به گزارش کودک پرس ، مهشید رابطیان در خصوص پیشرفت تحصیلات و اشتغال تک فرزندان، اظهارداشت: بچه های تک فرزند با توجه به داشتن اعتماد به نفس، رضایت از زندگی و تعامل بیشتر با پدر و مادر از تحلیل و تفکر بالایی بهره می جویند و این دسته از بچه ها به طور کلی نسبت به خانواده های دارای چند فرزند، آینده شغلی بهتری دارند.
وی تصریح کرد: معمولا خانواده های دارای یک فرزند وقت بیشتری برای فرزند خود اختصاص می دهند و شرایط تحصیلی و شغل مناسب برای آینده فرزند خود فراهم می کنند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: در این دسته از خانواده ها با توجه به اینکه تمرکز بر روی بچه بالا است ممکن است که اضطراب در فرزند نسبت به خانواده های چند فرزندی، زیاد شود و از لحاظ شخصیتی کودکان وابستگی بیشتری به پدر و مادر خواهند داشت.
رابطیان افزود: مسئولیت پذیری تک فرزندان نسبت به خانواده های چند فرزندی، همراه با کسب مهارت گسترده اجتماعی موجب بالا رفتن اعتماد به نفس کودک در دوستیابی و جذب اطرافیان خواهد شد.
وی گفت: بچه های تک فرزند از آنجایی که از احساس مسئولیت بالایی برخوردار هستند در مواقع بروز اتفاق ناگوار، خود را مسئول دانسته، احساس گناه می کنند.
* آسیب های روانی با تک فرزند بودن ارتباطی ندارد
روانپزشک کودک و نوجوان اظهار داشت: تعامل بیشتر با پدر و مادر در خانواده های تک فرزندی باعث شده که کودکان این خانواده ها با کمترین اختلال حواس و آسیب های روانی نسبت به چند فرزندی ها مواجه شوند.
رابطیان با بیان اینکه ساختار خانواده ها در به وجود آمدن اختلالات روانی در بین بچه ها بسیار موثر است، افزود: آسیب های روانی والدین در نحوه رشد بچه ها خیلی تاثیر دارد به نحوی که چنانچه فرزند یا فرزندان یک خانواده از پدر و مادر بیمار یا دارای مشکل ارتباطی، رفتار یا عکس العملی را مشاهده کنند این رویه و نحوه زندگی در روحیه و رفتار کودک یا کودکان تاثیرگذار خواهد بود.
* رشد شخصیت کودکان تک فرزندان
رابطیان افزود: بسیاری از خانواده های تک فرزند با توجه به اینکه تنها همین یک بچه را دارند و با واگذاری تمام امکانات و توجه بیش از اندازه، اجابت خواسته های کودک یا نوجوان و همچنین تحت کنترل قراردادن و مواظبت شدید، با این رفتار باعث می شوند فرزندشان از اعتماد به نفس کمتری برخوردار شود و شخصیت وابسته ای پیدا کند.
وی ادامه داد: بخش اعظم شخصیت بچه ها در کنار والدین شکل خواهد گرفت ولی برخی مواقع نیاز است که پدر و مادرها فرزندان خود را نه برای همیشه بلکه مواقعی برای به دست آوردن شخصیت مستقل تنها گذارند تا اینکه بچه رشد پیدا کند و از لحاظ اینکه این فرد در آینده قرار است متاهل و سپس بچه دار شود، باید خود را عضوی از اجتماع احساس کند و با همه ناملایمات آن مواجه شود و کنار آید.
این روانپزشک کودک و نوجوان اظهار داشت: خانواده های تک فرزند توجه داشته باشند در مواقعی که بچه ها درخواست هایی دارند و پدر و مادر بلافاصله به نیازهای آنان پاسخ می دهند این رویه موجب می شود، زمانی که بچه بزرگتر شد در مواجهه با کوچکترین ناملایمت و فقدان پاسخ به نیازها، دچار افسردگی و سرخوردگی شود.
* فرزند دوم را نباید به خاطر فرزند اول به دنیا آورد
رابطیان گفت: متاسفانه یک اصطلاح رایجی در بین خانواده ها تا پیش از این وجود داشت که برای اینکه بچه تنها است می خواهیم بچه دوم را به دنیا بیاوریم، که یک طرز تفکر و حرکت اشتباه است. هم اکنون در بسیاری از خانوده ها شرایط زندگی در حد مطلوب نیست و پدر و مادر شاغل هستند و از طرفی هیچ یک از والدین وقت و زمان مناسب برای فرزند اول هم ندارند و برای اینکه بچه اول تنها نماند تصمیم دارند بچه دوم را به اعضای خانواده اضافه کنند.
وی ادامه داد: خانواده ها توجه داشته باشند زمانی را برای فرزند آوری اول و حتی دوم در نظر گیرند که ابتدا برای خود و بعد برای همسر و سپس برای بچه وقت داشته باشند ولی اگر این رویه باعث شود که والدین از وقت خود و همسرشان بکاهند و برای فرزندآوری دوم اقدام کنند، ضمن بروز جدایی عاطفی در بین پدر و مادر، در حقیقت ظلم به حقوق طبیعی اعضای خانواده و حتی فرزند اول خواهند کرد.
* داشتن یک فرزند به معنی ظلم به او نیست
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان افزود: مادر بزرگ و پدر بزرگ ها همیشه در مواجهه با خانواده های تک فرزند این رویه را غلط می دانند و در واقع ظلم در حق فرزند که در داشتن برادر و خواهر و در آینده از عمو و عمه و خاله و دایی محروم خواهد بود را مطرح می کنند، ولی خانواده های تک فرزند چنانچه نسبت به تربیت کودک خود با مهارت های گسترده اجتماعی اقدامات خوبی را انجام دهند و از طرفی فرزندشان دوستان خوبی در اطراف خود داشته باشد، دیگر نیازی نیست که پدر و مادر با تحمیل شرایط سخت به کانون خانواده نسبت به فرزندآوری دوم اقدام کنند.
وی گفت: خانواده ها توجه داشته باشند موقعیت اقتصادی و امکانات مادی فقط بخشی از ضرورت فرزندآوری خواهد بود. در واقع اصل در داشتن فرزند، گذاشتن وقت و زمان مناسب برای تربیت کودک یا نوجوان که بخش مهمی از فرزندپروری است. پدر و مادرها در زمانی که یک فرزند سالم با مهارت های اجتماعی بالا داشته باشند به مراتب از خانواده هایی که دو و یا چند فرزند دارند ولی نسبت به موقعیت فرزند و نیازهای آن نتوانند پاسخ درست دهند، زندگی بهتری دارند بنابراین تصمیم برای فرزندآوری بدون توجه به جوانب آن کاری اشتباه و پرخطر خواهد بود.
* فاصله مناسب برای فرزندآوری دوم سه تا پنج سال
رابطیان گفت: سه سال اول تربیت فرزند تازه متولد شده بسیار مهم است. بسیاری از کارشناسان زمان مناسب برای فرزندآوری دوم را فاصله سه تا پنج سال عنوان می کنند و چنانچه خانواده هایی از لحاظ مادی، وقت مناسب و توانایی لازم برای فرزندآوری را دارند و این خواسته قلبی آنان است، هیچ اشکالی ندارد که مقدمات را برای وجود کودک دیگر در کانون خانواده فراهم کنند.
منبع: ایرنا
ارسال دیدگاه