به گزارش کودک پرس ، برای خاکسترنشینان کتاب چند سالیست که روز هیجدهم تیرماه، یعنی سالروز کوچ”مهدی آذریزدی”،روز ملی ادبیات کودک و نوجوان خوانده شده است. در طول این سالها بعضا این پرسش اذهان را گزیده و گاهی در خلوت و زمانی در جلوت بر زبان ها نیز جاری شده است که “چه نسبتی میتوان برقرار کرد میان سالروز مرگ یک نویسنده با روزی که علی القاعده می بایست فرخنده اش خواند و گرامی اش داشت؟”
شاید پاسخ این پرسش در حیات و ممات “مهدی آذریزدی”و سبک و اسلوب خاص او در زندگی نهفته باشد. نویسنده ای که همواره چنان قلم زد که بتوان او را مصداق تمام و کمال یک نویسنده بومی و ملی دانست و در طول حیاتش تا زمانی که سایه اش را از سر ما برگرفت، چنان قدم برداشت که گویی می خواست پس از خود، پاسخ گوی این پرسش باشد.
“مهدی آذریزدی”یکی از پرتیراژترین نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان بود که از محروم ترین طبقات اجتماعی برخاسته بود. او سواد را نه در شکل و شمایل متعارف روزگار که از طریق تلاش و تکاپوی مستمر و بلاوقفه خود و عشق و علاقه بی زوالش به کتاب و خواندن فرا گرفته بود. از این رو او نه تنها نماینده ادبیات ملی ماست، بلکه خود نیز حاصل آن است. او نه تنها خالق این ادبیات که مخلوق آن نیز هست.
“محمد علی اسلامی ندوشن” در نوشتاری تحت عنوان “در حجله کتاب” او را “جوان لق لقی، لاغر اندام، با قبای بلند و ریش نودمیده و سر نمره دو زده” توصیف میکند که در یک کتابفروشی واقع در بازار”میر” یزد کار می کند. او در این کتابفروشی، نه تنها کار، که زندگی می کند و کتاب می خواند. او با همین روال و سلوک مستمر، قریب به پنجاه سال در چاپخانه ها و کتابفروشی ها کار کرد و خواند و نوشت. ثمره این تلاش بی وقفه، بیش از بیست عنوان کتاب فاخر در حوزه ادبیات کودک و نوجوان بود. مجموعه هفتگانه “قصه های خوب برای بچه های خوب” از معروف ترین کتاب های او بود که در ذهن و خاطره چند نسل از فرزندان این خاک و بوم ماندگار شد. او در این مجموعه به ترتیب قصه های کلیله و دمنه، مرزبان نامه، سندباد نامه و قابوس نامه، مثنوی معنوی، قرآن کریم، منطق الطیر و مصیبت نامه و الهی نامه و گلستان سعدی را به شهد خامه پرقوت خویش درآمیخت و در کام کودکان و نوجوانان ریخت.
گذر زمان و خلق آثاری از این دست در طول سالها گرچه “صورت” او را روز به روز تکیده تر ساخت اما هرگز منجر به اندک تغییری در “سیرت” بی آلایش و بی ادعای او نشد. چندان که “حسین مسرت”-نویسنده و پژوهشگر-درباره او می نویسد:《آذریزدی از آن مردمی است که خودشان را در کتاب سوزاندند و خاکسترنشین کتاب شدند. مانند ققنوس، آن پرنده عاشق که از آتش و خاکستر خود هماره آفریده می شود. آذریزدی هم همواره با کتاب آتش می گیرد،خاکستر می شود و بار دیگر از خاکستر خویش کتاب می آفریند.
این همه زندگی آذریزدی است-نه کلامی بیش و نه کلامی کم. از اینروست که میتوان سالروز کوچ آذریزدی را، بسان زادروز او فهم کرد و اطلاق روز ملی ادبیات کودک و نوجوان به آن را بهانه ای ساخت برای ارج نهادن به خاکسترنشین های کتاب؛ یعنی آنان که به سحر کلمه و اعجاز ادبیات می توانند نقصان و تنگناهای دنیای بیرون را با استغنا و وسعت دنیای درون معاوضه کنند و بدل به آذریزدی شوند تا مبادا روزی “بچه های خوب” از “قصه های خوب” محروم بمانند.
منبع: دانا
ارسال دیدگاه