به گزارش کودک پرس ،رضا فیاضی، بازیگر سینما و تلویزیون، با بیان این‌که برنامه‌سازی برای کودک دیگر رونق گذشته را ندارد، اظهار کرد: دهه ۶۰ و ۷۰ اتفاقات خوبی در حوزه کارهای کودک رخ می داد، اما هرچه زمان گذشت متاسفانه ما از این شکل برنامه‌سازی فاصله گرفتیم.
وی افزود: دلیل به وجود آمدن چنین وضعیتی (برنامه‌های نمایشی کودک) به عدم درک مسئولان از این حوزه مربوط می‌شود، درصورتی‌که اگر نسبت به این عرصه نگاهی دقیق و کارشناسانه وجود داشته باشد متوجه خواهیم شد هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ سینمایی این تولیدات برای سینما و تلویزیون بسیار مفیده فایده هستند.
این برنامه ساز کودک ادامه داد: همگی به یاد دارید که در دهه ۶۰ و ۷۰ عمده فیلم‌های کودک در جشنواره‌های مطرح خارجی با استقبال بسیار مواجه می‌شدند، حتی می‌توان گفت سینمای ایران به واسطه کارهای کودک به جهان معرفی شد، اما بیایید ببینیم چه اتفاقی رخ داده که دیگر این داشته‌ها را فراموش کرده‌ایم. نکته دیگر به بحث سودآوری این کارها مربوط می‌شود در دوره شکوفایی آثار کودک، عموم تولیدات این حوزه جزو کارهای پرفروش محسوب می‌شدند، البته باور شخصی من این است اگر هم اکنون نیز کارهای خوبی در این عرصه ساخته شود مطمئن باشید دستاوردهای اقتصادی آن برای سرمایه گذاران چشمگیر خواهد بود.
وی با انتقاد از نحوه اکران آثار کودک در سینما گفت: در شرایطی که فیلم‌های این ژانر تعدادشان کم شده است باز هم بی‌لطفی به تولیدات این حوزه ادامه دارد. نمود بارز این بی‌توجهی را در اکران‌هایی که برای فیلم‌های کودک در نظر گرفته می‌شود می‌توان به خوبی دید.
این بازیگر در پاسخ به این سوال که آیا در سینما توانسته‌ایم برای کودکان تعلیمات دینی یا قرآنی داشته باشیم چنین جواب داد: متاسفانه در این رابطه عملکردمان به هیچ وجه مطلوب نظر نبوده است چون عمده کارهایمان به آثار بی‌کیفیت خلاصه شده است. بگذارید کاری که خودم آن را تجربه کردم را مثال بزنم. چندی پیش از من دعوت به عمل آمد تا قصه‌های قرآنی را برای کودکان بخوانم، اما با وجود این‌که من ملاحظات بسیاری انجام دادم، اما نحوه انتخاب قصه به گونه‌ای نبود که برای کودکان مناسب باشد. این مسئله نشان می‌دهد طریقه صحیحی برای تبلیغ آموزه‌های دینی و قرآنی را در حوزه کار کودکان نداریم.
فیاضی در پایان تصریح کرد: اگر می‌خواهیم برای کودکان کار قرآنی کنیم به نظرم بهترین راه نشان دادن لطافت و زیبایی موضوعات مورد نظر است باید تا می‌توانیم از مهربانی‌های خدا بگوییم نه این‌که بخواهیم تنها به موضوعاتی اشاره کنیم که در آنها عذاب یا هشداری رخ داده است.
ارسال دیدگاه