به گزارش کودک پرس ، در آستانه هفدهمین نمایشگاه کتاب استان فارس و قرار گرفتن در هفته کتاب فرصتی شد که پای صحبت های یکی از نویسندگان و روزنامه نگارانی که سالهاست در حوزه ادبیات کودک و نوجوان قلم می زند بنشینیم و از دغدغه های او در این باره جویا شویم.
بهمن پگاه راد مطابق سال های گذشته به مدرسه دخترانه شاهد فیض در ناحیه ٣ آموزش و پرورش شیراز رفت و برای دانش آموزان از یار مهربان، کتاب گفت.
«من در جایی خواندم که دانستن آمار مطالعه ایرانیان، شمارگان کتاب و شمار کتابخانه ها در کشوری که مهد تمدن و فرهنگی کهن است، چیزی جز افسوس نصیبمان نمی کند. این اندوه زمانی ریشه دار تر می شود که اگر این ارقام را با برخی دیگر از کشورها مقایسه کنیم، به ویژه وقتی مطمئن باشیم سهم آنان از تاریخ علم و اندیشه در برابر تاریخ پر افتخار ما مثال پیاله و دریاست واین مایه تاسف است؛ در این غصه، البته همه ما به نسبت کوتاهی هایمان نقش داریم و برای زدودن این افسوس، وظیفه ای سترگ برگردن داریم.»
همه در حق کتاب، یار مهربان جفا کرده ایم
وقتی به سراغ بهمن پگاه راد، نویسنده ادبیات کودکان و نوجوانان رفتیم و این مطلب را نشانش دادیم و گفتیم در این غصه شما هم سهیم هستید، یا خیر، گفت: من هم سهیم هستم و می پذیرم که همه در حق کتاب، یار مهربان به نوعی جفا کرده ایم. منتهی فکر من و دیگر اهالی به اصطلاح اهل مطالعه با دیگران این است که آنها در قید کتاب و بالندگی آن نیستند، اما من و امثال من از این بی توجهی به کتاب در رنج و حرمان هستیم وقصه غصه اش، ما را رنج می دهد.
این روزنامه نگار که سالها صفحه دانش آموز روزنامه «خبرجنوب» شیراز را تهیه می کرده راه حل برون رفت از این مشکل را این گونه بیان کرد و گفت: من بارها گفته ام که خاستگاه کتاب بعد از خانه، مدرسه است و گاهی در این تعریف پا را فراتر گذاشته ام که اگر در خانه ای صحبت از کتاب نباشد، مدرسه در کتابخوانی دانش آموزان نقش اصلی و اساسی دارد و پیشنهاد می کنم زنگ کتاب به ساعات درسی هر سه مقطع ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم” افزوده شود.
نویسنده کتاب داستان «نبرد رئیس علی» در مورد علت پیشنهاد خود می گوید: اکنون که گرانی کتاب به عنوان سدی برای مطالعه محسوب می شود و به قولی غم نان، خانواده ها را از غم کتاب دور کرده، باید راه هایی برای مطالعه پیش روی جامعه قرار دهیم.
پگاه راد با اشاره به اینکه مدارس خاستگاه امر بهینه کردن مطالعه در دانش آموزان هستند، افزود: در یکی دو سال اخیر نهاد تعلیم و تربیت توجه به کارهای گروهی و پرهیز از رقابت های فردی را در دستور کار قرار داده است؛ به عنوان مثال حذف مشق شب به مثابه یک کار بیهوده و غیرخلاق و خسته کننده تلقی شده و اگر چه این طرح بیشتر درکلاس های با ظرفیت ٢۵ نفردانش آموز اجرایی شده و هنوز همه گیر نشده، اما حذف این مورد و موارد مشابه، می تواند ما را امیدوار کند که به امور گروهی همچون کتابخوانی توجه بیشتری بشود.
در بهترین شرایط هم میانگین مطالعه ۲۰ دقیقه بیشتر نبود
وی از طرفی دیگر با قبول این مطلب که معضل گرانی کتاب سدی در مقابل مطالعه جامعه و نسل جدید دانش آموزان است، ادامه می دهد: باید این نکته را نیز افزود که ما در بهترین شرایط که سال های ٨٧ تا ٩١ است با قیمت پشت جلد کتاب با میانگین ٣هزار تومان روبرو بودم و در آن سال ها نیز علیرغم اینکه کاغذ فراوانی داشتیم و گرانی کتاب به صورت امروز نبود وهنوز با متوسط شمارگان کتاب ۲ هزار جلدی روبرو بودیم، در همان سال ها نیز میانگین مطالعه ۲۰ دقیقه بیشتر نبود و از رشد خوبی از نظر استقبال از خرید کتاب روبه رو نبودیم، چه رسد به گرانی های کتاب که بعد از احتکارهای اواخر سال گذشته و اکنون کاغذ روبرو بوده ایم که صنعت چاپ کتاب و توزیع آن را به حداقل های امروزی رسانده است.
پگاه راد سپس عنوان می کند: گرانی کتاب تنها مانع مطالعه نیست و عوامل زیادی دست به دست هم داده تا به این وضعیت کنونی برسیم. بنابراین اگر کتاب را گنجینه پر بهایی برای خود بدانیم باید به پاسداشت آن بشتابیم و زنگ کتاب را در کلاس ها احیا کنیم، بی شک هم، کلاسی آموزنده برای دانش آموزان است که در یک کار هدفمند و گروهی شرکت کرده اند و هم کلاسی برای خود معلمان که اغلب غم نان، آنها رامثل سایرین از غم کتاب ومطالعه دور کرده است.
نویسنده «زورق های کوچک» در مورد دیدارهای چهره به چهره نویسندگان با دانش آموزان گفت: از چند سال پیش با حمایت انجمن کودک و نوجوان و خانه کتاب، نویسندگان بی شماری این دیدارها را سامان می دادند، با این وصف امسال علیرغم تلاش انجمن این برنامه محقق نشد، اما بنده مطابق سال های گذشته به مدرسه دخترانه شاهد فیض در ناحیه ٣ آموزش و پرورش شیراز رفتم و برای دانش آموزان از یار مهربان کتاب گفتم که مثل سال های گذشته این شوق دیدار و علاقه دانش آموزان را به کتاب مشاهده کردم.
پگاه راد تاکید می کند: افسوس من این است که وضعیت کتاب روزبه روز بدتر می شود و در نزد دولتمردان اراده ای برای برون رفت از این معضل نمی بینم. هر چند که بعضی از نهادها، همچون کانون نویسندگان کودک و نوجوان، نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور،کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان و خانه کتاب به فراخور حال خودکارهایی برای دور شدن از بحران کتاب در دستورکار قرار داده اند، اما کافی نیست.
منبع: مهر
ارسال دیدگاه