کارگردان «ضربه فنی» مطرح کرد: فیلمساز سینمای کودک بر سر دو راهی علاقه و جذب سرمایه
کارگردان فیلم «ضربه فنی» یکی از عوامل ضعف سینمای کودک و نوجوان را کم‌اهمیت پنداشتن این حوزه از فرهنگ و هنر کشور عنوان کرد.
به گزارش کودک پرس ، امسال از نخستین روزهای آغاز جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان نام فیلم «ضربه فنی» ساخته غلامرضا رمضانی به عنوان یکی از بهترین‌های جشنواره در اظهارنظرهای داوران، اهالی سینما و تماشاگران فیلم‌های جشنواره مطرح شد. این فیلم موفق به کسب دو جایزه مهم جشنواره یعنی «بهترین فیلم نوجوان» و «بهترین فیلمنامه» از این مهم‌ترین رویداد سینمایی حوزه کودک و نوجوان ایران شد و علاوه بر آن بارها مورد تقدیر سازمان‌ها و ارگان‌های حوزه فرهنگی کشور قرار گرفت.
رمضانی کارگردان فیلم که با دستیاری امیر نادری در فیلم «دونده» فعالیت فیلمسازی‌اش را آغاز کرده است، تا امروز نویسندگی و کارگردانی 9 فیلم بلند را در کارنامه هنری خود دارد که از آن میان می‌توان به فیلم‌های «فرار از اردو»، «گنجشکک اشی مشی»، «همبازی» و «عبور از تله» اشاره کرد.
عمده فعالیت‌های فیلمسازی رمضانی وقف سینمای کودک و نوجوان ایران شد که از این جهت نام او را در مقام یکی از فیلمسازان مطرح این حوزه ثبت کرده است.
کارگردان فیلم «ضربه فنی» در گفت‌وگویی با خبرنگار فرهنگی پانا درخصوص اهمیت سینمای کودک و نوجوان در فرایند آموزشی و تربیتی آینده‌سازان جامعه اظهار کرد: سینمای کودک و نوجوان می‌تواند در تخیل و شناخت بچه‌ها موثر باشد و تکیه‌گاهی برای برخی علاقه‌مندی‌های آنان شود. در گذشته زیرساخت‌های فکری کودکان و نوجوانان با کتاب و مطالعه و فعالیت‌های درون مدرسه تقویت می‌شد، اما امروز این تقویت از طریق ابزارهای تصویری – شنیداری اتفاق می‌افتد و اینجاست که اهمیت سینمای کودک و نوجوان مشخص می‌شود.
وی با اشاره به مرجعیت سینمای کودک و نوجوان ایران در دنیا گفت: در برخی مدارس کشورهای اروپایی فیلم‌هایی از سینمای کودک و نوجوان ایران در دهه 60 تشکیل‌دهنده ساعات درسی بود و برای کارکردهای آموزشی و تربیتی خاص مثلا موضوع دوستی (فیلم «خانه دوست کجاست» ساخته کیارستمی) به نمایش درمی‌آمد. هدف از نمایش این فیلم‌ها این است که فرد از سنین کودکی مفاهیم مهم در فرهنگسازی جامعه را جلب و جذب و با آن ارتباط برقرار کند.
رمضانی تاکید کرد: با توجه به نقش سینمای کودک در شکل‌گیری شخصیت آینده‌سازان هر جامعه و در نتیجه فرهنگسازی جامعه، در موارد مختلف این بخش باید جزو مهم‌ترین حوزه‌های هنر هر کشور باشد؛ اما متاسفانه در ایران فیلمسازی برای کودک و نوجوان نوعی فیلمسازی سطح پایین تلقی می‌شود و همین که یک اثر سینمایی نام فیلم کودک را برخود دارد به مفهوم این است که کار مهمی صورت نگرفته و فیلمسازش هنرمند قابل توجهی نیست و جدی گرفته نمی‌شود. همین موضوع باعث شده ما امروز از اوج سینمای کودک در دهه 60 فاصله بگیریم و دایره برای فیلمسازی کودک تنگ شود. نتیجه این شد که عده‌ای از فیلمسازان سینمای کودک این حوزه را ترک کردند و عده‌ای هم که مانده‌اند چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرند و چه بسا فیلم‌هایشان حتی به نمایش عمومی درنمی‌آید و این بزرگ‌ترین چالش این حوزه است.
برنده پروانه زرین بهترین فیلم نوجوان سی و یکمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان ادامه داد: فیلمساز سینمای کودک امروز برسر یک دوراهی قرار گرفته است، از یک طرف به فیلمسازی در سینمای کودک علاقهمند است و از طرف دیگر قادر به جذب سرمایه و جلب نظر مسئولان برای ساخت فیلمش نیست. فیلمساز نمی‌تواند متصدیان امر را مجاب کند که این فیلم برای دنیای کودک و نوجوان مهم است. مسئولان فرهنگی هنوز قانع نشدند که باید در عرصه سینمای کودک و نوجوان فیلم‌های بسیاری ساخته شود تا شاهد خروجی خوبی از آن باشیم.
منبع: پانا
ارسال دیدگاه