این کودکان در شرایط مرتب و منظم اساسا آرامش بیشتری دارند و زمانی که برنامه متداول آنان تغییر می کند اذیت می شود. همچنین این بیماران در برابر محرک هایی همچون بو، صدا مزه و لمس کردن واکنش معمولی نشان نمی دهند.
به گزارش روزنامه ایندیپندنت، این بیماری همچنین بر توانایی شناختی فرد هم تاثیر می گذارد.
با وجود آنکه علائم اوتیسم در تمامی افراد به یک به شکل نیست اما با علائم مشابهی هم می تواند همراه باشد.
در بیشتر کودکان اختلال طیفی اوتیسم در سن سه سالگی تشخیص داده می شود اما گاهی اوقات این عارضه در فاصله سنی 6 تا 122 سالگی شناخته می شود. همچنین در موارد نادر این عارضه در افراد بزرگسال تشخیص داده می شود.
نوزادان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم برای نشان دادن خود کمتر صداها و کلمات بی معنی و مفهوم را بیان می کند و با بالا رفتن سن به سختی می توانند در اجتماع فعالیت داشته باشند. همچنین آنان از برقراری تماس چشمی خودداری کرده و حرکات چهره و بدن را به سختی درک می کنند.
کودکان مبتلا به اختلال طیفی اوتیسم اغلب ترجیح می دهند با خودشان بازی کنند همچنین برخی از آنها همراهی باکودکان سنین مختلف را ترجیح می دهند. به همین دلیل مبتلایان به این اختلال به سختی به مهارت های زبانی دست پیدا می کنند و می توانند صحبت های دیگران را کپی کنند.
همچنین اوتیسم بر چگونگی حرکات فیزیکی کودک به هنگام نشان دادن و ابراز کردن خود تاثیر می گذارد و در مواقعی که هیجان زده می شود می تواند دست های خود را حرکت دهد.
برخی از این کودکان در شرایط مرتب و منظم اساسا آرامش بیشتری دارند و زمانی که برنامه متداول آنان تغییر می کند اذیت می شود. همچنین این بیماران در برابر محرک هایی همچون بو، صدا مزه و لمس کردن واکنش معمولی نشان نمی دهند.
به گزارش روزنامه ایندیپندنت، این بیماری همچنین بر توانایی شناختی فرد هم تاثیر می گذارد.
منبع : ایسنا
ارسال دیدگاه