به گزارش کودک پرس ،هستند کاسبان با سابقه‌ای که هم اکنون در بازار دارای اعتبار طولانی هستند و اذعان دارند که کار خود را با گذراندن اوقات در بازار و شاگردی در کارهای مختلف شروع کرده‌اند و کم کم فعالیت اوقات فراغت را در کنار تحصیل به کار اصلی خود تبدیل و کسب درآمد کرده‌اند. بدیهی‌ترین اثر این مهارت‌آموزی برآورده کردن نیازهای خانواده است.
به طور مثال وقتی فرزند خانواده دانشی در حوزه تعمیر لوازم خانگی را در تابستان‌های متوالی فرابگیرد برای تعمیرات معمول، دیگر نیاز به تعمیرکار و صرف هزینه نیست. از این رو درآمد خانواده، درون خانواده محفوظ مانده به نوعی اقتصاد مقاومتی در قالبی محدودتر اجرا می‌شود. این کار علاوه بر صرفه‌جویی در هزینه موجب صرفه‌جویی در زمان نیز می‌شود.
درآمدزایی برای خانواده از دیگر آثار این مهارت‌آموزی است. دانش کسب شده در ایام فراغت بعد از مدتی به رویکردی مشخص در عمل و به نوعی، تخصص فرد تبدیل می‌شود. هستند کاسبان با سابقه‌ای که هم اکنون در بازار دارای اعتبار طولانی هستند و اذعان دارند که کار خود را با گذراندن اوقات در بازار و شاگردی در کارهای مختلف شروع کرده‌اند و کم کم فعالیت اوقات فراغت را در کنار تحصیل به کار اصلی خود تبدیل و کسب درآمد کرده‌اند.
علم، جای تجربه را نمی‌گیرد
مهارت تنها سرمایه‌ای است که فرد فقط باید با صرف زمان و انرژی در میدان عمل کسب کند و هیچ وقت مهارت عملی جای خود را به دانش تئوری نخواهد داد. نکته‌ای که متأسفانه در ساختار فعلی آموزشی در سطوح متوسط و عالی از آن غفلت شده و بیشتر دانشجویان و دانش‌آموزان تنها حاملان دانش تئوری هستند و در عمل چیزی برای ارائه به بازار کار ندارند. از طرفی همین حد از دانش هم آن‌ها را متوقع می‌کند که باید دارای شرایط کاری خوب و گاهی بسیار خوب باشند. در حالی که بازار کار فعلی خواهان مهارت است؛ مهارتی که تا حد لزوم، دامنه‌ای گسترده و در عین حال عمقی زیاد داشته و به صورت اختصاصی متعلق به شما باشد. به طور مثال یک مترجم بسیار خوب زبان انگلیسی اگر فقط توان ترجمه متون را داشته باشد قطعاً جایی در بازار کار نخواهد داشت. این مترجم باید توان خود را در ترجمه مکالمات هم بالا ببرد و خود را به دانش روز فناوری اطلاعات مجهز کند. از طرفی انسانی با سلیقه و منظم باشد که توان ارائه کار به بهترین شکل را داشته باشد.
مهارت‌آموزی مفید برای کودک و خانواده است
یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع نداشتن تسلط کافی بر مهارت‌هایی است که نام آن را در کارنامه خود یدک می‌کشند. به طور مثال یک نفر خود را گرافیست معرفی می‌کند اما مسلط به توانایی‌ها و مهارت‌های مقدماتی گرافیک در سطح عملیاتی نیست. این اتفاق باعث می شود بعد از چند بار مراجعه به بنگاه‌های اقتصادی مختلف و شنیدن پاسخ‌های منفی برای حضور و فعالیت، دیگر حاضر به پیگیری اشتغال نباشد و اعتماد به نفس خود را در این بخش از دست بدهد. متأسفانه این روند قطعاً آسیب‌های روانی و اجتماعی فراوانی در سطح جامعه خواهد داشت.
مهارت‌آموزی و اعتماد به نفس
از دیگر عوامل کمبود اعتماد به نفس، رشد تک بُعدی یک توانایی در شخص است که در مواجهه با بازار کار او را سرخورده می‌کند. آنجا که کارفرما، از او چند کار را به صورت همزمان درخواست می‌کند و شخص نه اعتماد به نفس لازم برای یادگیری مهارت لازم را دارد و نه توانایی لازم برای نه گفتن به درخواست کارفرما که حداقل، کار اجرایی برای نبود دانش به تأخیر نیفتد. در مجموع با مهارت آموزی در ابعاد مختلف و استفاده از اوقات فراغت برای این کارها، می‌توان هم سطح اعتماد به نفس خود و هم اعتماد به نفس خانواده را بالا برد.
خانواده‌ها باید دقت کنند که اوقات فراغت کودکان و نوجوانانشان را به صورت هدفمند و در جهت پیشبرد اهداف تفریحی و در کنار آن فعالیت‌های مهارتی و آینده‌نگرانه، مدیریت کنند.
ارسال دیدگاه