به گزارش کودک پرس کودک در ابتدای زندگی و تولد تکلم ضعیفی دارد به همین علت از رفتار هایی مانند گریه، جیغ زدن و گاهی استفراغ برای رساندن پیامش استفاده می کند.
کودک با نشان دادن علایمی همچون استفراغ که واکنش شدید والدین به خصوص مادر را به دنبال دارد، مطالبه توجه و محبت توسط کودک را به شکل نشان دادن رفتارهای شدید جسمی در وجود طفل نهادینه می کند.
کودک متوجه واکنش خیزی مادر شده و به نشان دادن این عمل برای جلب توجه او عادت می کند، به عبارتی می توان گفت طفل در چند ماهگی شرطی می شود و به تکرار این عمل را در سنین بالاتر و حتی هنگام رفتن به مدرسه انجام می دهد.
در سنین 2 تا 3 سالگی عق زدن و حالت تهوع برای جلب توجه به اوج خود می رسد زیرا کودک راه دیگری را برای درخواست مراقبت و نگه داشتن مادر در کنار خود نمی داند همچنین در موقعیت های جدایی از مادر در سن 6 و 7 سالگی نمایش دل درد و یا بدن دردهای ساختگی را اجرا می کند تا با ترس هایش رو به رو نشود.
والدین برای مقابله با واکنش های نمایشی کودکان باید ابتدا از سلامت جسمی فرزند خود اطمینان حاصل کنند، هنگامی که پدر و مادر متوجه شدند فرزند آن ها به هیچ نقض جسمی مبتلا نیست و صرفا برای جلب توجه منفی دست به این عمل می زند، نباید به رفتار نامطلوب او توجهی نشان دهند.
رفتار درمانی به عنوان مناسب ترین راه برای اصلاح کودکاست،بی توجهی تنها سلاح قدرتمند و کاربردی والدین برای مواجه قاطعانه و سریع با رفتار نامناسب فرزند است و در مقابل برای تشویق رفتار مطلوب از مچ گیری مثبت استفاده می کنیم.
مچ گیری مثبت به معنای نشان دادن تأیید و توجه مضاعف به اعمال خوب و خوشایند فرزند بوده که شایسته تقدیر و تشویق است اما در برابر رفتار ناشایست وی تنها تنبیه مناسب و توصیه شده بی توجهی است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
ارسال دیدگاه