به گزارش کودک پرس ،کودکان خیابانی در بسیاری از جوامع، گروه بسیار آسیب پذیری هستند. محاسبه تعداد دقیق کودکان خیابانی غیرممکن است، ولی تقریباً به یقین می توان گفت که این رقم به ده ها میلیون در سراسر جهان می رسد. این کودکان در آنچنان شرایط سخت و خطرناکی به سر می برند که آنها را در معرض خطر مصرف مواد مخدر و ابتلا به ویروس ایدز قرار می دهد.
علاوه بر این، کودکان کار، کودکان خیابانی و کودکانی که مدارک شناساییشان کامل نیست دسترسی کمتری به مدرسه دارند و بسیار زیاد در معرض خطر سوء استفاده از جمله سوء استفاده جنسی و بهره کشی توسط گروه های مجرم هستند. در ایران، سازمان های دولتی و غیردولتی که با کودکان خیابانی کار می کنند در امر بررسی مشکلات این کودکان بسیار فعال بوده اند. بسیاری از آن ها به این کودکان، سرپناه، درمان های پزشکی و آموزش پایه ارائه می دهند. علاوه بر این، به این کودکان «مهارت های زنده ماندن» را آموزش می دهند.
به آنان یاد داده می شود که چگونه در این خیابان ها بتوانند جان خود را حفظ کنند. ممکن است بخشی از این مهارت، مهارت های برقراری ارتباط باشد. این کودکان به عنوان فروشنده یا خریدار ممکن است مورد سوء استفاده افراد مجرم و جنایتکار قرار بگیرند. از بعضی از این کودکان به مدت ۸ ، ۱۰ و یا ۱۲ ساعت در روز به عنوان گدای حرفه ای استفاده می شود. به آنان آموزش می دهند که چگونه با این سوء استفاده کنندگان مخوف برخورد کنند. درس های دیگر شامل کمک به کودکان برای دفاع از خود در برابر سوء استفاده جنسی، گرم ماندن در زمستان های برفی و آموزش مهارت های فنی ساده به منظور تشویق آن ها برای دستیابی به روش های مطمئن تر کسب پول است.
برای ساماندهی کودکان و نوجوانان خیابانی باید از ظرفیت خیرین و سازمان های مردم نهاد استفاده شود. ساماندهی کودکان خیابانی در شهرهایی که بیشتر تحت تاثیر این مسئله هستند باید در اولویت قرار بگیرند. در همین ارتباط کودکان و نوجوانان خیابانی که دارای پدر و مادر هستند باید بر اساس شناسایی که صورت می گیرد تحویل خانواده‌هایشان شوند و کودکان و نوجوانان خیابانی که به هر دلیلی امکان شناسایی خانواده آنان وجود ندارد بر اساس علاقه‌مندی که دارند به مدارس و یا نهادهای ذیربط برای کسب مهارت هدایت شوند.
یکی از مشکلاتی که باعث می‌شود بنگاه‌های اقتصادی و کارفرمایان از فعالیت این افراد در محل کار خودداری کنند، پرداخت هزینه بیمه آنها است که دولت نیز اگر لازم باشد نسبت به پرداخت این حق بیمه اقدام خواهد کرد تا این افراد با مهارت‌هایی که آموزش دیده‌اند بتوانند مشغول به کار شوند.
یکی از راهکارهای ساماندهی متکدیان، توجه به ضرورت امر فرهنگ سازی در این زمینه است چرا که شهروندان باید متوجه باشند که داشتن صرفا نگاه ترحم آمیز و دلسوزانه و حتی دادن پول به متکدیان، نه تنها چاره کار نیست بلکه به نوعی زمینه سازی برای این کار است.
ارسال دیدگاه