به گزارش کودک پرس ، آمنه دقیقی خداشهری روانشناس کودک و نوجوان درباره مهم‌ترین نیاز‌های کودکان اظهار کرد: نوازش شدن از مهم‌ترین نیاز‌های نوزادان پس از تغذیه است؛ کودکان به کسی احتیاج دارند که بتواند نیاز‌های اولیه آنها را برآورده کند و به آنها احساس امنیت و آرامش بدهد.
او بیان کرد: انسان ضعیف‌ترین موجود بر روی کره زمین است و نوزادان تنها از طریق گریه کردن می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کرده و نیاز‌های خود را طلب کنند. تنها کسی که نوزاد می‌تواند به او اعتماد کند، مادر است.
دقیقی خداشهری افزود: اگر برای یک نوزاد بهترین امکانات مانند اتاقی بزرگ با اسباب بازی‌های فراوان و متنوع هم فراهم شود، او این توانایی را ندارد که از آنها استفاده کند، بنابراین آن اسباب بازی‌ها هیچ نقشی در پرورش هوش و استعدادش ندارند و تنها آغوش گرم مادر و همه ارتباطات لمسی و حسی به نوزاد کمک می‌کند تا با محیط پیرامون خود ارتباط برقرار کند، البته هرچه سن نوزاد بالاتر می‌رود، او می‌تواند از سایر امکانات هم استفاده کند.
این روانشناس کودک و نوجوان تاکید کرد: تحقیقات نشان می‌دهند که کودکانی که هیچ وقت مادران خود را ندیده‌اند و تنها نیاز به تغذیه آنها برطرف شده است، در بزرگسالی به مشکلات رفتاری، روانی و عاطفی دچار می‌شوند، به عبارتی آنها نمی‌توانند با محیط پیرامون خود به خوبی ارتباط برقرار کنند، زیرا این کودکان در محیط پرورشی خود، احساس امنیت و آرامش نداشتند.
او تصریح کرد: دوران طلایی رشد برای کودکان سه سال نخست زندگی است؛ در این سه سال اگر نیاز‌های اولیه کودک مانند نوازش شدن و برقراری روابط عاطفی برآورده نشود، کودک به احتمال زیاد در بزرگسالی به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب و وسواس دچار می‌شود.
کودکان را از چند سالگی به مهد کودک بفرستیم؟
دقیقی خداشهری گفت: روانشناسان پیشنهاد نمی‌کنند والدین کودکان را تا قبل از سه سالگی به مهدکودک بفرستند؛ به عبارتی در سه سال نخست زندگی کودک باید در دامان مادر خود باشد تا نسبت به محیط پیرامون خود احساس امنیت و آرامش کند؛ اگر این نیاز به درستی برآورده نشود، کودک نسبت به محیط پیرامون خود به شکل ناایمن وابسته می‌شود که این کودکان در سال‌های بعدی برای رفتن به محیط‌هایی همچون مهدکودک و مدرسه به مشکل برمی‌خورند.
این روانشناس کودک و نوجوان اظهار کرد: گاهی اوقات کودکان در محیط خانه مشاجره و دعوای والدین خود را شاهد هستند که در این مشاجره‌ها ممکن است مادر به همسر خود بگوید که «اگر اوضاع همین‌طور ادامه پیدا کند، من محیط خانه را ترک می‌کنم»، گفتن این قبیل جملات کودک را مضطرب می‌کند، زیرا او تصور کرده که ممکن است مادرش را از دست بدهد؛ کودکی که وابستگی ناایمن داشته باشد، نمی‌تواند حتی برای دقایقی هرچند کوتاه دور از والدین خود باشد.
او درباره تفاوت وابستگی و دلبستگی یادآوری کرد: دلبستگی به این معناست که کودک از نظر روحی، روانی و عاطفی به والد خود که اغلب مادر است، نیاز دارد و دلبستگی یعنی اینکه کودک از نظر جسمانی و فیزیولوژیکی به مادر احتیاج دارد؛ کودکی که دلبسته ناایمن است مانند کودکی عمل می‌کند که وابستگی ناایمن دارد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
ارسال دیدگاه