به گزارش کودک پرس ، اما چه می شود کرد که این واقعیت تُپُل، هم در جهان و هم در ایران، به وفور قابل مشاهده است!
سَر هم که نچرخانی، می بینی کودک کم سالی، با شکمی برآمده و بازوانی حجیم دارد قدم های سنگین برمی دارد در پیاده رو و از طراوتِ خردسالی در او خبری نیست… همانجا پَکر، دست به یقه می شوی با چند سوال… که یکی اش این است چرا مهربانیِ اشتباهی؟ آخر همان کودک با والدینش، درب یک فست فود عریض و طویل را کمی جلوتر می فشارند و پشت اش ناپدید می شوند!
با اینکه وزارت بهداشت می گوید یک سوم کودکان، به اضافه وزن مبتلایند یعنی به مادرِ بیماری ها نکته غم انگیز اینجاست که هنوز والدین به رستوران می روند!
غذاهای بسته بندی و نیمه آماده می خرند! پای موبایل و تبلت، سُس و چیپس و شکلات می گذارند! نوشیدنی های بزرگ از فروشگاه برمی دارند! سوار خودرو و آسانسور می شوند و کنترل های از راه دور را دوست دارند! و با وجود چاقی کودکان شان، از پفک و شیرینی و پاستیل و نوشابه نمی ترسند!
ایضاً مسولین هم همینطور… تبلیغات شهری و محیطی و تلویزیونی و موبایلی شان براه است… پیام های بازرگانی را قلمرو تاخت و تاز غذاهای کاذب کرده اند… آنقدر که حواس دیداری و شنیداری مخاطبِ کودک، تسخیر و جادو می شود و می رود پی خوردنی های نامناسب و بیماری زا… دنبال مواد غذایی کم ارزش و تنقلات ناسالم… پی غذاهایی که جسم و روحش را باهم درگیر می کند!
درصد بالایی از کودکان ایرانی دچار چاقی اند. یعنی سوء تغذیه و کیلوگرم های زیاد، آمده تا نگذارد کوچولوی ایرانی، رها و شاد باشد!
برای حل این بحران باید جنبید با غذاهای آشپزخانه خودمان. با میوه ها و حبوبات و غلات به اندازه. با مغزها و آجیل ها. باید ارزش غذایی لقمه های خانگی را دانست. لقمه های مهربانِ سالم را.
واقعاً بد نیست اگر گاهی خبرها را دنبال کنیم. مثلاً بخوانیم چطور برای مقابله با بحران چاقی کودکان، مقامات شهری لندن دست به کار شدند و ممنوعیت تبلیغ هله هوله در وسایل نقلیه عمومی را براه انداختند در حالیکه از تبلیغ این مواد در سال گذشته حدود بیست میلیون پوند درآمد زایی داشته اند.
بخوانیم «کمیته مقابله با چاقی کودکان» در سازمان بهداشت جهانی از دولت های جهان درخواست کرد فعالیت های خود را جهت معکوس کردن این روند، شدت بخشند.
منبع: قدس آنلاین
ارسال دیدگاه