کار کودک حاصلی از مناسبات مبتنی بر قدرت سلطهگرایانه نظام سرمایه است. مناسباتی که اختلاف درآمدی و سطح متفاوت برخورداری را بهشدت و به نفع طبقات فرادست، از لحاظ درآمدی، دامن میزند. چنانچه بخواهیم بهصورت بنیادین به نقد این معضل اجتماعی بپردازیم لازم است که نخست به نقد این مناسبات پرداخته شود. مناسباتی که در چارچوب اقتصاد رفاقتی (corony economi) که فساد جزئی جداناپذیر از آن است، به این مساله عمق بیشتری میدهد و مواجهه با آن را پیچیدهتر و سختتر میکند.
در کشورهای توسعه یافته مشاهده میکنیم که خدمات پرستار کودک در منزل به صورت کاملا برنامهریزی شده و علمی صورت میگیرد. فردی که به عنوان پرستار کودک در منزل کار میکند به وظایف خود واقف و مسلط است و میتواند خدمات خود را به صورت اصولی ارائه دهد.
بر اساس گزارش سازمان بینالمللی کار در سال ۲۰۱۸ در سراسر جهان ۱۵۲ میلیون کودک میان ۵- ۱۷ سال قربانی پدیده کار کودک هستند که نیمی از آنها یعنی حدود ۷۳ میلیون در شرایطی خطرناک و نامناسب کار میکنند.
قد جارویش دوبرابر خودش است.پاکبان نوجوان، خسته از کار روزانه، گوشهای از خیابان انقلاب نشسته است.از شیشه خودروی در حال عبور ،چیزی به بیرون پرت میشود.
رییس اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی کشور از برنامهریزی این سازمان برای کاهش ساعت کار کودکان خیابانی خبر داد..
کودکان کار نه تنها از قضاوتهای مردم رنج میبرند، بلکه فضای غمزده خانواده نیز بر کوهی از مشکلات و ناراحتیهایشان میافزاید.
لندن با ایدهای متفاوت، به ساخت پارکی پرداخته که کودکان میتوانند در آن به جای بازی کار کنند.
فریبا دلیری، کارگردان نمایش «چارلی و کارخانه شکلات سازی» عنوان کرد: خلق تفکر و خلاقیت مهمترین هدفی است که یک کارگردان برای کار کودک و نوجوان باید دنبال کند و اولین گام آن نیز ارائه یک تصویر جذاب به مخاطب است.
میانگین سنی کودکان زباله گرد ۱۲ سال است و به طور متوسط این کودکان تا ۱۰ و نیم ساعت در روز کار میکنند.
معضل کودکان کار در کشورهای جهان دلایل متفاوتی در هر کشوری ممکن است داشته باشد گزارشهای سازمان ملل نیز حاکی از آن است که ۱۵۲ میلیون کودک در سنین ۵ تا ۱۷ سال هستند که تقریبا از هر ۱۰ کودک یکی از آنها ناگزیر به تحمل کار اجباری هستند.