در صحبت از «مرگ» برای کودک موضوع «جدایی» نباید برجسته شود. انتهای توضیحات و پاسخگویی به سوالات کودکانه درباره مرگ باید مهربانی خدا باشد. با تاکید بر اینکه زندگی در کنار خدای مهربان زندگی شاد و بدون غم و غصه است.
اضطراب جدایی، نشانه ای از آگاهی کودک از جدا شدن والد (مادر و پدر)، مراقب یا پرستار است که کودک در هنگام جدایی احساس ناراحتی و ترس می کند.
هرگز از کودکان برای خبرچینی و یا انتقال پیام استفاده نکنید و اجازه چنین کاری را به آنها ندهید زیرا عوارض بسیار ناپسندی بر روی آنها می گذارد.
کودکان در حالت عادی و نیز در صورت طلاق والدین از یکدیگر، از حق دریافت نفقه برخوردارند. بنابراین باید شرایطی فراهم شود تا کودک نفقه خود را از فرد مکلف به پرداخت که عموماً پدر است، دریافت کند تا شرایط و خدمات مربوط به کودک تضمین شود.
تحمل مشاجرات والدین در دوره ی نوزادی ونوپایگی می تواند فرایند واقعی دلبستگی کودکان را تحت تأثیر قرار دهد و فضایی به هم ریخته و نامطمئن از دوست داشته شدن برای آن ها به وجود آورد.
جدایی و طلاق والدین کودکان را هول زده می کند زیرا آنها را مجبور می سازد با جداییهای مواجه شوند که نمی بایستی تا سنین بالاتر یعنی نوجوانی یا جوانی با آن روبرو شوند و بدین ترتیب باعث خروج زود رس آنها از عالم کودکی می شود. جدایی های دیگری که می توانند همین اثر را داشته باشند عبارت اند از : نقل مکان به خانه ای جدید، دوستان جدید و مدرسه جدید.
طلاق برای کودک به معنای وارد شدن به دو دنیای متفاوت است که باید هر کدام را به طور جداگانه ای درک کند و خود را با شرایط جدید تطبیق دهد. کودکان طلاق در برابر کودکان عادی احساس تنهایی، استرس و بی پناه بودن می کنند اما والدین باید در این شرایط دشوار،امنیت عاطفی و احساس اطمینان را به کودک شان منتقل کنند.
در صورت فوت پدر یا عدم توانایی او در پرداخت مخارج زندگی فرزندش، این تکلیف بر عهده پدربزرگ و جد یا دیگر اجداد پدری است. در صورت نبودن پدر و اجداد پدری یا عدم توانایی آنها به پرداخت مخارج زندگی فرزند، تکلیف پرداخت نفقه به عهده مادر قرار میگیرد. هرگاه مادر هم فوت کند یا قادر به پرداخت مخارج مذکور برای فرزندش نباشد، این تکلیف بر عهده اجداد و جدات مادری و جدات پدری فرزند قرار میگیرد.
ناراحتی های روحی و روانی در فرزندان می تواند منجر به بروز مشکلاتی در سلامتی جسمی و روحی آنها شود.
تحقیق در مورد شب ادراری (Nocturnal enuresis) نشان می دهد که بیشتر کودکان از چهار سالگی رختخواب خود را خیس نمی کنند، اما سنی که کودکان به طور ثابت این توانایی را به دست می آورند متغیر است.