به گزارش کودک پرس ،به نقل از ساینس‌دیلی، “تنگی لارنگوتراکئال کودکان” (LTS)، یک وضعیت پزشکی پیچیده است. ممکن است که کودک با این بیماری به دنیا بیاید و یا در اثر آسیب به آن مبتلا شود. عدم درمان این بیماری می‌تواند به تهدیدی برای زندگی تبدیل شود.
در هر حال، درمان این بیماری، چالش‌برانگیز است. پزشکان با توجه به شدت این بیماری، ترکیبی از روش‌های آندوسکوپی، ترمیم با جراحی، تراکستومی و یا قرار دادن استنت برای باز نگه داشتن راه هوایی و کمک به تنفس استفاده می‌کنند.
اگرچه استنت‌ها در باز نگه داشتن راه هوایی، عالی هستند اما هنگام برداشته شدن، می‌توانند حرکت کنند و به ایجاد آسیب منجر شوند.
پژوهش جدیدی که در “دانشگاه پیتسبرگ” (University of Pittsburgh) آمریکا و با هدف بهبود قابل توجه استفاده از استنت‌ها انجام شده است، برای نخستین بار، کاربرد موفقیت‌آمیز یک استنت قابل تجزیه زیستی را نشان می‌دهد که می‌تواند از بروز برخی از این خطرات پیشگیری کند.
“پراشانت کومتا” (Prashant Kumta)، از پژوهشگران این پروژه گفت: استفاده از استنت‌های فلزی یا سیلیکونی غیر قابل تجزیه زیستی می‌تواند خطر بروز پیامدهای منفی را به همراه داشته باشد و حتی در بزرگسالان نیز به نتیجه مطلوب نرسد. شاید استفاده از مواد زیستی، یک گزینه درمانی با تهاجم کمتر و موفقیت بیشتر ارائه دهد.
این پژوهش نشان داد که یک استنت قابل تجزیه زیستی و انعطاف‌پذیر از جنس منیزیم می‌تواند عملکرد بهتری نسبت به استنت‌های غیر قابل تجزیه زیستی داشته باشد. این موضوع، هم در بررسی‌های آزمایشگاهی و هم روی خرگوش‌ها ثابت شد. بررسی‌ها نشان داد که این استنت به مرور زمان، راه هوایی را باز می‌کند، میزان آسیب ناشی از آن کم است و امکان بهبود طبیعی بدون مشکلات جانبی را فراهم می‌کند.
کومتا ادامه داد: نتایج بررسی ما برای استفاده از این استنت جدید قابل تجزیه زیستی، به ویژه برای کودکان بیمار، بسیار امیدوارکننده است. ما امیدواریم که این روش جدید، به ارائه درمان‌های جدید برای افرادی ختم شود که به بیماری‌های پیچیده‌ای مانند سرطان نای مبتلا هستند.
این پژوهش، در مجله “Communications Biology” به چاپ رسیده است.
ارسال دیدگاه