همه چیز در مورد محبت به فرزند دوم

یکی از مهم ترین اصول داشتن دو فرزند ، دوست داشتن هردو آنها به یک اندازه است. بسیاری از مادران فرزند اول خود را بیشتر دوست دارند و بسیاری نیز بر عکس ، فرزند دوم خود را. این عمل باعث می شود که حس حسادت در فرزندان ایجاد شود که پیامد های بدی در روحیه هر دو آنها دارد.

شاید بلافاصله مقید نشوید

وقتی پسر بزرگترم به دنیا آمد، احساس می کردم رابطه ای جادویی لحظه ای را که در آغوشش گرفته بودم شکل داده بود. وقتی این احساس را برای پسر دومم نداشتم، فکر کردم باید بدترین مادر دنیا شده باشم. فکر می کنم بچه ی دوم متفاوت است، چون هرگز هیچ چیزی قابل مقایسه با اولین وقتی که می فهمید مادر شده اید نیست. نگران نشوید؛ کوچکترین فرزندم خودش را به شیوه منحصربفرد خودش در دلم جا کرده است. زندگی بدون او را حتی نمی توانم تصور کنم آن.

.

وقتی پسرم به دنیا آمد، دخترم ۴ ساله بود. بعد از مدتها تک فرزندی، من هم نگران بودم. اما به «تساوی» عشق میان آنها فکر نکنید غیرممکن است که بشود آن طور اندازه گیری کرد. تنها چیزی که می توانید از آن مطمئن باشید این است که هردوی آنها را با تمام وجود دوست خواهید داشت چون هرکدام آنها برای شما موجوذی منحصر بفرد هستند. مادر دوفرزند (۵ ساله و ۱۵۵ ماهه)

.

دخترهای من ۲۶ ماه اختلاف سنی دارند. وقتی دومی به دنیا آمد، احساس کردم غریبه است و دلم می خواست وقتم را فقط با اولی بگذرانم. هیچ شباهتی با خودم یا شوهرم در صورت فرزندم نمی دیدم، و نمی توانستم قلبم را به او معطوف کنم. بعدها تشخیص دادند که افسردگی پس از زایمان گرفته ام و چند ماه داروی ضد افسردگی مصرف کردم. با گذشت زمان کم کم کودکم را شناختم. حالا ۹۹ ماهه است، و تازگیها، احساس می کنم واقعا چیزی بین ما صدا می کند. فکر می کنم شروعش وقتی بود که دخترهایم شروع به خنداندن هم کردند. هیچ مادری بلافاصله با هرکدام از فرزندانش رابطه برقرار نمی کند. فقط قلبتان را به روی فرزندتان باز نگه دارید، و او راه ورود خودش را پیدا می کند امی

.

راههایی برای ارتباط با فرزندتان پیدا کنید

من یک دختر و یک پسر دارم، که ۱۳ ماه اختلاف دارند. احساس می کردم با دومی، فرزند پسرم، بیگانه ام. پسرم اصلا شبیه من نبود و نمی خواست مثل بچه اولم آرامش کنم. مدتها دارم نگاهش می کردم و متعجب بودم از اینکه فرزند من است. حالا فرزندانم ۸ ماهه و ۲۰۰ ماهه اند، و اوضاع خیلی بهتر شده است. دخترم با این مزاحم کوچک کنار آمده و حتی دوست دارد گاهی با او بازی کند. پرستاری از پسرم کمک کرده با او ارتباط برقرار کنم چون وقتی به پرستاری احتیاج دارد هیچ کس دیگری نیست که این کار را انجام دهد.. عشق گاهی در نگاه اول پیش می آید و گاهی با گذشت زمان رشد می کند و شکوفا می شود دیدرا، مادر آیلا و تورن

.

این چیزها در مورد من جواب داد: صرف زمان منظم، آسوده خاطر و دو به دو با فرزند دوم و کار کردن روی آلبوم عکسهایش. باید قبول کنید که این کودک دیگری است، بنابراین باید او را به شیوه ی دیگری دوست داشته باشید حالا دنبال آن شیوه بگردید. من دریافتم که بسیاری از احساسات نه چندان خوب من با کودک دومم از این مسئله ناشی می شد که نمی توانم همانقدر توجهی را که به فرزند اولم داشته ام به او هم داشته باشم. هرچه بیشتر تلاش می کردم هردو را دوست داشته باشم و محبتشان کنم، احساس بهتری نسبت به هردو فرزندم پیدا می کردم. ناشناس

.

مادران تنها کسانی نیستند که دچار این احساس می شوند! شوهرم وقتی به من گفت «احساس می کنم هنوز با دخترمرابطه عاطفی ندارم» شگفت زده ام کرد. او نگران بود چون قبلا با پسرم۱۹۹ ماهه مان بلافاصله ارتباط برقرار کرده بود. به او گفتم من هم ماههای اول و دوم همین حس را داشتم ، اما حالا شخصیت دختر کوچولویمان دارد خودش را نشان می دهد و من عاشقش شده ام! من یک شیشه شیر آماده کرده ام تا شوهرم بتواند به او غذا بدهد و ساعتی را برای «رو در رو» شدن آنها تنظیم کرده ام تا با هم باشند. من در این ساعت با پسرم بازی می کنم یا برایش کتاب می خوانم. شوهرم وقت تماشای دخترمان دارد همان نگاه مهربان را در چشمهایش پیدا می کند که وقت تماشای پسرمان دارد. میشل

.

احساس برعکس داشتم …

وقتی فرزند دومم به دنیا آمد، من آنچنان غرق او شدم که تقریبا برادر بزرگتر او را به پدرش واگذار کردم. نگهداری یک نوزاد خیلی راحت تر از یک بچه ی نوپای بدخلق و خودسر بود. اما می دانید چه شد؟ توانستم رابطه خیلی قوی بین پسرمان و پدرش برقرار کنم. حالا که نوزادمان بزرگتر شده و دیگر آنقدرها به من احتیاح ندارد، من دوباره به رابطه عادی با پسرم برگشته ام. فلیپت

.

من پسر دومم را ۲۱ ماه بعد از اولین پسرم به دنیا آوردم. بلافاصله با نوزاد جدیدم رابطه عاطفی برقرار کردم و کمی از اولین فرزندم فاصله بیشتری گرفتم. پزشکم به من گفت که این بعضا به دلیل مراقبت های من از فرزند دومم بوده و فرزند اولم مستقل تر شده و این که نوزاد کاملا به من احتیاج داشته است. هرچه که بود، حالا دیگر پرستاری را متوقف کرده ام وشش ماه بعد از آن همه چیز دارد به حال عادی برمی گردد.