در خبرها مشاهده میشود که دولت در حال پیگیری الحاق جمهوری اسلامی ایران به پروتکل اختیاری کنوانسیون حقوق کودک در مورد به کارگیری کودکان در منازعه مسلحانه است ، ممکن است که در این تصمیم مصالحی در نظر گرفته شده باشد ، اما چگونه از مشکلات و محدودیت های عمیقی که در پس این عمل نهفته است چشم پوشی میشود؟
در شرایطی که خانواده و تربیت فرزندان از دغدغه های مسئولین نظام شمرده میشود، و تاکید بر حفظ و تکریم جایگاه خانواده است، عدم توجه دقیق به موارد مسئله دار این پروتکل سبب تضعیف و اضمحلال این نهاد اجتماعی خواهد شد، آنچه در مرتبه دوم مسبب نگرانیست، بر اساس این پروتکل ممنوعیت حضور کودکان در مراسمات مذهبی و الزام مسئله حجاب در مدارس می باشد. علیرغم اطلاع دولتمردان از این امر، نه تنها دلیلی در خصوص این اقدام بیان نمیشود، بلکه مسئولین امر در پیوستن به این پروتکل حق تحفظ را نیز قائل نشده اند که این مسئله خود سبب دو چندان شدن نگرانی ها در خصوص ابعاد پشت پرده این اقدام است.
متاسفانه فرصت های طلایی در خصوص توجه به کودکان و تربیت نسل آینده انقلاب با بی توجهی مسئولین از دست میرود و نه تنها جهت اعتلای نسل آینده اقدامی صورت نمیپذیرد، بلکه از ابزار های موجود و در اختیار به شیوه های خطرناک و ناصحیحی استفاده میشود.
باید دید تصمیم نمایندگان مجلس در این خصوص چه خواهد بود.
این تصمیم هر چه باشد، قطعا انگیزه فعالان حوزه تربیت کودک و نوجوان را بیشتر از قبل خواهد نمود.
ارسال دیدگاه