به گزارش کودک پرس پرس : شاید شما هم دیده باشید گاهی بچه ها با كسی حرف می زنند، بازی می كنند، همراه او غذا می خورند و اسباب بازی هایشان را با هم شریک می شوند اما این دوست دیده نمی شود، حرف نمی زند، حركت نمی كند و فقط در ذهن و خیال كودک همراه اوست.
بیشتر والدین به خیالبافی های فرزند خود واقف هستند و آن را به عنوان بخشی از زندگی او پذیرفته‌اند. اما پذیرش یک دوست خیالی و نامریی کار چندان آسانی نیست؛ به ویژه آن که فرزندتان با تمام قوا از آن موجود خیالی که گاهی اوقات با اسامی عجیب و غریب نیز نامیده می شود، دفاع کرده و دوست دارد که شما نیز او را یکی از افراد خانواده بدانید و باور داشته باشید.
نگران نباشید! تحقیقات نشان داده است که کودکان از 20 ماهگی به بعد توانایی این را دارند که افکار و احساسات خود را به یکی از وسایل یا اسباب بازی های خود نسبت دهند و پس از این مرحله معمولا دوست خیالی قدم به زندگی فرزند شما خواهد گذاشت. این دوست خیالی از سن 3-2 سالگی وارد عرصه زندگی شده و گاهی تا سنین دبستان نیز باقی می ماند، به گونه ای که تقریباً 75 درصد بچه ها تا سن 7سالگی ارتباط با دوست خیالی را تجربه کرده‌اند. البته هر چه سن كودک بیشتر می شود، شدت این دوستی ها كمتر خواهد شد و به همین دلیل بیشترین و عمیق ترین دوستی بچه ها با دوستان خیالی را در سنین حدود سه سالگی می بینیم. این مسئله در روند رشد کودک طبیعی است و کودکانی که دارای دوست خیالی هستند معمولاً خلاق تر هستند.
با گسترش روند تک فرزندی در خانواده ها، بد نیست والدین بدانند که کودکان تنها یا فرزندان اول خانواده معمولاً بیشتر از بقیه بچه ها، درگیر ارتباط با دوست نامریی خود هستند و گاهی نیز تا بزرگسالی همراه او زندگی می کنند البته با گسترش روابط اجتماعی و جمع های دوستان، حضور دوست خیالی کم رنگ تر و گاهی حتی محو می شود.
بسیاری از والدین از حضور این موجود خیالی در زندگی فرزند خود وحشت دارند و سعی می کنند با بی توجهی یا انکار این دوست، آن را از صحنه زندگی فرزند خود حذف کنند. آنها می ترسند که این مسئله سبب گوشه گیری و انزوای بیش از حد فرزندشان شود، اما در حقیقت این طور نیست.
از زمانی که کودک توانایی درک و استدلال و استنتاج را پیدا می کند، دوست دارد که تجربیات و آرزوهای خود را از زبان فردی دیگر نیز بیان کند و نکته جالب این است که پرسش کننده و پاسخ دهنده یک نفر خواهد بود؛ فرزند شما. این مسئله سبب می شود که او مشکلاتی را به عنوان مشکلات این دوست خیالی مطرح کند و با استدلال و استنتاج خود، پاسخی نیز برای حل این معما بدهد که البته اغلب این واکنش ها برگرفته از رفتار و کردارهای پدر و مادر است.
اگر شما نگاهی تیزبینانه به روابط فرزندتان و دوست نامریی اش داشته باشید، در واقع بازتابی از برخوردها و رفتارهای خود را در آن می بینید و اگر حرف یا حرکتی، سبب ناراحتی شما می شود، بهتر است به جای تنبیه یا توبیخ کودک، به اصلاح آن رفتار در خود بپردازید.
با بزرگ تر شدن کودک و ورود به مرحله پیش دبستان، کودکان سعی در مخفی کردن این دوست خیالی دارند به خصوص اگر با واکنش های منفی یا مسخره آمیز شما نیز در این رابطه رو به رو شده باشند، اما این دوستان
همچنان در زندگی فرزندتان حضوری فعال دارند. در این مرحله دقت کنید که حضور این دوست مانعی برای دوستیابی های واقعی وی نشود؛ هر چند که در اکثر بچه ها این اتفاق نمی افتد و به راحتی دوستانی پیدا می کنند. با افزایش مسئولیت ها و وظایف تحصیلی و گسترش روابط دوستانه، کم‌کم حضور این دوست خیالی کم رنگ تر می شود و تنها هنگام تنهایی های کودک به سراغش خواهد آمد. البته گاهی تشدید روابط با این موجود نامریی به دلیل سرخوردگی و عصبانیت های ناشی از حوادث روزمره یا مهم، از قبیل تولد فرزندی جدید در خانواده، دعواهای مکرر پدر و مادر، جا به جایی مدرسه و… است که شما باید آگاهانه به کنترل و حل این مشکلات بپردازید تا دوباره شرایط به حالت عادی برگردد.
یکی از کارهای مۆثر در پیشرفت ذهنی و اجتماعی کودکان این است که آنها دنیا را از دیدگاه هایی متفاوت از دیدگاه خود ببینند و داشتن دوست های خیالی کمک مۆثری به این امر می کند. در حقیقت دوستان خیالی ابزار مناسبی برای آموزش مسائل به طور غیر مستقیم به کودک هستند. شما به عنوان والدین کودک در قبال این مسئله وظیفه سنگین و خطیری دارید و برخوردهای نامناسب با این قضیه می تواند اثرات سوئی تا آخر عمر بر روند رشد عقلی و اجتماعی کودک بگذارد.
چند نکته که والدین باید در برخورد با این موجودات نامریی رعایت کنند، عبارت اند از:
کودک را از داشتن دوست خیالی منع نکنید. بدترین کار ممکن این است که او را به خاطر این دوست تنبیه کنید. با این کار، فضای بی اعتمادی و ناامنی را در رابطه خود و فرزندتان پایه‌گذاری می کنید که اثرات سوء آن را در دوران نوجوانی او خواهید دید.
دوست خیالی کودک را مسخره نکنید و اجازه ندهید که دیگران نیز این کار را انجام دهند. هیچ دلیلی وجود ندارد که کودک را به دلیل صحبت با کسی که وجود ندارد مسخره کنید. به روابط دوستانه او با این مهمان نامرئی احترام بگذارید.
به کودک نگویید که دیگر بزرگ شده و نباید با دوستان خیالی خود حرف بزند. این مسئله اثرات روحی بدی روی او می گذارد؛ درست مانند اینکه از امروز به شما بگویند حق ندارید مادر خود را ببینید!
از طریق فرزند خود، با دوست خیالی ارتباط برقرار کنید. نترسید، کسی شما را دیوانه نمی داند؛ البته لزومی ندارد که بیش از حد در بازی غرق شوید. منطقی باشید و هیجانات خود را کنترل کنید. شما فقط یک بازیکن هستید و گرداننده اصلی بازی فرزندتان است.
در رابطه با این دوست خیالی با فرزند خود صحبت کنید و اگر دوست نداشت حرف زیادی بزند، به او احترام گذاشته و او را تحت فشار قرار ندهید. به حضور این دوست در خانه خوشامد بگویید و سوالاتی در مورد زندگی او و تعداد خواهر و برادرها و… از فرزندتان بپرسید. این کار باعث می شود کودک، شما را نیز در گستره دوستان خود و این مهمانان نامرئی قرار دهد.
اگر کودک کارهای نادرست و اشتباهات خود را به گردن دوستش انداخت، نگران نشده و با او برخورد نکنید. از طریق برخورد با همین دوست خیالی، پیام خود را به فرزندتان برسانید؛ مثلاً بگویید « من واقعاً از دست فلانی عصبانی هستم. مطمئنم اگر مامانش هم اینجا بود عصبانی می شد. این بار دومی است که بی اجازه به وسایل بابا دست می زند یا اسباب بازی هایش را جمع نمی کند».
منبع: تبیان.نت
ارسال دیدگاه