سرنوشتی که قبل از تولد رقم می‌خورد
گروهی از محققان تأثیر رژیم غذایی پدر بر سلامت کودک را بررسی و بر تأثیر رژیم غذایی پدر قبل از بارداری تمرکز کرده‌اند.
به گزارش کودک پرس ، پدران مواد ژنتیکی خود را به فرزندان متولد نشده خود به ویژه از طریق اسپرم خود منتقل می‌کنند. هر سلول اسپرم حامل مجموعه از ۲۳ کروموزوم شامل ژن‌هایی است که به صفات و ویژگی‌های مختلف کودک کمک می‌کند.
این اطلاعات ژنتیکی با مواد ژنتیکی تخمک مادر که حاوی ۲۳ کروموزوم است ترکیب می‌شود و مجموعه جدیدی از ۴۶ کروموزوم را در کودک تشکیل می‌دهد.
مواد ژنتیکی ترکیبی بر همه چیز تأثیر می‌گذارد، از ویژگی‌های فیزیکی مانند رنگ چشم و قد گرفته تا استعدادهای ژنتیکی و برخی شرایط سلامتی را شامل می‌شود.
این مطالعه شامل بیش از ۳۰۰۰ خانواده بود. نتایج تجزیه وتحلیل ها نشان داد که وزن بدن پدر بر وزن و استعداد بیماری‌های متابولیک فرزندانشان، مستقل از وزن مادر، ژنتیک والدین یا عوامل محیطی تأثیر می‌گذارد.
نتایج بررسی نشان می‌دهد که رژیم غذایی پدر می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی برای سلامت فرزندانش داشته باشد. پدران تأثیر غیرمستقیم اما مهمی بر نقش ژنتیکی میتوکندری و در نتیجه بر متابولیسم انرژی فرزندان خود دارند. این کشف، لایه جدیدی از پیچیدگی را در چگونگی تأثیر عوامل پدری بر سلامت فرزندان برجسته می‌کند.
رژیم غذایی مادر نقش مهمی در شکل دادن به سلامت و رشد کودک متولد نشده دارد. مواد مغذی و سایر اجزای رژیمی که توسط مادر مصرف می‌شود، بلوک‌های اساسی برای رشد و تکامل کودک را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، مواد مغذی ضروری مانند اسید فولیک، آهن، کلسیم و اسیدهای چرب امگا ۳ به طور مستقیم از رشد مغز، استخوان‌ها و اندام‌های حیاتی جنین حمایت می‌کنند.
مصرف کافی این مواد مغذی می‌تواند به‌طور قابل توجهی خطر ناهنجاری‌های رشدی و مشکلات سلامتی مزمن را در کودک کاهش دهد و رژیم غذایی فاقد این مواد مغذی حیاتی یا رژیم نامتعادل می‌تواند منجر به عوارض شود. به عنوان مثال، اسید فولیک ناکافی، خطر نقص لوله عصبی را افزایش می‌دهد، در حالی که کلسیم ناکافی می‌تواند بر رشد اسکلتی جنین تأثیر بگذارد.
علاوه بر این، مصرف بیش از حد عناصر مضر مانند قند و چربی‌های ناسالم می‌تواند کودک را مستعد ابتلا به چاقی، دیابت و حتی بیماری‌های قلبی عروقی در مراحل بعدی زندگی کند.
تأثیر رژیم غذایی مادر فقط به سلامت جسمی محدود نمی‌شود و همچنین می‌تواند بر رشد شناختی و عملکرد ایمنی کودک تأثیر بگذارد.
نتایج این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.
ارسال دیدگاه