به گزارش کودک پرس ، علیرضا نوروزی، روانپزشک و مدیر درمانگاه مرکز ملی مطالعات اعتیاد، در خصوص مبحث اعتیاد در بین کودکان گفت: زمانی که از کودک سخن به میان می‌آوریم باید بدانیم کودکی خود به چند دسته تقسیم می‌شود و گروه‌های مختلفی را شامل می‌شود که در بازه‌های سنی گوناگون تا قبل از اتمام سن کودکی قرار دارند.
نوروزی در پاسخ به این سوال که اعتیاد بیشتر در بین کدام قشر از کودکان دیده می‌شود، بیان کرد: بر اساس مطالعاتی که صورت گرفته بیشتر کودکانی که گرفتار اعتیاد شده‌اند در زمره کودکان کار و خیابان قرار می‌گیرند و یا در مورد دیگر کودکانی که از حق تحصیل محروم هستند نیز در معرض این معضل خواهند بود. دلایلی که در این خصوص مطرح می‌شود مبحث آسیب پذیری آن‌ها نسبت به باقی کودکان است، به هرحال کودک کار که به صورت شبانه‌روزی در جامعه حضور دارد بیشتر با خطرات و آسیب‌های اجتماعی موجود دست و پنجه نرم می‌کند.
او ادامه داد: همچنین دسته‌ای دیگر کودکانی هستند که در زمان به دنیا آمدن ماردان‌شان به اعتیاد مبتلا بوده، در نتیجه پس از طی دوره نوزادی و ورود به دوره کودکی به صورت ناخواسته با مواد مخدر و اعتیاد مواجه شده‌اند.
این روانپزشک با اشاره به این موضوع که مصرف مواد مخدر می‌تواند باعث بروز مشکل و اختلال در روند رشد کودک شود، عنوان کرد: متاسفانه اعتیاد کودک به مواد مخدر می‌تواند بزرگترین ضربات را به او وارد سازد و در روند رشد جسمی و روحی او اختلالاتی را به وجود آورد به شکلی که حتی مقابل کوچکترین خواسته‌ها در خصوص انجام کاری و یا تمرکز روی موضوعی ناتوان خواهد بود، همچنین فرایند اجتماعی بودن طبیعی این افراد نیز با مشکلاتی مواجه می‌شود که در دوران بزرگسالی نیز این موضوع به اوج خود می‌رسد.
مدیر درمانگاه مرکز ملی مطالعات اعتیاد در پاسخ به این سوال که آمارهای رسمی در خصوص اعتیاد کودکان در کشور وجود دارد یا خیر بیان کرد: آمارهایی در این خصوص وجود دارد اما بنابه این دلیل که آمارهایی رسمی و صحیح نیست نمی‌توان به آن‌ها استناد کرد، بهتر است سازمان‌هایی که متولی این امر هستند در بازه‌های زمانی مختلف آمارهای دقیقی را در این خصوص ارائه دهند، به هرحال حساسیت این موضوع به دلیل سن پائین افراد نسبت به باقی گروه‌های سنی دو چندان است.
نوروزی در ادامه با اشاره به نقش دستگاه‌ها و سازمان‌های آموزشی در رابطه با پیشگیری خاطرنشان کرد: اصول کلی پیشگیری از دو اصل کلی دلبستگی و تعهد پیروی می‌کند. اگر محیط‌های آموزشی بتوانند باعث دلبستگی و تعلق دانش آموز و یا کودک بر اساس استاندارد های لازم شود خود به خود می‌تواند امر پیشگیری را به صورت صحیح اجرا سازند. محبت و محدودیت یا دلبستگی و تعهد مواردی است که می‌توان رعایت کرد تا پیشگیری‌های لازم انجام شود.
او ادامه داد: البته این نکته نباید فراموش شود که برنامه‌ریزی و یادآوری موارد ذکر شده همواره آسان است اما عملی کردن آن‌ها متاسفانه سال‌ها به طول می‌انجامد. نیاز است که در کنار دستگاه‌های آموزشی باقی سازمان‌ها و ارگان‌ها نیز با حضور خود سیستمی منسجم را در این راستا تشکیل دهند تا بتوانیم از ظرفیت‌ها و منابع موجود در کشور استفاده لازم را در جهت پیشگیری از این مبحث خانمان سوز ببریم.
نوروزی در پایان خاطرنشان کرد: همچنین نباید فراموش کرد نسل‌هایی دیگر نیز به دنیا خواهند آمد و رشد خواهند کرد تا درون جامعه حضور یابند پس چه بهتر است پیش بینی‌هایی را نیز در خصوص آن‌ها انجام دهیم و براساس همین پیش‌بینی‌ها برنامه‌ریزی‌های صحیح و مدونی را انجام دهیم تا آن‌ها نیز بتوانند از گزند خطری بزرگ چون اعتیاد در امان باشند.
منبع: برنا
ارسال دیدگاه