نمی‌توان برای تمام افراد دارای لکنت زبان یک نسخه پیچید

امین ماهورام در گفت‌وگو با خبرنگار اظهار کرد: شعار امسال روز جهانی آگاهی‌بخشی در مورد لکنت زبان «one size does NOT fit all» است، به این معنا که نمی‌توان برای تمام افراد دارای لکنت زبان یک نسخه پیچید، این شعار دارای مفهومی عمیق و گسترده است و اشاره به این اشتباه رایج دارد که بسیاری تصور می‌کنند، علت و الگوی لکنت زبان مربوط به یک فرد و روش‌های درمان آن برای فردی دیگر نیز قابل تعمیم است.

وی افزود: در کشور اقدامات مختلفی برای تشخیص و درمان این اختلال انجام شده است، برنامه‌های متعدد برای ارتقای سطح دانش والدین و مربیان، آموزش در خصوص غربالگری و شناسایی موارد مشکوک به دست‌اندرکاران بهداشتی، تعلیم کارشناسان گفتاردرمانی و استقرار آنها در مراکز مختلف درمانی، اقدامات حمایتی ارگان‌های مرتبط (آموزش و پرورش، بهزیستی و آموزش استثنایی) برای ارائه خدمات توانبخشی، تشکیل انجمن لکنت و گروه‌های حمایتی استانی از جمله اقدامات انجام شده در این زمینه است.

فوق تخصص روان‌پزشکی کودک و نوجوان گفت: علائم اولیه لکنت زبان به‌طور معمول با شروع تکلم در کودکان (محدوده سنی ۱۸ تا ۲۴ ماه) ممکن است پدیدار شود و با افزایش سن و افزایش توانایی‌های کلامی، لکنت زبان (در صورت وجود) بارزتر شود، نکته اینجاست که به‌صورت طبیعی و در قالب بخشی از سیر تکامل زبانی کودکان نیز گاهی اشکالی از لکنت در سنین پیش از دبستان مشاهده و با گذشت زمان و یادگیری بیشتر، این لکنت رفع می‌شود.

وی ادامه داد: علت لکنت زبان به صورت دقیق شناخته نشده، اما مجموعه‌ای از عوامل در ایجاد آن دخیل است، علاوه بر زمینه ژنتیکی می‌توان از اختلالات تکاملی، اختلالات در ساختمان و عملکرد مغز و عوامل محیطی نیز در بروز این اختلال یاد کرد، لکنت درمان قطعی ندارد، اما روش‌های درمانی مؤثری وجود دارد که تا حدود زیادی لکنت زبان را بهبود می‌بخشد.

ماهورام گفت: تشدید لکنت زبان یکی از مواردی است که مراجعه به متخصصان مربوطه را ایجاب می‌کند، در کنار آن طولانی شدن لکنت (بیش از شش ماه)، ادامه لکنت زبان تا سن مدرسه، تأثیر بر توانایی ارتباطی کودک (که نیاز به آن در مدرسه بارزتر می‌شود) و ایجاد ناراحتی و اضطراب در کودک از مواردی است که کمک تخصصی را می‌طلبد.

وی خاطرنشان کرد: به والدین توصیه می‌شود در صورت مشاهده لکنت زبان در کودک، ابتدا آرامش خود را حفظ کنند، نگاه‌های مضطرب یا خشم‌آلود به کودک حین لکنت، درخواست مکرر از کودک برای ادای آنچه در آن لکنت دارد، قرار دادن عمدی کودک در موقعیت‌های اضطراب‌زا و مقایسه کودک خود با دیگر کودکان از لحاظ تکلم، از مواردی است که والدین باید از انجام آن پرهیز کنند، در صورت وجود هرگونه نگرانی در خصوص لکنت زبان فرزند، مشاوره با روان‌پزشکان کودک و نوجوان یا کارشناسان گفتاردرمانی توصیه می‌شود.