عید قربان در غزه .. عیدی که قربانیانش در اینجا زنان و کودکانند!

کودک پرس ـ فلسطین اشغالی

به گزارش شبکه خبری کودک پرس، مردم غزه در میانه‌ی یکی از خون‌بارترین دوره‌های تاریخی خود، درگیر جنگ، گرسنگی و بی‌خانمانی هستند و عید قربان امسال بیشتر به تراژدی انسانی شباهت دارد تا جشن دینی.

فریاد گرسنگی به جای تکبیر عید

در خیابان‌های ویران‌شده‌ی غزه، خبری از چراغانی، لباس نو یا صدای خنده کودکان نیست.

نهاد ابوعمشه، مادری فلسطینی که با هفت فرزند خود در چادری پناه گرفته، در گفت‌وگو با آناتولی می‌گوید: “عید دیگر مفهومی ندارد. کودکانم از شدت گرسنگی نمی‌توانند روی پای خود بایستند. دیگر نه غذایی هست، نه لباسی، نه امیدی.”

بحران انسانی گسترده

بر اساس اعلام گزارشگر ویژه سازمان ملل، مایکل فخری، “اسرائیل” عمدا از گرسنگی به عنوان ابزاری برای جنگ استفاده کرده و مردم غزه را به آستانه قحطی رسانده است.

وی اقدامات رژیم صهیونیستی را “نسل‌کشی، گرسنگی سیستماتیک و جنایت علیه بشریت” خوانده است.

عادل شامیه، شهروند ۷۹ ساله فلسطینی، می‌گوید: “بدترین وضعیت عمرم را تجربه می‌کنم… آرد نیست، آب نیست، بچه‌ها از گرسنگی جان می‌دهند. عیدی وجود ندارد.”

از قربانی تا قربانیان

در شرایط عادی، خیابان‌های غزه در این ایام میزبان قربانی‌ها و جشن‌های خانوادگی بود. اما حالا، جای گوسفندان قربانی، اجساد کودکان بی‌جان دیده می‌شود… بازارها بسته‌اند و مردم درگیر تلاش روزانه برای یافتن لقمه‌ای نان‌ هستند.

زندگی در چادر، آرزوی بازگشت

زنان سالمند و کودکان در چادرهایی زندگی می‌کنند که حتی ابتدایی‌ترین نیازهای انسانی را برآورده نمی‌کند. عایشه ابوصلاح، زن ۷۲ ساله‌ای که از خانه خود آواره شده، می‌گوید:”قبلا گوشت قربانی و عیدی داشتیم. حالا نه غذایی هست، نه حتی یک کاسه سوپ… فقط آرزو دارم به خانه‌ام برگردم، حتی اگر فقط روی خاکش بنشینم.”

آمارهای تکان‌دهنده از فاجعه

از آغاز حملات رژیم اشغالگر صهیونیستی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، تاکنون بیش از ۱۷۸ هزار فلسطینی شهید یا مجروح شده‌اند، که اکثر آنان را کودکان و زنان تشکیل می دهند. همچنین بیش از ۱۱ هزار نفر مفقود شده‌ و نزدیک به دو میلیون نفر در شرایط قحطی، بی‌خانمانی و محاصره شدید زندگی می‌کنند.

سکوت جهان در برابر فاجعه

در حالی‌که سازمان‌های بین‌المللی بارها خواستار توقف فوری این جنگ شده‌اند، “اسرائیل” همچنان با حمایت ایالات متحده به حملات خود ادامه می‌دهد.
نهاد ابوعمشه می‌گوید: “عید امسال، نه شادی دارد، نه معنا. تنها یک فریاد است؛ فریاد ملتی که زیر خاکستر جنگ به فراموشی سپرده شده است.”