به گزارش کودک پرس ،همه کودکان از حق داشتن دوران کودکی خوب و امن برخوردار هستند.گاهی اوقات والدین قادر به مراقبت از سلامتی و آسایش کودکان نیستند. در چنین مواقعی جامعه بایستی در شرایط خانواده مداخله کند. مهمترین موضوع در خصوص حفاظت از کودکان، کاری است که بیشترین نفع را برای کودک دارد.
پربازدیدشدن ویدئویی از یک راننده که سه کودکی را روی صندوق عقب‌خودروی در حال حرکت سوار کرده، از منظر روان‌شناسی نکات قابل‌تاملی دارد.
شاید شما هم در کوچه و خیابان دیده باشید که پدر یا مادری در نگهداری از فرزندش، بی‌ملاحظه است. به‌تازگی، ویدئوی ناراحت‌کننده‌ای در شبکه‌های‌اجتماعی پربازدید شده که در آن، راننده در اقدامی خطرآفرین دختر بچه‌اش را روی صندوق عقب خودروی در حال حرکت گذاشته و به هشدارهای اطرافیان بی‌توجه است.
او در پاسخ به اعتراض یک راننده دیگر می‌گوید: « بچه خودمه، به تو چه ربطی داره!» ادامه، نگاهی روان‌شناسانه به این ماجرا خواهیم داشت و از ویژگی‌های شخصیتی چنین پدر و مادرهایی خواهیم گفت که دست به کارهای خطرناک برای کودکان می‌زنند.
نهایت بی دقتی ، بی‌مسئولیتی و …
والدین سالم‌بودن یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین کارهاست و شاید تعداد کمی از والدین به این توانایی برسند که تمام رفتارهای‌شان حساب‌شده و آگاهانه باشد. البته با مطالعه بیشتر و کمک گرفتن از متخصصان این حوزه می‌توان به نتیجه بهتری رسید. اما پر واضح است که انجام یک سری رفتارها در حضور کودک، سلامت روانی و گاهی جسمی او را به‌خطر می‌اندازد. به طور مثال، قرار دادن او روی صندوق عقب خودروی در حال حرکت، نشانه خوبی از ویژگی‌های شخصیتی والد او نیست.
مسئله فقط به این‌جا ختم نمی‌شود. برخی والدین آن‌قدر به رفتارها و تربیت خود ایمان دارند که حتی گوش‌شنوایی برای شیوه رفتار صحیح با فرزندشان هم ندارند! در ویدئوی اخیر منتشر شده و رفتارهایی از این قبیل که گاهی از والدین سر می‌زند، نهایت بی‌دقتی و بی‌توجهی والدین را می‌بینیم. چنین پدر و مادرهایی به احتمال زیاد، با موضوع مسئولیت‌پذیر بودن آشنا نیستند و در حوزه فکر کردن به عواقب یک تصمیم، ضعف‌هایی دارند وگرنه دست به چنین کارهایی نمی‌زنند.
چرایی به خطر انداختن جان کودک
اما چرا بعضی والدین حاضر می‌شوند جان کودک شان را در کمین مرگ بگذارند؟ این ماجرا، علل متفاوتی می‌تواند داشته باشد. حتما قرار نیست تصور کنیم که والدین، آدم‌های خیلی متفاوتی از بقیه هستند. برخی پدر و مادرها می خواهند کمبودها و آرزوهای کودکی خود را با چنین کارهایی برای بچه های خود اجرا کنند.
بعضی دیگر می‌خواهند با رفتار غیرمعقول، جسارت داشتن را به بچه‌ها یاد بدهند تا آن‌ها شجاع‌تر شوند! برخی دیگر فقط حرف‌شان این است که نمی‌خواهیم آرزویی به دل بچه‌مان بماند و چون او دوست دارد عقب خودروی در حال حرکت بنشیند، باید آن را تجربه کند! عده‌ای هم اصلا درکی از خطر ندارند. شاید هم در صحنه‌ای از یک فیلم، چنین چیزی را دیده‌اند و خوش شان آمده. به هرحال علت هرچه باشد در اصل ماجرا فرقی ندارد چون جان یک کودک را به خطر جدی خواهند انداخت.
عواقب واکنش اشتباه این والد برای خودش
درباره واکنش پدر این دختربچه هم که می‌گوید: «بچه خودمه، به تو چه ربطی داره!»، باید به چند نکته اشاره شود. موضوع این است که والدین حق ندارند به کودک خود مثل یک شیء نگاه کنند و چون اسم‌شان در شناسنامه کودک است او را مایملک خود ببینند که هر کاری دوست دارند با او بکنند. متاسفانه این حرف که بچه خودمه، تکیه کلام جا افتاده‌ای در کشور شده که اشتباه و آسیب‌زاست و باعث می شود فرد با تذکر به‌جای دیگران، در نهایت بی‌ادبی برخورد کند.
همچنین بر خلاف تصور عوام که بچه هیچی نمی‌فهمد باید گفت برعکس، همه چیز را می‌فهمد و در حافظه‌اش ثبت می شود. این رفتار والد، قطعا در ذهن بچه‌هایش ثبت شده است. کارهایی از قبیل دعوای خانوادگی، برخوردهای فیزیکی و فحاشی و انجام رفتارهای خلاف اخلاق و عرف و … در ذهن کودک ثبت می شود و در آینده برای والدین دردسرساز خواهد شد.
اطرافیان با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند
پلیس در فاصله چند ساعت بعد از انتشار این ویدئو به آن واکنش نشان داد و اعلام کرد: «راننده‌ای که کودک را روی در صندوق عقب خودروی در حال حرکت سوار کرده بود به پلیس احضار شد. قطعا با چنین راننده‌هایی به جد برخورد قانونی صورت می‌گیرد.» با این حال و در چنین شرایطی کسانی که با این صحنه‌ها برخورد می‌کنند، اگر دیدند تذکر فایده ای ندارد، می‌توانند با برداشتن شماره پلاک خودروی این فرد، اورژانس‌اجتماعی به‌شماره ۱۲۳ را در جریان بگذارند.
چون کودک به سن قانونی نرسیده، حتما قانون و قضا برخوردهای لازم را خواهند داشت. نکته پایانی هم این‌که آموزش و آگاه‌سازی خانواده‌ها ازطریق تلویزیون و با حضور یک روان‌شناس کودک می‌تواند پرده‌ای از ناآگاهی‌ها را از جلوی چشم والدین در این مسئله کنار بزند.
ارسال دیدگاه