به گزارش کودک پرس پرس : والدین در مسیر پر دست انداز تربیتکودکان با موقعیت های مختلفی مواجه می شوند که باید در مورد برخورد درست با کودک در آن شرایط مشخص اطلاعات کافی داشته باشند. یکی از این موقعیت ها که والدین آن را تجربه می کنند مواجهه با دروغگوییکودکان است. درست است که بچه ها پاک و بی آلایش هستند اما تفاوت بسیاری از کارهای ناپسند و کارهای پسندیده را نمی دانند و این وظیفه والدین است که آنها را متوجه این تفاوت ها کنند.
اگر بفهمید که کودک تان به شما دروغ گفته است، چه می کنید؟چه برخوردی در مقابل دروغگویی کودک به نظر درست می آید و برای ترک این عادت چه باید کرد؟ این سوالات را با دکتر پورشایگان، روانشناس کودک و نوجوان در میان می گذاریم و او در پاسخ به ما می گوید:در وهله اول بهتر است به صورت غیرمستقیم با دروغ کودک مواجه شوید. به این صورت که وقتی متوجه دروغگویی او شدید با داستانگویی و طرح حکایت راجع به یک نفر دیگر که دروغ گفته است و این دروغ به ضرر خودش و بقیه تمام شده و برای خودش و اطرافیان دردسر ایجاد کرده است، صحبت کنید و غیرمستقیم به تقبیح دروغگویی و اینکه دروغ گفتن کار خوبی نیست، بپردازید.در حقیقت به در می گوییم که دیوار بشنود!
امکان دارد که همین حکایت و داستان باعث شود که وجدان بچه درگیر شود و ابراز پشیمانی کند و عذر بخواهد. در این صورت کار شما هم آسان شده است اما اگر مقاومت کودک زیاد بود یا حتی زیر بار شنیدن داستان و اعتنا کردن به آن نرفت در این حالت نقش والدین ایجاب می کند که به طور مستقیم وارد عمل شوند.
در این شرایط پدرومادر باید با کودک مستقیما راجع به کاری که انجام داده و نتایج دروغی که گفته است، صحبت کنند. آنها می توانند از کودک بخواهند خودش راجع به احساسی که دروغگویی به او داده حرف بزند و اینکه به نظر خودش این کار چه فواید ومضراتی داشته است. در حقیقت ما با این کار حس نقادانه را در کودک نسبت به خودش فعال می کنم تا او خودش را مورد نقد و بررسی قرار دهد. این کار باعث می شود که کودک در موقعیت های آینده هر جا که بخواهد کای انجام دهد یا دروغی بگوید به عواقب آن فکر کند. مثلا وقتی می خواهد کاری انجام دهد که می داند والدینش با آن مخالفت دارند به این فکر کند که اگر بعدا از او درباره این کار بپرسند چه جوابی باید بدهد؟آیا راستش را بگویم یا می توانم دروغ بگویم؟
این درگیری باعث می شود کنترل رفتاری در کودک به وجود آید و او قبل از هر کاری، خواسته هایش را با خود ارزیابی کند و به نتیجه کاری که قصد انجامش را دارد، خوب فکر کند. همانطور که پیش از این نیز گفته بودیم ریشه بیشتر دروغگویی های بچه ها به این موضوع برمی گردد که کودک عادت دارد به تمام خواسته هایش برسد و تحمل هیچ مخالفتی را ندارد و ناگزیر با دروغگویی راه رسیدن به خواسته اش را هموار می کند. در این مورد بهتر است والدین وقتی کنار کودک شان هستند درابره مخالفت خود با کار مد نظر او صحبت کنند و دلایل مخالفت را بازگو و آگاهی و بینش فرزند خود را در این مورد افزایش دهند.
این روانشناس کودک و نوجوان راجع به نحوه تنبیه و برخورد با کودک دروغگو توضیح می دهد: می توانیم خودمان را بی تفاوت نشان ندهیم اما باید برخورد ما متناسب با کار کودک باشد. در مورد دروغگویی کودک که خیلی حساس نباشد، شاید یک اخم یا تغییر حالت چهره کافی باشد. اگر بین رفتار ما با کار بدی که کودک کرده تناسب وجود نداشته باشد و به عنوان مثال برای دروغگویی او واکنشی شدید نشان دهیم کودک فکر می کند که دیگر پدرومادرش و محبت آنها را به کلی از دست داده است. او با خودش فکر می کند که شما دیگر دوستش ندارید و در این دنیا تنها شده است! چنین تفکری باعث می شود هیچ سد و مانعی برای کار بد جلوی او نباشد و دچار انزوا و مشکلات دیگر شود.
منبع:اکاایران
ارسال دیدگاه