به گزارش کودک پرس ، آرتریت روماتوئید نوجوانان که به آن آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان نیز گفته می‌شود، شایع‌ترین نوع آرتروز در این سن است. آرتریت روماتوئید نوجوانان می‌تواند باعث ایجاد درد مداوم مفصلی و برخی مشکلات دیگر شود که سبب کاهش کیفیت زندگی افراد می‌گردد.
دکتر مهدی شهرستانی، متخصص ارتوپد در این باره می‌گوید: یک مفصل محلی است که انتهای استخوان‌ها مانند مفصل زانو، مفصل شانه یا مفاصل کوچک انگشتان دست و پا به هم می‌رسند.
وی بیان کرد: درد مفصلی در کودکان می‌تواند به دلیل موارد مختلفی ایجاد شود اما اگر مفاصل کودک به مدت شش هفته متوالی یا بیشتر متورم شود، او ممکن است با آرتریت نوجوانی مبتلا باشد.
این متخصص ارتوپد اظهار کرد: آرتریت نوجوانی یک بیماری مزمن و طولانی مدت و شایع‌ترین شکل آرتریت در کودکان است.
وی مطرح کرد: به طور کلی، چند نوع آرتریت نوجوانی وجود دارد و تقریبا همه آنها با آرتریت روماتوئید در بزرگسالان متفاوت هستند. به همین دلیل اصطلاح “آرتریت روماتوئید نوجوانی” به طور گسترده‌ای استفاده نمی‌شود.
دکتر شهرستانی تشریح کرد: آرتریت نوجوانی یک بیماری خود ایمنی محسوب می‌شود و این بدان معنی است که بدن به سلول‌ها و بافت‌های سالم خودی حمله می‌کند.
این متخصص ارتوپد ادامه داد: آرتریت از التهاب مفصلی مداوم در چهار مرحله حاصل می‌شود که عبارتند از التهاب مفصل، سفتی مفصل، آسیب مفصل و تغییر در رشد مفصل.
وی متذکر شد: در برخی موارد، علائم آرتریت نوجوانی خفیف است و به بیماری و دفورمیتی مفصلی بیشتر پیشروی نمی‌کند اما آرتریت نوجوانی در موارد شدید، می‌تواند آسیب مفصلی و بافتی شدیدی در فرد ایجاد کند و همچنین می‌تواند مشکلاتی در رشد و نمو استخوان ایجاد کند.
دکتر شهرستانی عنوان کرد: تا سال‌ها اعتقاد بر این بود که بیشتر کودکان در نهایت از آرتریت نوجوانی فراتر می‌روند ولی اکنون مشخص شده است که نیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی ۱۰ سال پس از تشخیص دارای آرتریت فعال خواهند بود مگر اینکه درمان تهاجمی دریافت کنند.
>سه نوع اصلی از آرتریت نوجوانی وجود دارد
این متخصص ارتوپد ابراز داشت: سه نوع اصلی از آرتریت نوجوانی وجود دارد. پزشکان برای پیش‌بینی نحوه پیشرفت بیماری، آرتریت نوجوانی را طبقه‌بندی می‌کنند. این طبقه‌بندی بر اساس علائم، تعداد مفاصل درگیر و وجود آنتی بادی‌های خاص در خون صورت می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد که سه نوع اصلی آرتریت نوجوانی عبارتند از اولیگوآرتیکولار، پلی آرتیکولار و سیستمیک است.
دکتر شهرستانی افزود: اولیگوآرتیکولار به معنای ” مفاصل اندک” است. در این نوع آرتریت نوجوانی، فقط تعداد اندکی از مفاصل درگیر می‌شوند. در حدود ۵۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع اولیگوآرتیکولار مبتلا هستند. دختران کمتر از هشت سال بیشتر به آن مبتلا می‌شوند.
این متخصص ارتوپد می‌گوید: درنیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی، فقط یک مفصل، معمولا زانو یا مچ پا درگیر می‌شوند. این بیماری، آرتریت نوجوانی مونوآرتیکولار نامیده می‌شود. در اکثر موارد، این آرتریت بسیار خفیف است و با گذشت زمان، علائم ممکن است کاهش یابد یا به طور کلی از بین برود.
وی افزود: این آرتریت در برخی از کودکان چهارمفصل یا تعداد کمتری از مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مفاصل مبتلا عبارتند از زانو، مچ پا یا مچ دست است و درگیری انگشتان دست و یا پا غیر معمول است.
دکتر شهرستانی بیان کرد: آرتریت نوجوانی اولیگوآرتیکولار همچنین ممکن است موجب التهاب چشمی شود. برای جلوگیری از نابینایی، کودک شما ممکن است نیاز به معاینه منظم چشم توسط یک پزشک متخصص بیماری‌های چشمی داشته باشد. مشکلات چشمی ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.
این متخصص ارتوپد اشاره کرد: حدود ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع پلی آرتیکولار مبتلا هستند. این نوع آرتریت در دختران از پسران شایع‌تر است.
وی ادامه داد: آرتریت نوجوانی پلی آرتیکولار پنج مفصل یا تعداد بیشتری از مفاصل کوچک‌تر (مانند دست‌ها و پاها) را درگیر می‌کند. معمولا مفاصل مبتلا در هر دو سمت بدن واقع شده اند. این نوع آرتریت نوجوانی نیز می‌تواند مفاصل بزرگ را درگیر کند.
دکتر شهرستانی توضیح داد: کودکانی که دارای آنتی بادی خاصی به نام فاکتور روماتوئید (RF) IgM در خون شان هستند، اغلب مبتلا به شکل شدیدتری از بیماری آرتریت نوجوانی مبتلا می‌شوند. آنتی بادی‌ها پروتئین‌هایی در خون هستند که معمولا توسط بدن برای مقابله با عفونت از طریق پاسخ ایمنی استفاده می‌شوند. در این شکل از آرتریت، آنتی بادی IgM RF به بافت‌های خودی بدن حمله می‌کند. پزشکان معتقدند که این نوع آرتریت با آرتریت روماتوئید بزرگسالان یکسان است.
این متخصص ارتوپد گفت: در آرتریت نوجوانی، تورم تعدادی از انگشتان دست و پا ممکن است قابل توجه باشد که می‌تواند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهد.
وی اذعان داشت: در حدود ۲۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع سیستمیک مبتلا هستند. این نوع آرتریت نوجوانی موجب تورم، درد و محدودیت حرکتی در حداقل یک مفصل می‌شود. علائم فرعی شامل التهاب اندام‌های داخلی مانند قلب، کبد، طحال و غدد لنفاوی هستند. تب حداقل ۱۰۲ درجه فارنهایت به مدت دو هفته یا بیشتر حاکی از این تشخیص است.
دکتر شهرستانی افزود: در صورت عدم درمان مناسب، در کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی سیستمیک ممکن است این بیماری در بسیاری از مفاصل ایجاد شود و مبتلا به آرتریت شدیدی گردند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.
این متخصص ارتوپد خاطرنشان کرد: هیچکس به طور دقیق علت آرتریت نوجوانی را نمی‌داند. محققان معتقدند که برخی از کودکان دارای ژن‌هایی هستند که احتمال ابتلا به بیماری را در آنها بیشتر می‌کند. قرارگیری در معرض هر چیزی در محیط (مانند یک ویروس) باعث آرتریت نوجوانی در این کودکان می‌شود. معمولا آرتریت نوجوانی ارثی نیست، بنابراین ابتلای بیش از یک کودک در یک خانواده بسیار نادر است.
> آرتریت نوجوانی هر کودک را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهد
وی تشریح کرد: آرتریت نوجوانی هر کودک را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند برای مدت زمان نامعلومی ادامه یابد. ممکن است گاهی اوقات علائم تخفیف یافته یا ناپدید شوند (بهبودی). همچنین موارد دیگری نیز وجود دارد که علائم بدتر می‌شوند (عود کردن). بعضی اوقات نیز ممکن است علائم در یک کودک یک یا دو بار عود کند و دیگر هرگز علائمی نداشته باشد. در سایر کودکان این امکان وجود دارد که علائم عود کند و کودک دچار التهاب و علائم مکرر شود که هرگز از بین نمی‌رود.
دکتر شهرستانی مطرح کرد: شایع‌ترین علائم آرتریت نوجوانی عبارتند از مفاصل دردناک در صبح که تا بعد از ظهر بهبود می‌یابند. گاهی اوقات، نخستین نشانه بیماری لنگش صبحگاهی ناشی از آسیب زانو است. دست‌ها و پاها نیز ممکن است درگیر شوند. تورم مفصلی و درد نیز ممکن است در این افراد ملاحظه شود.
این متخصص ارتوپد اظهار کرد: اگرچه ممکن است کودکان خردسال از درد شکایتی نکنند ولی ممکن است آنها احساس تحریک پذیری یا خستگی داشته باشد و نخواهد بازی کند. گاهی اوقات، آرتریت نوجوانی باعث تورم غدد لنفاوی در گردن و سایر بخش‌های بدن می‌شود و مفاصل ممکن است در اثر لمس، ملتهب و گرم شوند.
وی عنوان کرد: در کمتر از نیمی از موارد درمبتلایان آرتریت نوجوانی، اندام‌های داخلی ممکن است ملتهب شوند. عضلات و سایر بافت‌های نرم اطراف مفصل ممکن است ضعیف شوند و در موارد خاص، کودکان دارای تب بالا و بثورات صورتی روشن هستند که ممکن است خیلی سریع‌تر ناپدید شوند.
دکتر شهرستانی می‌گوید: در برخی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی مشکلات رشد ایجاد می‌شود. مفاصل ممکن است خیلی سریع یا خیلی آهسته، به طور غیر یکنواخت، یا به یک سمت رشد کنند. این می‌تواند یک پا یا بازو را از دیگری بلندتر کند و رشد کلی نیز ممکن است کند باشد.
این متخصص ارتوپد ادامه داد: برخی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی دارای مشکلات چشمی به نام “ایریدوسیکلیت “هستند. این مورد توسط چشم پزشک، قابل درمان است. وجود مشکلات چشمی به تایید تشخیصی کمک می‌کند. ایریدوسیکلیت بدون درمان، منجر به آسیب چشمی غیر قابل درمان می‌شود. بیشتر بیماران دارای هیچ علامتی از ابتلا به ایریدوسیکلیت نیستند و تنها راه تشخیصی سریع این مورد معاینه با اسلیت لامپ است.
وی ابراز داشت: تشخیص و درمان به موقع آرتریت نوجوانی، می‌تواند التهاب را در مبتلایان این بیماری کنترل کند، درد را تسکین دهد، از آسیب مفصلی جلوگیری کند و توانایی عملکرد کودک را حفظ کند.
دکتر شهرستانی بیان کرد:جهت تشخیص آرتریت نوجوانی، ارتوپد طیف وسیعی از آزمایش‌ها را تجویز می‌کند. یک شرح حال کامل پزشکی و معاینه بدنی، آزمایش خون و عکس اشعه ایکس به پزشک شما کمک خواهد کرد سایر شرایط مسبب آرتریت را رد کند.
این متخصص ارتوپد افزود: پزشک جهت تشخیص این بیماری شرح حال کامل پزشکی کودک را بررسی خواهد کرد. او می‌خواهد بداند که چه مدت فرزند شما با مشکلات درد و تورم مفصل دست و پنجه نرم می‌کند و اینکه علائم بهتر یا بدتر می‌شوند. پزشک می‌خواهد بداند آیا کودک در هنگام برخاستن از خواب بعد از استراحت احساس سفتی می‌کند و اینکه آیا مفاصل متورم هستند. وی به دنبال سایر علائم مانند آسیب، بیماری دیگر مانند بیماری لایم یا سابقه خانوادگی بیماری خود ایمنی خواهد بود.
وی ادامه داد: پزشک مفاصل کودک شما و نشانه‌های تورم، گرمی و کاهش محدوده حرکتی را بررسی خواهد کرد. پزشک همچنین برای جستجوی نشانه‌های جمع شدگی (آتروفی)، عضلات نزدیک مفاصل را بررسی خواهد نمود و آزمایش بر روی خون، مفصل و مایعات بافتی می‌تواند به رد سایر شرایط با امکان ایجاد علائم مشابه کمک کند. این آزمایش‌ها نیز ممکن است برای طبقه‌بندی نوع آرتریت نوجوانی به کار رود.
دکتر شهرستانی اضافه کرد: عکس اشعه ایکس، تصاویر واضحی از ساختارهای متراکم مانند استخوان را فراهم می‌کند. پزشک شما ممکن است که به دنبال آسیب به استخوان یا هرگونه پیشرفت غیرمعمول استخوان نیز باشند.
این متخصص ارتوپد اذعان داشت: درمان آرتریت نوجوانی برای کاهش تورم، حفظ حرکت کامل مفاصل آسیب دیده و تسکین درد طراحی شده است. از آنجا که آرتریت جوانی ممکن است عوارضی مانند انقباض مفصل، آسیب بافت نرم (مانند تاندون ها) یا مشکلات مفصلی داشته باشد، برنامه‌های درمانی عوارض را نیز شناسایی، پیشگیری و درمان می‌کنند.
>مهمترین بخش هر برنامه درمانی برای آرتریت نوجوانی، دارو است
وی گفت: مهمترین بخش هر برنامه درمانی برای آرتریت نوجوانی، دارو است. فرزند شما ممکن است چندین سال به داروهای خاصی نیاز داشته باشد تا زمانی که آرتریت نوجوانی دیگر فعال نباشد. پس از ناپدید شدن درد مفاصل، تورم و التهاب، زمان قطع داروها توسط پزشک کودک تعیین می‌شود.
دکتر شهرستانی ادامه داد: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، اغلب اولین نوع داروهای توصیه شده هستند. این داروها معمولا ایبوپروفن یا ناپروکسن هستند و در درجه اول برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شوند و به آرام شدن این بیماری کمک می‌کنند.
این متخصص ارتوپد افزود: اگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی علائم آرتریت نوجوانی را تسکین ندهند، تجویز داروهای ضد روماتیسمی تعدیل‌کننده بیماری، گام بعدی هستند. این داروها پیشرفت آرتریت نوجوانان را کند یا متوقف می‌کنند، اما ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد تا علائم کاهش بیابد.
وی عنوان کرد: پزشک شما ممکن است از فرزندتان بخواهد که داروهای ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری را همراه با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف کند.
دکتر شهرستانی متذکر شد: عوامل بیولوژیکی نیز دسته جدیدی از داروها هستند که پیشرفت بیماری آرتریت نوجوانی را کند یا متوقف می‌کنند. این داروها معمولاً فقط در صورتی استفاده می‌شوند که داروهای ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری موثر واقع نشوند یا بیمار مبتلا به آرتریت مفصل ساکروایلیاک باشد.
این متخصص ارتوپد اشاره کرد: کورتیکواستروئیدها، داروهای قوی‌تری هستند که ممکن است در درمان آرتریت شدید نوجوانان استفاده شوند. کورتیکواستروئیدها از طریق دهان (خوراکی) یا تزریق داخل وریدی می‌توانند علائم جدی مانند التهاب کیسه اطراف قلب را کاهش دهند.
وی افزود: اگر فقط یک یا دو مفصل درگیر باشد، کورتیکواستروئیدها ممکن است مستقیماً به مفصل تزریق شوند. با این حال، کورتیکواستروئیدها می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته‌ای مانند تداخل در رشد کودک، افزایش وزن، ضعیف شدن استخوان‌ها و افزایش حساسیت به عفونت‌ها را ایجاد کنند.
دکتر شهرستانی مطرح کرد: ورزش به حفظ تن ماهیچه‌ها و همچنین به حفظ و بازیابی دامنه حرکت و عملکرد مفصل کمک می‌کند. پزشک شما ممکن است یک فیزیوتراپ را برای طراحی یک برنامه ورزشی مناسب به فرد مبتلا به آرتریت نوجوانی توصیه کند البته این موضوع حائز اهمیت است که فعالیت تان را با استراحت متعادل کنید.
این متخصص ارتوپد گفت: اگرچه درد گاها فعالیت‌های فیزیکی و ورزش را محدود می‌نماید، کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی اغلب می‌توانند هنگامی که علائم تحت کنترل هستند به طور کامل در این گونه فعالیت‌ها شرکت کنند. شنا کردن ورزش بسیار مناسبی برای اینگونه افراد است زیرا در آن بدون آنکه بر مفاصل فشاری وارد شود از تعداد زیادی از مفاصل و ماهیچه‌ها استفاده می‌شود.
وی تصریح کرد: در برخی موارد، آتل‌ها و سایر وسایل می‌توانند به حفظ همترازی مفصل مبتلایان به آرتریت نوجوانی کمک کنند.
دکتر شهرستانی افزود: آتل‌بندی در کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان، چه در شب و چه در روز، برای کاهش التهاب و جلوگیری از انقباضات مفید است. آتل (بریس‌های ساخته شده از پلاستیک یا مواد دیگر) اغلب در بازو و دست برای جلوگیری از انقباض انگشتان و مچ دست استفاده می‌شود.
این متخصص ارتوپد بیان کرد: اغلب برای درمان آرتریت نوجوانان نیازی به جراحی نیست. در اشکال بسیار شدید آرتریت نوجوانان یا با عوارض بسیار شدید، ممکن است جراحی برای بهبود موقعیت مفصل ضروری باشد. نمونه‌ای از این امر ممکن است زمانی باشد که مفصل دچار تغییر شکل شده است.
وی ابراز داشت: گزینه‌های درمانی زیادی برای آرتریت نوجوانان وجود دارد. هدف اولیه از همه گزینه‌های درمانی، بهبود تدریجی است. درمان همچنین بر حفظ کیفیت زندگی کودکان از طریق امکان مشارکت آنها در بازی، ورزش، مدرسه و فعالیت‌های اجتماعی متمرکز است.
دکتر شهرستانی افزود:علاوه بر گزینه‌های درمانی، مدرسه و معلمان کودک مبتلا به این بیماری می‌توانند منبع مهمی باشند. آنها ممکن است بتوانند برنامه‌های درسی مفیدی را تدریس کنند که در مورد آرتریت نوجوانان به همکلاسی‌های آنها آموزش دهد لذا با توجه مناسب، اکثر کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان به طور عادی در دوران مدرسه پیشرفت می‌کنند.
>بیماری آرتریت در نوجوانان، یک نوع بیماری خود ایمنی است
در ادامه نیز دکتر ابوالقاسم زاده در این باره خاطرنشان کرد: آرتریت نوجوانان نوعی بیماری است که معمولا در کودکان و نوجوانان کم سن و سال رخ می‌دهد. این بیماری سبب بروز التهابات مفاصلی، گرفتن مفاصل و حس درد شدیدی می‌گردد.
وی اظهار کرد: در واقع هدف از درمان کردن آرتریت در نوجوانان، کاهش دادن تورم ها، حفاظت از حرکت مفاصل‌های که دچار آسیب شده‌اند و کم کردن درد است.
این متخصص ارتوپد متذکر شد: از آن جایی که این بیماری با تعدادی عوارض مثل آسیب دیدن بافت‌های نرم، گرفتن و سفت شدن عضلات یا مشکل مفصل را به دنبال دارد، برای درمان آرتریت در نوجوانان باید اول تشخیص سپس درمان و جلوگیری انجام گردد.
وی اشاره کرد: در واقع بیماری آرتریت در نوجوانان، یک نوع بیماری خود ایمنی محسوب می‌شود که سیستم ایمنی خود بدن در آن به شکل اشتباهی به بافته‌های مفصلی حمله کرده و به آنها آسیب می‌رساند.این مسئله موجب ایجاد تورم، سفتی، گرفتگی و درد و ملتهب شدن آنها می‌گردد.
دکتر ابوالقاسم زاده ادامه داد: بعضی از کودکان به صورت ژنتیکی در معرض مبتلا شدن به این بیماری قرار خواهند گرفت؛ همچنین دیگر عوامل نیز مثل میکروب، ویروس و باکتری نیز می‌تواند سبب تحریک شدن این عارضه می‌گردد.
این متخصص ارتوپد گفت: بیماری آرتریت دارای انواع مختلفی است که عبارتند از آرتریت روماتوئید سیستمیک، الیگو آرتریت، آرتریت روماتوئید پلی آرتیکولار، آرتریت پسوریاتیک.
وی افزود: معمولا بیماری آرتریت روماتوئید سیستمیک حدود ده تا بیست درصد از نوجوانان را به خود درگیر خواهد کرد. این نوع آرتریت تب‌های دوره‌ای را به همراه خود دارد که ممکن است بین 3 روز تا 2 هفته به طول بینجامد. علاوه بر اینها این بیماری می‌تواند سبب متورم شدن کبد، غده‌های لنفاوی و یا طحال، ملتهب شدن غشاهای قلب، ملتهب شدن غشا دور ریه و راش پوستی بدون خارش را به دنبال داشته باشد.
دکتر ابوالقاسم زاده گفت: معمولا عارضه الیگو آرتریت حدود بیش از پنجاه درصد از نوجوانان را درگیر خواهد کرد. به طور کلی الیگو آرتریت مفصل‌های بزرگ بدن را مورد حمله قرار می‌دهد و در مدت زمان کمتر از شش ماه می‌تواند یک الی چهار مفصل را مورد آسیب خود قرار دهد.
این متخصص ارتوپد اشاره کرد: بیماری آرتریت روماتوئید پلی آرتیکولار، معمولا 30 درصد از نوجوانان درگیر خواهد کرد و به طور کلی بیشتر به مفصل‌های کوچک بدن آسیب می‌رساند و این آسیب حدود 5 تا 6 ماه طول می‌کشد.
وی ابراز داشت: معمولا آرتریت پسوریاتیک هنگامی اتفاق می‌افتد که آرتریت به همراه یک عارضه پوستی به نام پسوریازیس باشد و شخص مبتلا شده به راش پوستی شدید یا متوسط مبتلا شده باشد.
دکتر ابوالقاسم زاده تشریح کرد: تمام انواع بیماری آرتریت در نوجوانان دارای یک سری نشانه‌ها شبیه به هم است که بعضی از آنها شامل حس درد، بروز تورمات، ملتهب شدن، حس گرما و بروز حساسیت‌ها در مفصل‌های آسیب می‌شود. معمولا این عوامل ذکر شده با حس خشکی و سفت شدن همراه خواهد بود و حس سردی و خشک شدن مفصل‌ها در مواقع صبح و آخر شب بیشتر و دردناک‌تر خواهد شد. خشک شدن مفصل‌های زانو سبب این می‌شود که کودکان و یا نوجوانان در هنگام راه رفتن لنگان لنگان راه بروند.
این متخصص ارتوپد اظهار کرد: بعضی از کسانی که به عارضه آرتریت نوجوانی مبتلا می‌گردند، دچار رشد مفصل‌ها به صورت ناهماهنگی می‌شوند.
وی ادامه داد که به طور معمول عارضه الیگو آرتریت سبب ملتهب شدن چشم‌ها می‌گردد. این اختلال به وجود آمده به وسیله پروتئین‌هایی که در خون هستند موجب بروز تورم‌ها می‌شود. بیماری آرتریت روماتوئید سیستمیک نیز می‌تواند باعث بروز راش پوستی یا تب شدید شده و غده‌های لنفاوی را متورم کند.
دکتر ابوالقاسم زاده تشریح کرد: آرتریت در نوجوانان با به کارگیری روش‌های مختلفی مثل معاینه‌های جسمی، عکسبرداری با اشعه ایکس و تست خون توسط پزشکان تشخیص داده خواهد شد. پزشک متخصص به صورت کامل سابقه‌های پزشکی شخص مبتلا را مورد بررسی قرار داده و ارزیابی می‌نماید. تا با این کار بتواند عواملی را که باعث شده است کودک در معرض این عارضه قرار بگیرد را بشناسد.
این متخصص ارتوپد اضافه کرد: اگر علائم و علامت‌های بیماری آرتریت بیشتر از شش ماه به طول بینجامد، پزشک شخص مبتلا شده را به صورت خیلی دقیق معاینه جسمی می‌کند تا بتواند به وسیله معاینه جسمانی، بدشکل بودن و ملتهب شدن اطراف مفصل‌ها را تشخیص بدهد. همچنین پزشک غده‌های لنفاوی گردن و زیر بغل را از لحاظ متورم شدن مورد بررسی قرار می‌دهد.
وی افزود: پزشک از بیمار آزمایش خون می‌گیرد و از نمونه خون برای انجام دادن چند آزمایش استفاده می‌کند. او آنتی بادی‌های ضد هسته را مورد بررسی خود قرار می‌دهد. در واقع آنتی بادی‌های ضد هسته، پروتئین‌های هستند که سلول‌های سالم بدن را مورد حمله قرار می‌دهند. علاوه بر اینها پزشک معالج، فاکتورهای روماتیسم را نیز بررسی می‌کند و از آنها برای متمایز کردن انواع آرتریت در نوجوانان استفاده خواهد کرد.
دکتر ابوالقاسم زاده ادامه داد: به وسیله عکسبرداری با اشعه ایکس می‌توان، هرنوع بدفرمی و ناهنجاری را در بافت‌های دور مفاصل آسیب دیده را مشاهده کرده و تشخیص داد. استفاده از روش عکسبرداری توسط اشعه ایکس، کمک می‌کند که بتوان دیگر اختلالات را که روی مفصل‌ها موثر هستند را تشخیص داد، مانند شکستن استخوان‌ها یا سرطان استخوان.
این متخصص ارتوپد ابراز داشت: روش‌های مختلفی برای درمان آرتریت در نوجوانان وجود دارد.مهمترین قسمت فرایند درمان کردن آرتریت نوجوانان، استفاده از دارو است. بیشتر کودکانی که به این عارضه مبتلا می‌شوند نیاز دارند تا در مدت زمان بسیار طولانی از یک سری داروهای خاص استفاده کنند تا این بیماری غیر فعال شده و خاموش شود. بعد از این که حس گرما، تورم و درد در مفصل‌ها برطرف شد، پزشک می‌تواند در رابطه با قطع کردن داروهای کودک تصمیم بگیرد.
وی افزود: مصرف برخی داروها می‌تواند به درمان آرتریت نوجوانان کمک کند که عبارتند از داروهایی که غیر استروئید و ضد التهاب هستند، داروهای ضد روماتیسم، داروهایی با ترکیبات ضد بیولوژیک، داروهای کورتیکواستروئید
دکتر ابوالقاسم زاده اذعان داشت: استفاده نمودن از اسپیلت برای کودکانی که به آرتریت مبتلا هستند می‌تواند بسیار مفید باشد. می‌توان براساس دستور پزشک معالج در زمان کودکی و فقط در زمان خواب، جهت جلوگیری از خشک شدن مفصل‌ها و کاهش مقدار التهاب آنها از اسپلیت استفاده نمود.
این متخصص ارتوپد در پایان گفت: بیماری آرتریت در نوجوانان دارای انواع مختلفی است که این انواع با هم علائم‌های مشابهی دارند. به وسیله دارو می‌توان از شدید شدن این بیماری جلوگیری کرد. تشخیص آرتریت به وسیله روش‌های مختلفی مثل آزمایش خون و یا عکسبرداری انجام می‌شود.
وی بیان کرد: درد مفصلی در کودکان می‌تواند به دلیل موارد مختلفی ایجاد شود اما اگر مفاصل کودک به مدت شش هفته متوالی یا بیشتر متورم شود، او ممکن است با آرتریت نوجوانی مبتلا باشد.
این متخصص ارتوپد اظهار کرد: آرتریت نوجوانی یک بیماری مزمن و طولانی مدت و شایع‌ترین شکل آرتریت در کودکان است.
وی مطرح کرد: به طور کلی، چند نوع آرتریت نوجوانی وجود دارد و تقریبا همه آنها با آرتریت روماتوئید در بزرگسالان متفاوت هستند. به همین دلیل اصطلاح “آرتریت روماتوئید نوجوانی” به طور گسترده‌ای استفاده نمی‌شود.
دکتر شهرستانی تشریح کرد: آرتریت نوجوانی یک بیماری خود ایمنی محسوب می‌شود و این بدان معنی است که بدن به سلول‌ها و بافت‌های سالم خودی حمله می‌کند.
این متخصص ارتوپد ادامه داد: آرتریت از التهاب مفصلی مداوم در چهار مرحله حاصل می‌شود که عبارتند از التهاب مفصل، سفتی مفصل، آسیب مفصل و تغییر در رشد مفصل.
وی متذکر شد: در برخی موارد، علائم آرتریت نوجوانی خفیف است و به بیماری و دفورمیتی مفصلی بیشتر پیشروی نمی‌کند اما آرتریت نوجوانی در موارد شدید، می‌تواند آسیب مفصلی و بافتی شدیدی در فرد ایجاد کند و همچنین می‌تواند مشکلاتی در رشد و نمو استخوان ایجاد کند.
دکتر شهرستانی عنوان کرد: تا سال‌ها اعتقاد بر این بود که بیشتر کودکان در نهایت از آرتریت نوجوانی فراتر می‌روند ولی اکنون مشخص شده است که نیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی ۱۰ سال پس از تشخیص دارای آرتریت فعال خواهند بود مگر اینکه درمان تهاجمی دریافت کنند.
>سه نوع اصلی از آرتریت نوجوانی وجود دارد
این متخصص ارتوپد ابراز داشت: سه نوع اصلی از آرتریت نوجوانی وجود دارد. پزشکان برای پیش‌بینی نحوه پیشرفت بیماری، آرتریت نوجوانی را طبقه‌بندی می‌کنند. این طبقه‌بندی بر اساس علائم، تعداد مفاصل درگیر و وجود آنتی بادی‌های خاص در خون صورت می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد که سه نوع اصلی آرتریت نوجوانی عبارتند از اولیگوآرتیکولار، پلی آرتیکولار و سیستمیک است.
دکتر شهرستانی افزود: اولیگوآرتیکولار به معنای ” مفاصل اندک” است. در این نوع آرتریت نوجوانی، فقط تعداد اندکی از مفاصل درگیر می‌شوند. در حدود ۵۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع اولیگوآرتیکولار مبتلا هستند. دختران کمتر از هشت سال بیشتر به آن مبتلا می‌شوند.
این متخصص ارتوپد می‌گوید: درنیمی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی، فقط یک مفصل، معمولا زانو یا مچ پا درگیر می‌شوند. این بیماری، آرتریت نوجوانی مونوآرتیکولار نامیده می‌شود. در اکثر موارد، این آرتریت بسیار خفیف است و با گذشت زمان، علائم ممکن است کاهش یابد یا به طور کلی از بین برود.
وی افزود: این آرتریت در برخی از کودکان چهارمفصل یا تعداد کمتری از مفاصل را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مفاصل مبتلا عبارتند از زانو، مچ پا یا مچ دست است و درگیری انگشتان دست و یا پا غیر معمول است.
دکتر شهرستانی بیان کرد: آرتریت نوجوانی اولیگوآرتیکولار همچنین ممکن است موجب التهاب چشمی شود. برای جلوگیری از نابینایی، کودک شما ممکن است نیاز به معاینه منظم چشم توسط یک پزشک متخصص بیماری‌های چشمی داشته باشد. مشکلات چشمی ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.
این متخصص ارتوپد اشاره کرد: حدود ۳۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع پلی آرتیکولار مبتلا هستند. این نوع آرتریت در دختران از پسران شایع‌تر است.
وی ادامه داد: آرتریت نوجوانی پلی آرتیکولار پنج مفصل یا تعداد بیشتری از مفاصل کوچک‌تر (مانند دست‌ها و پاها) را درگیر می‌کند. معمولا مفاصل مبتلا در هر دو سمت بدن واقع شده اند. این نوع آرتریت نوجوانی نیز می‌تواند مفاصل بزرگ را درگیر کند.
دکتر شهرستانی توضیح داد: کودکانی که دارای آنتی بادی خاصی به نام فاکتور روماتوئید (RF) IgM در خون شان هستند، اغلب مبتلا به شکل شدیدتری از بیماری آرتریت نوجوانی مبتلا می‌شوند. آنتی بادی‌ها پروتئین‌هایی در خون هستند که معمولا توسط بدن برای مقابله با عفونت از طریق پاسخ ایمنی استفاده می‌شوند. در این شکل از آرتریت، آنتی بادی IgM RF به بافت‌های خودی بدن حمله می‌کند. پزشکان معتقدند که این نوع آرتریت با آرتریت روماتوئید بزرگسالان یکسان است.
این متخصص ارتوپد گفت: در آرتریت نوجوانی، تورم تعدادی از انگشتان دست و پا ممکن است قابل توجه باشد که می‌تواند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهد.
وی اذعان داشت: در حدود ۲۰ درصد از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی به نوع سیستمیک مبتلا هستند. این نوع آرتریت نوجوانی موجب تورم، درد و محدودیت حرکتی در حداقل یک مفصل می‌شود. علائم فرعی شامل التهاب اندام‌های داخلی مانند قلب، کبد، طحال و غدد لنفاوی هستند. تب حداقل ۱۰۲ درجه فارنهایت به مدت دو هفته یا بیشتر حاکی از این تشخیص است.
دکتر شهرستانی افزود: در صورت عدم درمان مناسب، در کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی سیستمیک ممکن است این بیماری در بسیاری از مفاصل ایجاد شود و مبتلا به آرتریت شدیدی گردند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.
این متخصص ارتوپد خاطرنشان کرد: هیچکس به طور دقیق علت آرتریت نوجوانی را نمی‌داند. محققان معتقدند که برخی از کودکان دارای ژن‌هایی هستند که احتمال ابتلا به بیماری را در آنها بیشتر می‌کند. قرارگیری در معرض هر چیزی در محیط (مانند یک ویروس) باعث آرتریت نوجوانی در این کودکان می‌شود. معمولا آرتریت نوجوانی ارثی نیست، بنابراین ابتلای بیش از یک کودک در یک خانواده بسیار نادر است.
> آرتریت نوجوانی هر کودک را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهد
وی تشریح کرد: آرتریت نوجوانی هر کودک را به طور متفاوتی تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند برای مدت زمان نامعلومی ادامه یابد. ممکن است گاهی اوقات علائم تخفیف یافته یا ناپدید شوند (بهبودی). همچنین موارد دیگری نیز وجود دارد که علائم بدتر می‌شوند (عود کردن). بعضی اوقات نیز ممکن است علائم در یک کودک یک یا دو بار عود کند و دیگر هرگز علائمی نداشته باشد. در سایر کودکان این امکان وجود دارد که علائم عود کند و کودک دچار التهاب و علائم مکرر شود که هرگز از بین نمی‌رود.
دکتر شهرستانی مطرح کرد: شایع‌ترین علائم آرتریت نوجوانی عبارتند از مفاصل دردناک در صبح که تا بعد از ظهر بهبود می‌یابند. گاهی اوقات، نخستین نشانه بیماری لنگش صبحگاهی ناشی از آسیب زانو است. دست‌ها و پاها نیز ممکن است درگیر شوند. تورم مفصلی و درد نیز ممکن است در این افراد ملاحظه شود.
این متخصص ارتوپد اظهار کرد: اگرچه ممکن است کودکان خردسال از درد شکایتی نکنند ولی ممکن است آنها احساس تحریک پذیری یا خستگی داشته باشد و نخواهد بازی کند. گاهی اوقات، آرتریت نوجوانی باعث تورم غدد لنفاوی در گردن و سایر بخش‌های بدن می‌شود و مفاصل ممکن است در اثر لمس، ملتهب و گرم شوند.
وی عنوان کرد: در کمتر از نیمی از موارد درمبتلایان آرتریت نوجوانی، اندام‌های داخلی ممکن است ملتهب شوند. عضلات و سایر بافت‌های نرم اطراف مفصل ممکن است ضعیف شوند و در موارد خاص، کودکان دارای تب بالا و بثورات صورتی روشن هستند که ممکن است خیلی سریع‌تر ناپدید شوند.
دکتر شهرستانی می‌گوید: در برخی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی مشکلات رشد ایجاد می‌شود. مفاصل ممکن است خیلی سریع یا خیلی آهسته، به طور غیر یکنواخت، یا به یک سمت رشد کنند. این می‌تواند یک پا یا بازو را از دیگری بلندتر کند و رشد کلی نیز ممکن است کند باشد.
این متخصص ارتوپد ادامه داد: برخی از کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی دارای مشکلات چشمی به نام “ایریدوسیکلیت “هستند. این مورد توسط چشم پزشک، قابل درمان است. وجود مشکلات چشمی به تایید تشخیصی کمک می‌کند. ایریدوسیکلیت بدون درمان، منجر به آسیب چشمی غیر قابل درمان می‌شود. بیشتر بیماران دارای هیچ علامتی از ابتلا به ایریدوسیکلیت نیستند و تنها راه تشخیصی سریع این مورد معاینه با اسلیت لامپ است.
وی ابراز داشت: تشخیص و درمان به موقع آرتریت نوجوانی، می‌تواند التهاب را در مبتلایان این بیماری کنترل کند، درد را تسکین دهد، از آسیب مفصلی جلوگیری کند و توانایی عملکرد کودک را حفظ کند.
دکتر شهرستانی بیان کرد:جهت تشخیص آرتریت نوجوانی، ارتوپد طیف وسیعی از آزمایش‌ها را تجویز می‌کند. یک شرح حال کامل پزشکی و معاینه بدنی، آزمایش خون و عکس اشعه ایکس به پزشک شما کمک خواهد کرد سایر شرایط مسبب آرتریت را رد کند.
این متخصص ارتوپد افزود: پزشک جهت تشخیص این بیماری شرح حال کامل پزشکی کودک را بررسی خواهد کرد. او می‌خواهد بداند که چه مدت فرزند شما با مشکلات درد و تورم مفصل دست و پنجه نرم می‌کند و اینکه علائم بهتر یا بدتر می‌شوند. پزشک می‌خواهد بداند آیا کودک در هنگام برخاستن از خواب بعد از استراحت احساس سفتی می‌کند و اینکه آیا مفاصل متورم هستند. وی به دنبال سایر علائم مانند آسیب، بیماری دیگر مانند بیماری لایم یا سابقه خانوادگی بیماری خود ایمنی خواهد بود.
وی ادامه داد: پزشک مفاصل کودک شما و نشانه‌های تورم، گرمی و کاهش محدوده حرکتی را بررسی خواهد کرد. پزشک همچنین برای جستجوی نشانه‌های جمع شدگی (آتروفی)، عضلات نزدیک مفاصل را بررسی خواهد نمود و آزمایش بر روی خون، مفصل و مایعات بافتی می‌تواند به رد سایر شرایط با امکان ایجاد علائم مشابه کمک کند. این آزمایش‌ها نیز ممکن است برای طبقه‌بندی نوع آرتریت نوجوانی به کار رود.
دکتر شهرستانی اضافه کرد: عکس اشعه ایکس، تصاویر واضحی از ساختارهای متراکم مانند استخوان را فراهم می‌کند. پزشک شما ممکن است که به دنبال آسیب به استخوان یا هرگونه پیشرفت غیرمعمول استخوان نیز باشند.
این متخصص ارتوپد اذعان داشت: درمان آرتریت نوجوانی برای کاهش تورم، حفظ حرکت کامل مفاصل آسیب دیده و تسکین درد طراحی شده است. از آنجا که آرتریت جوانی ممکن است عوارضی مانند انقباض مفصل، آسیب بافت نرم (مانند تاندون ها) یا مشکلات مفصلی داشته باشد، برنامه‌های درمانی عوارض را نیز شناسایی، پیشگیری و درمان می‌کنند.
>مهمترین بخش هر برنامه درمانی برای آرتریت نوجوانی، دارو است
وی گفت: مهمترین بخش هر برنامه درمانی برای آرتریت نوجوانی، دارو است. فرزند شما ممکن است چندین سال به داروهای خاصی نیاز داشته باشد تا زمانی که آرتریت نوجوانی دیگر فعال نباشد. پس از ناپدید شدن درد مفاصل، تورم و التهاب، زمان قطع داروها توسط پزشک کودک تعیین می‌شود.
دکتر شهرستانی ادامه داد: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، اغلب اولین نوع داروهای توصیه شده هستند. این داروها معمولا ایبوپروفن یا ناپروکسن هستند و در درجه اول برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شوند و به آرام شدن این بیماری کمک می‌کنند.
این متخصص ارتوپد افزود: اگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی علائم آرتریت نوجوانی را تسکین ندهند، تجویز داروهای ضد روماتیسمی تعدیل‌کننده بیماری، گام بعدی هستند. این داروها پیشرفت آرتریت نوجوانان را کند یا متوقف می‌کنند، اما ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد تا علائم کاهش بیابد.
وی عنوان کرد: پزشک شما ممکن است از فرزندتان بخواهد که داروهای ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری را همراه با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مصرف کند.
دکتر شهرستانی متذکر شد: عوامل بیولوژیکی نیز دسته جدیدی از داروها هستند که پیشرفت بیماری آرتریت نوجوانی را کند یا متوقف می‌کنند. این داروها معمولاً فقط در صورتی استفاده می‌شوند که داروهای ضد روماتیسم تعدیل‌کننده بیماری موثر واقع نشوند یا بیمار مبتلا به آرتریت مفصل ساکروایلیاک باشد.
این متخصص ارتوپد اشاره کرد: کورتیکواستروئیدها، داروهای قوی‌تری هستند که ممکن است در درمان آرتریت شدید نوجوانان استفاده شوند. کورتیکواستروئیدها از طریق دهان (خوراکی) یا تزریق داخل وریدی می‌توانند علائم جدی مانند التهاب کیسه اطراف قلب را کاهش دهند.
وی افزود: اگر فقط یک یا دو مفصل درگیر باشد، کورتیکواستروئیدها ممکن است مستقیماً به مفصل تزریق شوند. با این حال، کورتیکواستروئیدها می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته‌ای مانند تداخل در رشد کودک، افزایش وزن، ضعیف شدن استخوان‌ها و افزایش حساسیت به عفونت‌ها را ایجاد کنند.
دکتر شهرستانی مطرح کرد: ورزش به حفظ تن ماهیچه‌ها و همچنین به حفظ و بازیابی دامنه حرکت و عملکرد مفصل کمک می‌کند. پزشک شما ممکن است یک فیزیوتراپ را برای طراحی یک برنامه ورزشی مناسب به فرد مبتلا به آرتریت نوجوانی توصیه کند البته این موضوع حائز اهمیت است که فعالیت تان را با استراحت متعادل کنید.
این متخصص ارتوپد گفت: اگرچه درد گاها فعالیت‌های فیزیکی و ورزش را محدود می‌نماید، کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانی اغلب می‌توانند هنگامی که علائم تحت کنترل هستند به طور کامل در این گونه فعالیت‌ها شرکت کنند. شنا کردن ورزش بسیار مناسبی برای اینگونه افراد است زیرا در آن بدون آنکه بر مفاصل فشاری وارد شود از تعداد زیادی از مفاصل و ماهیچه‌ها استفاده می‌شود.
وی تصریح کرد: در برخی موارد، آتل‌ها و سایر وسایل می‌توانند به حفظ همترازی مفصل مبتلایان به آرتریت نوجوانی کمک کنند.
دکتر شهرستانی افزود: آتل‌بندی در کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان، چه در شب و چه در روز، برای کاهش التهاب و جلوگیری از انقباضات مفید است. آتل (بریس‌های ساخته شده از پلاستیک یا مواد دیگر) اغلب در بازو و دست برای جلوگیری از انقباض انگشتان و مچ دست استفاده می‌شود.
این متخصص ارتوپد بیان کرد: اغلب برای درمان آرتریت نوجوانان نیازی به جراحی نیست. در اشکال بسیار شدید آرتریت نوجوانان یا با عوارض بسیار شدید، ممکن است جراحی برای بهبود موقعیت مفصل ضروری باشد. نمونه‌ای از این امر ممکن است زمانی باشد که مفصل دچار تغییر شکل شده است.
وی ابراز داشت: گزینه‌های درمانی زیادی برای آرتریت نوجوانان وجود دارد. هدف اولیه از همه گزینه‌های درمانی، بهبود تدریجی است. درمان همچنین بر حفظ کیفیت زندگی کودکان از طریق امکان مشارکت آنها در بازی، ورزش، مدرسه و فعالیت‌های اجتماعی متمرکز است.
دکتر شهرستانی افزود:علاوه بر گزینه‌های درمانی، مدرسه و معلمان کودک مبتلا به این بیماری می‌توانند منبع مهمی باشند. آنها ممکن است بتوانند برنامه‌های درسی مفیدی را تدریس کنند که در مورد آرتریت نوجوانان به همکلاسی‌های آنها آموزش دهد لذا با توجه مناسب، اکثر کودکان مبتلا به آرتریت نوجوانان به طور عادی در دوران مدرسه پیشرفت می‌کنند.
>بیماری آرتریت در نوجوانان، یک نوع بیماری خود ایمنی است
در ادامه نیز دکتر ابوالقاسم زاده در این باره خاطرنشان کرد: آرتریت نوجوانان نوعی بیماری است که معمولا در کودکان و نوجوانان کم سن و سال رخ می‌دهد. این بیماری سبب بروز التهابات مفاصلی، گرفتن مفاصل و حس درد شدیدی می‌گردد.
وی اظهار کرد: در واقع هدف از درمان کردن آرتریت در نوجوانان، کاهش دادن تورم ها، حفاظت از حرکت مفاصل‌های که دچار آسیب شده‌اند و کم کردن درد است.
این متخصص ارتوپد متذکر شد: از آن جایی که این بیماری با تعدادی عوارض مثل آسیب دیدن بافت‌های نرم، گرفتن و سفت شدن عضلات یا مشکل مفصل را به دنبال دارد، برای درمان آرتریت در نوجوانان باید اول تشخیص سپس درمان و جلوگیری انجام گردد.
وی اشاره کرد: در واقع بیماری آرتریت در نوجوانان، یک نوع بیماری خود ایمنی محسوب می‌شود که سیستم ایمنی خود بدن در آن به شکل اشتباهی به بافته‌های مفصلی حمله کرده و به آنها آسیب می‌رساند.این مسئله موجب ایجاد تورم، سفتی، گرفتگی و درد و ملتهب شدن آنها می‌گردد.
دکتر ابوالقاسم زاده ادامه داد: بعضی از کودکان به صورت ژنتیکی در معرض مبتلا شدن به این بیماری قرار خواهند گرفت؛ همچنین دیگر عوامل نیز مثل میکروب، ویروس و باکتری نیز می‌تواند سبب تحریک شدن این عارضه می‌گردد.
این متخصص ارتوپد گفت: بیماری آرتریت دارای انواع مختلفی است که عبارتند از آرتریت روماتوئید سیستمیک، الیگو آرتریت، آرتریت روماتوئید پلی آرتیکولار، آرتریت پسوریاتیک.
وی افزود: معمولا بیماری آرتریت روماتوئید سیستمیک حدود ده تا بیست درصد از نوجوانان را به خود درگیر خواهد کرد. این نوع آرتریت تب‌های دوره‌ای را به همراه خود دارد که ممکن است بین 3 روز تا 2 هفته به طول بینجامد. علاوه بر اینها این بیماری می‌تواند سبب متورم شدن کبد، غده‌های لنفاوی و یا طحال، ملتهب شدن غشاهای قلب، ملتهب شدن غشا دور ریه و راش پوستی بدون خارش را به دنبال داشته باشد.
دکتر ابوالقاسم زاده گفت: معمولا عارضه الیگو آرتریت حدود بیش از پنجاه درصد از نوجوانان را درگیر خواهد کرد. به طور کلی الیگو آرتریت مفصل‌های بزرگ بدن را مورد حمله قرار می‌دهد و در مدت زمان کمتر از شش ماه می‌تواند یک الی چهار مفصل را مورد آسیب خود قرار دهد.
این متخصص ارتوپد اشاره کرد: بیماری آرتریت روماتوئید پلی آرتیکولار، معمولا 30 درصد از نوجوانان درگیر خواهد کرد و به طور کلی بیشتر به مفصل‌های کوچک بدن آسیب می‌رساند و این آسیب حدود 5 تا 6 ماه طول می‌کشد.
وی ابراز داشت: معمولا آرتریت پسوریاتیک هنگامی اتفاق می‌افتد که آرتریت به همراه یک عارضه پوستی به نام پسوریازیس باشد و شخص مبتلا شده به راش پوستی شدید یا متوسط مبتلا شده باشد.
دکتر ابوالقاسم زاده تشریح کرد: تمام انواع بیماری آرتریت در نوجوانان دارای یک سری نشانه‌ها شبیه به هم است که بعضی از آنها شامل حس درد، بروز تورمات، ملتهب شدن، حس گرما و بروز حساسیت‌ها در مفصل‌های آسیب می‌شود. معمولا این عوامل ذکر شده با حس خشکی و سفت شدن همراه خواهد بود و حس سردی و خشک شدن مفصل‌ها در مواقع صبح و آخر شب بیشتر و دردناک‌تر خواهد شد. خشک شدن مفصل‌های زانو سبب این می‌شود که کودکان و یا نوجوانان در هنگام راه رفتن لنگان لنگان راه بروند.
این متخصص ارتوپد اظهار کرد: بعضی از کسانی که به عارضه آرتریت نوجوانی مبتلا می‌گردند، دچار رشد مفصل‌ها به صورت ناهماهنگی می‌شوند.
وی ادامه داد که به طور معمول عارضه الیگو آرتریت سبب ملتهب شدن چشم‌ها می‌گردد. این اختلال به وجود آمده به وسیله پروتئین‌هایی که در خون هستند موجب بروز تورم‌ها می‌شود. بیماری آرتریت روماتوئید سیستمیک نیز می‌تواند باعث بروز راش پوستی یا تب شدید شده و غده‌های لنفاوی را متورم کند.
دکتر ابوالقاسم زاده تشریح کرد: آرتریت در نوجوانان با به کارگیری روش‌های مختلفی مثل معاینه‌های جسمی، عکسبرداری با اشعه ایکس و تست خون توسط پزشکان تشخیص داده خواهد شد. پزشک متخصص به صورت کامل سابقه‌های پزشکی شخص مبتلا را مورد بررسی قرار داده و ارزیابی می‌نماید. تا با این کار بتواند عواملی را که باعث شده است کودک در معرض این عارضه قرار بگیرد را بشناسد.
این متخصص ارتوپد اضافه کرد: اگر علائم و علامت‌های بیماری آرتریت بیشتر از شش ماه به طول بینجامد، پزشک شخص مبتلا شده را به صورت خیلی دقیق معاینه جسمی می‌کند تا بتواند به وسیله معاینه جسمانی، بدشکل بودن و ملتهب شدن اطراف مفصل‌ها را تشخیص بدهد. همچنین پزشک غده‌های لنفاوی گردن و زیر بغل را از لحاظ متورم شدن مورد بررسی قرار می‌دهد.
وی افزود: پزشک از بیمار آزمایش خون می‌گیرد و از نمونه خون برای انجام دادن چند آزمایش استفاده می‌کند. او آنتی بادی‌های ضد هسته را مورد بررسی خود قرار می‌دهد. در واقع آنتی بادی‌های ضد هسته، پروتئین‌های هستند که سلول‌های سالم بدن را مورد حمله قرار می‌دهند. علاوه بر اینها پزشک معالج، فاکتورهای روماتیسم را نیز بررسی می‌کند و از آنها برای متمایز کردن انواع آرتریت در نوجوانان استفاده خواهد کرد.
دکتر ابوالقاسم زاده ادامه داد: به وسیله عکسبرداری با اشعه ایکس می‌توان، هرنوع بدفرمی و ناهنجاری را در بافت‌های دور مفاصل آسیب دیده را مشاهده کرده و تشخیص داد. استفاده از روش عکسبرداری توسط اشعه ایکس، کمک می‌کند که بتوان دیگر اختلالات را که روی مفصل‌ها موثر هستند را تشخیص داد، مانند شکستن استخوان‌ها یا سرطان استخوان.
این متخصص ارتوپد ابراز داشت: روش‌های مختلفی برای درمان آرتریت در نوجوانان وجود دارد.مهمترین قسمت فرایند درمان کردن آرتریت نوجوانان، استفاده از دارو است. بیشتر کودکانی که به این عارضه مبتلا می‌شوند نیاز دارند تا در مدت زمان بسیار طولانی از یک سری داروهای خاص استفاده کنند تا این بیماری غیر فعال شده و خاموش شود. بعد از این که حس گرما، تورم و درد در مفصل‌ها برطرف شد، پزشک می‌تواند در رابطه با قطع کردن داروهای کودک تصمیم بگیرد.
وی افزود: مصرف برخی داروها می‌تواند به درمان آرتریت نوجوانان کمک کند که عبارتند از داروهایی که غیر استروئید و ضد التهاب هستند، داروهای ضد روماتیسم، داروهایی با ترکیبات ضد بیولوژیک، داروهای کورتیکواستروئید
دکتر ابوالقاسم زاده اذعان داشت: استفاده نمودن از اسپیلت برای کودکانی که به آرتریت مبتلا هستند می‌تواند بسیار مفید باشد. می‌توان براساس دستور پزشک معالج در زمان کودکی و فقط در زمان خواب، جهت جلوگیری از خشک شدن مفصل‌ها و کاهش مقدار التهاب آنها از اسپلیت استفاده نمود.
این متخصص ارتوپد در پایان گفت: بیماری آرتریت در نوجوانان دارای انواع مختلفی است که این انواع با هم علائم‌های مشابهی دارند. به وسیله دارو می‌توان از شدید شدن این بیماری جلوگیری کرد. تشخیص آرتریت به وسیله روش‌های مختلفی مثل آزمایش خون و یا عکسبرداری انجام می‌شود.
ارسال دیدگاه