به گزارش کودک پرس ، تقریبا تمامی کودکان از 7-6 ماهگی به بعد، هنگامی که وارد یک محیط جدید می شوند و با افراد نا آشنا برخورد می کنند دچار اضطراب، ترس و یا ناراحتی می شوند.
به طور کلی روان شناسان بر این باورند که تقریبا تمامی کودکان از 7-6 ماهگی به بعد، هنگامی که وارد یک محیط جدید می شوند و با افراد نا آشنا برخورد می کنند و یا زمانی که از فرد دلبند خود جدا می شوند، در درجات متفاوتی دچار اضطراب ، ترس و یا ناراحتی می شوند. این مسئله در کودکان کمرو، خجالتی و کلاس اولی شایع تر و شدید تر می باشد.
این موضوع تا این اندازه کاملا طبیعی می باشد، لیکن در صورت عدم برخورد صحیح و درمان اضطراب ایجاد شده ناشی از جدایی، این موضوع می تواند موجب بروز اختلالاتی از جمله افسردگی ، انزوا ، تنهایی ، افت تحصیلی و حتی ترک تحصیل گردد .لذا برای به حداقل رساندن تنش های ایجادی و به منظور آماده کردن کودک برای ورود به مدرسه، توجه به نکات زیر می تواند بسیار کمک کننده باشد:
1- سعی کنید انجام اموری هرچند کوچک را به کودک واگذار کنید تا او با انجام این کار ها احساس ارزشمندی کرده و خود را مسئول بداند .انجام این کار باعث می شود اعتماد به نفس کودک تقویت شده و احساس استقلال بیشتری نماید. لذا راحت تر به محیط مدرسه عادت کرده و آن را می پذیرد .
2- سعی کنید حداقل دو هفته قبل از شروع مدرسه، برای کودک برنامه ای منظم و مدون تعیین کنید، مثل تنظیم ساعت خواب ، صبح زود بیدار شدن و … با این کار شما موجب شده اید که کودک برای رفتن به مدرسه به تدریج آماده شده و یک باره با حجم وسیعی از تغییرات روبرو نشود .
3- عینی سازی محیط و شرایط مدرسه از طریق بازی های نمایشی (مثل معلم بازی )تا کودک با نحوه چگونه صحبت کردن ، نشستن سر کلاس ، آشنایی با قوانین مدرسه و نحوه برخورد با مسائل خاص آشنا شود.
4- با هماهنگی قبلی، کودک را قبل از شروع فصل مدرسه، با محیط مدرسه آشنا کنید .این کار در ایجاد آرامش و احساس تعلق به مدرسه در کودک بسیار مفید خواهد بود .
5- برای کودک از تجربیات اولین روز مدرسه خود تعریف کنید. به او بگویید که شما نیز عیناً این احساس را داشته اید . به او توضیح دهید که چه طور بر این احساس فائق آمده اید . با این کار علاوه بر تأیید احساسات او،کودک شما متوجه می شودکه کودکان دیگر نیز همانند او در اولین روز مدرسه، نگران و هیجان زده می باشند. .
6- از گفتن جملاتی هم چون” تو دیگر بزرگ شده ای ” یا “مثل بچه ها رفتار نکن “خودداری کنید.
7- مدرسه رفتن و تحصیل را به عنوان وظیفه اصلی او در نظر بگیرید و هیچ گاه دوست نداشتن را به عنوان عذر و بهانه برای نرفتن به مدرسه نپذیرید .
8- اگر اضطراب و جدایی با یکی از والدین شدیدتر است ( که معمولا چنین است )، در صورت امکان دیگری کودک را به مدرسه ببرد .
9- وقتی کودک از مدرسه برگشت، با هیجان و خوشحالی با او روبرو شویم و از پرسیدن سؤالات ختم کننده با پاسخ مثبت یا منفی و یا سؤالات کلی خودداری کنیم .
10- نقش مربیان و معلمان مدرسه در پایین آوردن میزان استرس و اضطراب ناشی از جدایی بسیار اساسی و مهم است . معلمان می بایست برای کمک در این حوزه بر حسب توان کودک به او نقش یا مسئولیتی در مدرسه دهند تا او احساس ارزشمندی ، کفایت و خوشنودی کند .هم چنین تصمیماتی اتخاذ نمایند تا کودک عضو یک گروه از هم سن و سالان خود در کلاس شود و با آن ها ارتباط صمیمی و دوستانه برقرار نماید .
ارسال دیدگاه