نوشتن برای کودکان سخت‌تر از حوزه‌های دیگر است
نویسنده مشهور نپالی در گفتگویی با روزنامه پایتخت این کشور درباره حساسیت ویژه برای نوشتن داستان‌های کودک صحبت می‌کند.
به گزارش کودک پرس ، «کارتیکیا گیمره» یکی از مشهورترین نویسندگان حال حاضر کشور نپال و رئیس بنیاد ادبیات کودکان این کشور است. گیمره این بنیاد را در سال 1999 تاسیس کرد و خودش می‌گوید هدفش از این کار آشنایی کودکان این کشور با ادبیات نپال و جهان است. بنیاد ادبیات کودکان نپال (CLFN) در طول دو دهه فعالیت خود نویسندگان جوان بسیاری تربیت کرده و همانطور که گیمره می‌گوید کتاب‌های پرفروش در نپال متعلق به نویسندگان جوان تربیت شده در این بنیاد است.
گیمره در گفت‌وگویی با روزنامه معتبر نپال درباره نقش ادبیات در تربیت مثبت کودکان صحبت می‌کند:
به عنوان کسی که تا کنون 70 کتاب برای کودکان نپالی نوشته‌اید، درباره کودکی خودتان بگویید. چه چیزی باعث شد نویسنده شوید؟
زمان کودکی در روستایی به نام تارای زندگی می‌کردم. آن زمان دسترسی به مجله و روزنامه سخت بود و بیشتر روزنامه و مجلات هندی وجود داشتند. در همان کودکی در یک مسابقه شعر شرکت کردم و با گرفتن اولین جایزه نویسندگی انگیزه لازم برای ادامه کار به صورت یک شغل را پیدا کردم.
چرا تصمیم گرفتید برای کودکان داستان بنویسید؟
دوره کودکی من با فراز و نشیب‌های فراوانی روبرو بود و به همین خاطر سعی کردم برای کودکان داستان بنویسم. خانواده ما پرجمعیت بود و همزمان که بزرگ می‌شدم دیگر بچه‌ها را نیز بزرگ می‌کردم و به خاطر همین تصمیم گرفتم داستان‌هایم بیشتر برای کودکان باشد.
ادبیات داستانی کودک با دیگر ژانرهای ادبی چه تفاوتی دارد؟
یکی از جنبه‌های اصلی ادبیات کودک حساسیت ویژه آن است. کتاب داستان خوب مانند غذا برای کودکان است و تاثیرگذاری آن بسیار عمیق است. مطمئن باشید کتاب نوشتن برای کودکان خیلی سخت‌تر از نوشتن برای دیگر قشرهای سنی است. کودکان ساده و عمیق داستان را درک می‌کنند. نویسنده کودک باید در عین سادگی بسیار عمیق بنویسد و مثل یک تصویر نقاشی بتواند با کودک ارتباط برقرار کند. داستان‌هایی که برای کودکان نوشته می‌شوند توسط کارشناسان ادبی یا انجمن‌ها و انتشارات قضاوت نمی‌شوند بلکه این خود کودکان هستند که آن‌ها را داوری می‌کنند.
نویسنده چطور نظر کودکان را بفهمد. روش خودتان در این مورد چیست؟
من قبل از ارسال داستان به ناشر در گروه‌های مختلف کودک و نوجوان داستان را میخوانم و نظر مستقیم کودکان را جویا می‌شوم. بعضی وقت‌ها هم به مدارس می‌روم و برای دانش‌آموزان کتاب میخوانم. یک نویسنده کودک قبل از هرچیز باید بتواند با کودکان ارتباط برقرار کند.
منبع: ایبنا
ارسال دیدگاه