نحوه آموزش سلامت روانی به نوجوان
بعضی از کودکان در مقایسه با دیگر کودکان مسئولیت‌پذیرتر هستند. وقتی‌که به این کودکان استقلال داده می‌شود تصمیم‌های بهتری اتخاذ می‌کنند.
به گزارش کودک پرس ، صحبت با فرزند خود در مورد مسئولیت فردی او در سال‌های اولیه نوجوانی‌اش دارای اهمیت است. نوجوان‌های خود را به مدیریت مناسب زمان تشویق کنید. چنین چیزی شامل عهده گرفتن مسئولیت تکالیف مدرسه و برنامه زمانی خواب است.
بعضی از کودکان در مقایسه با دیگر کودکان مسئولیت‌پذیرتر هستند. وقتی‌که به این کودکان استقلال داده می‌شود تصمیم‌های بهتری اتخاذ می‌کنند. اما اگر نوجوانان شما همواره تصمیمات عاقلانه‌ای نمی‌گیرند، در طول تحصیل در دبیرستان مسئولیت بیشتر و بیشتری به آن‌ها بدهید. چنین چیزی به آن‌ها کمک می‌کند که از اشتباهات کوچک خود درس‌هایی بگیرند، درحالی‌که همچنان در خانه و زیر نظر والدین خود زندگی می‌کنند.
وقتی‌که نوجوانان شما بزرگ‌تر شدند، آن‌ها را تشویق کنید که مسئولیت مراقبت از سلامتی خود را به عهده بگیرند. فرزند شما می‌تواند خودش قرار ملاقات با پزشک بگذارد و مسئولیت مصرف قرص‌ها در زمان مناسب را به عهده بگیرد.
اگر فرزند شما یک مشکل مربوط به‌سلامت روانی دارد و در حال آماده کردن خود برای رفتن به دانشگاه است یک قرار ملاقات با پزشک‌های او بگذارید و با مسئول مراقبت از سلامتی در مدرسه او صحبت کنید. چنین چیزی باعث می‌شود که یک برنامه معقول برای درمان ادامه‌دار فرزند خود تدارک ببینید.
در ایالات‌متحده آمریکا وقتی‌که سن شما به 18 سال رسید اطلاعات مراقبت از سلامتی شما خصوصی یا محرمانه می‌شوند. چنین چیزی به این معنا است که یک پزشک یا مشاور دانشگاه نمی‌تواند بدون اجازه کتبی شما اطلاعات پزشکی شما را در اختیار یکی از اعضای خانواده شما (یا هر شخص دیگری) قرار دهد. تنها زمانی پزشک یا مشاور می‌تواند از این قانون تخطی کند که شما در یک وضعیت اضطراری قرار دارید.
چطور می‌توانید در عین احترام به حریم خصوصی فرزند خود از او حمایت کنید؟ قبل از آنکه فرزند شما خانه را ترک کند با او در مورد نحوه مدیریت مراقبت از سلامتی خودش صحبت کنید.
با فرزند خود در مورد قوانین مربوط به محرمانه بودن اطلاعات پزشکی و فایده احتمالی دخالت والدین و خانواده در مراقبت از سلامتی او صحبت کنید.
با فرزند خود در مورد امضا کردن فرم‌های رضایت‌نامه صحبت کنید که این امکان را به پزشک‌ها و مشاورهای دانشگاه می‌دهد که با پزشک‌ها، مشاورهای محل زندگی فرد و خانواده فرد صحبت کنند. چنین چیزی به فرایند درمان کمک بیشتری می‌کند. در این صورت افرادی می‌توانند در مورد درمان فرزند شما تصمیم بگیرند که به آن‌ها نیاز است.
این فرم رضایت‌نامه گزینه‌هایی را برای پزشک یا مشاور فراهم می‌آورد که در چه صورت و تحت چه شرایط اطلاعات پزشکی فرد را در اختیار دیگران قرار دهد. برای نمونه می‌توان به گزینه‌ها زیر اشاره کرد:
در صورت تماس با والدین برای کسب اطلاعات فرعی (جزئیاتی در مورد سابقه سلامتی فرد یا اعضای خانواده او)
بیان اطلاعات پزشکی به خانواده درصورتی‌که آن‌ها خواهانش هستند.
صرفاً این مطلب را با والدین در میان بگذارند که فرزندشان قرار ملاقات‌هایی با پزشک دارد یا ندارد.
در تاریخ‌های خاصی با والدین صحبت کنند.
فقط در مورد موضوعات خاصی (برای مثال، عدم بیان موضوعات مربوط به مصرف مواد مخدر) با والدین صحبت کنند.
این را در ذهن داشته باشید که فرزند شما می‌تواند هرزمانی نظر خود را تغیر دهید و رضایت‌نامه را باطل کند.
حتی اگر هیچ رضایت‌نامه‌ای از سوی فرزند شما امضا نشده است، شما می‌توانید با پزشک یا مشاور دانشگاه تماس بگیرید و نگرانی‌های خود را با او مطرح کنید یا اطلاعاتی را به او دهید. پزشک یا مشاور شاید اطلاعات شما را بپذیرد، اما نمی‌تواند بیمار بودن فرزند شما را تایید یا انکار کند.
فرزند شما باید این رضایت‌نامه را به پزشک یا مشاور دانشگاه بدهد که در صورت بستری شدن شما به خانواده شما اطلاع دهد. اکثر بیمارستان‌ها دانشجوها را تشویق می‌کنند که با والدین خود تماس برقرار کنند.
برنامه عملی برای والدین
از سال‌های اول دوره دبیرستان فرزند خود با او در مورد رفتن به دانشگاه صحبت کنید.
به آن‌ها کمک کنید که مستقل شوند.
به آن‌ها یاد دهید که زمان خود را مدیریت کنند.
به آن‌ها این امکان را دهید که کنترل سلامتی خود را بر عهده بگیرند.
وقتی‌که آن‌ها را آزاد می‌گذارید انتظار احساسی شدن آن‌ها را داشته باشید.
با مدیر یا معلم‌های مدرسه فرزند خود تماس برقرار کنید. این افراد می‌توانند اطلاعاتی را به شما در مورد رفتار و اعمال فرزندتان در مدرسه دهند که به شناخت شما از فرزندتان کمک می‌کنند.
حقایقی در مورد قوانین حریم خصوصی—به فرزند خود چه چیزی بگویید
فرزندان شما می‌توانند به‌طور محرمانه با فرد ارائه‌دهنده مراقبت از سلامتی گفت‌وگو کنند. اطلاعات سلامتی فرزندان شما محرمانه هستند و افشای آن‌ها برای دیگران یک جرم محسوب می‌شود.
فرزندان شما می‌توانند فرم‌هایی را پر کنند که در آن فرم‌ها مشخص شده است که شما به چه میزانی از اطلاعات فرزند خود می توانید دسترسی داشته باشید.
فرزندان شما می توانند این اجازه را به پزشک دانشگاه خود دهند که با پزشک‌های او در محل زندگی‌شان صحبت کنند.
منبع: شفا آنلاین
ارسال دیدگاه