به گزارش کودک پرس ، اوتیسم یا درخودماندگی نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است. در سال‌های اخیر، توجه زیادی به برخی از بیماری‌های نوروبیولوژیکی کودکان از جمله اوتیسم (Autism Spectrum Disorder) جلب شده است. اوتیسم بیماری است که منجر به ایجاد مشکلاتی درگفتار، انجام مهارت‌های اجتماعی و نیز بروز حرکات تکراری، کلیشه‌ای و رفتارهای بی هدف می‌شود.
دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در مطالعات اخیر خود شبکه های مغزی هوشمند منحصر به فردی را شناسایی کرده اند که به ویژگی های رفتاری اوتیسم در دوران 12 تا 24 ماهگی کودکان مرتبط است و خطر شیوع بیماری در این شبکه ها بالاست.
الگوی اتصالات میان میلیاردها سلول عصبی که در مغز انسان وجود دارد به طور کامل منحصر در هر شخص است. نتایج به دست آمده از این تحقیق می تواند به دانشمندان در کشف مناطقی از مغز که به گسترش این بیماری مرتبط است، کمک کند. همچنین به دانشمندان این سرنخ داده می شود که از چگونگی توسعه مشخصات رفتاری مغز در سنین آغازی پرده بردارند.
اگر چه رفتارهایی که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند برای رشد معمول در دوران کودکی مهم است، اما شیوع چنین ویژگی هایی، که در 12 ماهگی یکی از اولین نشانه های آن ظهور می کند، به نوزاد این امکان را می دهد که بعدها آن را در خود توسعه دهد. همچنین مطالعات جدید افق های جدیدی را هنگامی که رفتارهای اوتیستیک در مغز توسعه می یابند، روشن می نماید.
در این تحقیق رفتارها به سه دسته تقسیم می شوند: رفتارهای محدود، رفتارهای کلیشه ای و رفتارهای احساسی و مشابه. عملکرد غیر طبیعی اتصالات مرتبط با یکی از این زیر شاخه ها، چندین شبکه مغز را درگیر کرده است. از جمله حالت پیش فرض، بصری، توجه و شبکه های کنترل اجرایی. ارتباطات منحصر به فرد میان این شبکه ها و رفتارهای خاص، زیر شاخه ها را تقویت می کند در حالی که تداخل میان آن ها نشان دهنده اینست که بعضی از جنبه های رفتاری منتچپ مکن است منشا مشترکی داشته باشند.
این اولین تحقیقی است که الگوهای ارتباطی عملکردی مغز و ارتباط آن با پیدایش این نوع رفتارها در نوزادان را مورد مطالعه قرار داده است که نتایج آن در مجله Biological Psychiatry: Cognitive Neuroscience and Neuroimaging منتشر شده است.
ارسال دیدگاه