علت به هم چسبیدگی انگشتان پا+ راه درمان

به گزارش کودک پرس ، معمولا برای جلوگیری از عوارض آن، زمانی که بچه هنوز نوزاد است و سن کمی دارد جراحان چسبیدگی انگشتان را اصلاح کرده و درمان می کنند.

سینداکتیلی (Syndactyly) وضعیتی است که باعث می شود دو انگشت (یا بیشتر) دست و یا پا به هم بچسبند. این عارضه یکی از شایع ترین اختلالات بدو تولد است. محققان دلیل افزایش روز شمار آمار چسبیدگی در پاها را نمی دانند، اما چیزی که مسلم است در برخی موارد یک علت قطعی ژنتیکی وجود دارد.

معمولا برای جلوگیری از عوارض آن، زمانی که بچه هنوز نوزاد است و سن کمی دارد جراحان چسبیدگی انگشتان را اصلاح کرده و درمان می کنند. اغلب جراحی‌های اصلاحی موفقیت آمیز بوده و کودک می تواند و انگشتان به هم چسبیده او از هم جدا شده و عملکرد آن ها بهبود می یابد.

علل چسبیدگی انگشتان چیست؟

سینداکتیلی یکی از شایع ‌ترین اختلالات مادرزادی است که تخمین زده می شود از هر ۲،۰۰۰ تا ۳،۰۰۰ کودک ۱ کودک به آن مبتلا است. این اتفاق زمانی رخ می ‌دهد که انگشتان پا یا انگشتان دست نوزاد در طول رشد جنین به درستی جدا نمی ‌شوند. علاوه بر این سینداکتیلی می تواند زمانی رخ دهد که پوست یا ساختار دیگر بدن پس از یک آسیب مهم مانند سوختگی به درستی التیام نیافته باشد.

این عارضه اغلب به عنوان یک چسبندگی ظاهر می شود. اکثر موارد چسبیدگی انگشتان وقتی رخ می ‌دهد که پوست در طول رشد جنین نتواند جدا شود.
با این حال، موارد شدیدتر این عارضه ممکن است شامل بخش‌ های دیگر بدن نیز باشد، این بخش ها عبارتند از:

استخوان ها

رگ ‌های خونی

ماهیچه ‌ها و عضلات

عصب ‌ها

سینداکتیلی یا چسبیدگی انگشتان ممکن است به عنوان نشانه ‌ای از سندروم یا شرایط پزشکی دیگری ظاهر شوند، اما اغلب موارد غیرسندرومی هستند، به این معنی که آن‌ ها هیچ دلیل مشخصی ندارند. در حال حاضر، ۳۰۰ سندرم مختلف مرتبط با syndactyly وجود دارد، که بیشتر آنها شرایط ژنتیکی هستند. رایج ترین آنها عبارتند از:

سندرم داون

سندرم آپرت

سندرم کروزون

پایه ژنتیکی معتبر برای برخی از انواع چسبیدگی انگشت ها وجود دارد و اکثر مردم انگشتان چسبیده را یک وضعیت ارثی می دانند. با این حال، محققان هنوز فاکتورهای کلیدی که موجب ایجاد این شرایط می شوند را درک نمی کنند زیرا هر مورد با مورد دیگر متفاوت است.

براساس تحقیقات موجود، پسرها بیشتر از دختران در معرض ابتلای چسبیدگی انگشتان قرار دارند و به نظر می ‌رسد که در کودکان سفیدپوست نسبت به سایر پیشینه ‌های قومی بیشتر چسبیدگی انگشتان مشاهده شود. اگر چه این عارضه می ‌تواند بر هر کدام از انگشتان پا و یا فضای بین آن‌ ها تاثیر بگذارد، اما اغلب بین انگشتان دوم و سوم بروز می ‌کند.
گزینه ‌های درمانی چیست؟

در اغلب موارد، این امکان وجود دارد که انگشت های به هم چسبیده با عمل جراحی اصلاح شود و این عمل معمولا بین سنین ۱۲ تا ۱۸ ماه قبل از پیشرفت کامل آن اتفاق می افتد.

بهتر است قبل از اینکه هرگونه ناهنجاری مفصلی ایجاد شود، این مشکل را رفع کنید.

پزشک معمولا با اشعه ایکس یا اولتراسوند مشخص میکند که انگشتان دقیقا با چه ساختاری به هم چسبیده اند و بهترین روش جراحی نیز معلوم می شود.

آن‌ ها همچنین ممکن است به آزمایش خون و آزمون های کروموزومی بپردازند تا بررسی کنند که آیا این وضعیت یک سندرم است یا خیر؟ به ویژه اگر کودک دارای علائم فیزیکی دیگری از یک سندرم ژنتیک است.

روش دقیق جراحی برای اصلاح چسبیدگی انگشتان دست و پا، به شدت و ساختار آن بستگی دارد.

زمان بهبودی و درمان

اکثر کودکان باید چند روز پس از جراحی در بیمارستان بمانند. معمولا کبودی، تورم و تغییر رنگ ناخن روی انگشتان وجود دارد. پس از مرخص شدن از بیمارستان کودک به مصرف داروهای مسکن نیاز خواهد داشت.

در اکثر موارد، سینداکتیلی با موفقیت درمان می شود. بسته به روش جراحی، معمولا کودک یک ماه پس از جراحی می تواند بر روی انگشتان از هم جدا شده فشار وارد کند و ۳ الی ۶ ماه طول می کشد تا جراحت به طور کامل بهبود یابد.

از آنجایی که انگشتان پای به هم چسبیده می ‌توانند با رشد مناسب تداخل داشته باشند ، منجر به معلولیت می ‌گردند و احتمالا اعتماد به نفس کودک را خدشه دار می کند. اغلب برنامه ‌های بیمه بخشی از هزینه جراحی اصلاحی را پوشش می ‌دهند.

 

 

 

منبع: شفا آنلاین