نقش مادر در تربیت دینی و مسجدی

به گزارش کودک پرس ،مهم ترین نقش مادر، پس از تولد نوزاد، فراهم ساختن فضای معنوی برای تربیت دینی است. مادر می‌تواند با ایجاد فضای مناسب دینی و معنوی در محیط خانواده و همراه بردن فرزند به مسجد، این زمینه را فراهم سازد. مادر، به عنوان کسی که بیش از دیگران در محیط خانه با نوزاد به سر می‌برد، باید محیط خانه را به فضای معنوی تبدیل کند و یا کودک را به همراه خود به فضایی معنوی چون مسجد، ببرد.

مادرانی که تمام همّ و غمّشان داشتن فرزندی سالم و مسجدی است، علی رغم تربیت مناسب، دعا می‌کنند تا خدای متعال فرزندشان را از شر وسوسه های شیطان نجات دهد؛ البته نه تنها برای فرزندان خود دعا می‌کنند، بلکه برای نسل های آینده ی خود هم دعا گویند، تا از پاکان شوند. همانگونه که مادر مریم سلام الله علیها پس از آنکه نذر کرد فرزندش را وقف مسجد کند، از خدای متعال اینگونه خواست: «وَ إِنِّی أُعِیذُها بِکَ وَ ذُرِّیَّتَها مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیم».

تربیت عملی مادران، از راه عبادت، رفتار و اخلاق نیکو و پسندیده، بیش از هر روش دیگری بر جسم و روح فرزند اثر می‌گذارد و انتظار می‌رود که مادران با عملکرد خود، مربی خوبی برای فرزندانشان باشند. وقتی امام مجتبی سلام الله علیه در طفولیت مادرِ خود را در شب جمعه ای در محراب مشغول عبادت می‌بیند که عاشقانه با خدای خویش راز و نیاز می‌کند، و این نیایش تا صبح طول می‌کشد و در آن هنگام به همه دعا می‌کند جز خود، حسنِ کوچک برایش سوال ایجاد می‌شود و این پرسش را با مادر مطرح می‌کند، مادر برای او راز را بیان می‌کند که: یَا بُنَیَّ الْجَارَ ثُمَ‏ الدَّار. آری؛ هم عمل و هم موعظه برای فرزند روش ساز است و آن هم توسط مادر که محبوبترین، نزد طفل است، که تا پایان عمر در خاطر کودک نقش می‌بندد.

مادری که خود مومنه و عابده باشد می تواند در دامن خود کودکی مومن را تربیت سازد، و با توکل عملی به پروردگار عالم، و تلاش خود فرزندی صالح را تربیت کند. مادر موسی علیه السلام، از جمله زنانی است که خداوند به طور مستقیم به او وحی کرده است. خداوند خطاب به وی می‌فرماید: «وَ أَوْحَیْنا إِلی أُمِّ مُوسی أَن أَرْضِیِعیهِ فإِذا خِفْتِ عَلَیهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِّ وَ لا تَخافِی وَ لا تَحْزَنِیِ إِنّا رادُّوهُ إِلَیْکِ وَ جاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ».

مادرانی که با تربیت دینی، کودکانی را چون عمرو بن الحسن علیه السلام طفل یادگار کربلا را تربیت نمودند، او وقتی در شام دلسوزی یزید را در کاخش می‌بیند، و در پی آن یزید او را می‌خواند و درخواست می‌کند: ای پسرِ کوچک آیا حاضری با پسرم خالد کشتی بگیری؟ در جوابِ یزید، عمرو اینگونه پاسخ سر می‌دهد: بهتر است شمشیری به من، و شمشیری به او بدهی تا من با او مبارزه کنم و تو بنگری که کدام یک از ما پایدارتریم.