در چند سالی که از تصویب روز ادبیات کودک و نوجوان سپری شده است هنوز موضوع ادبیات کودک و نوجوان بهنحو شایسته مورد توجه قرار نگرفته و در این مناسبت در معیاری معمولی به تجلیل و بزرگداشت این نویسنده شهیر پرداخته شده است.
عمر این ادبیات در دنیا کم و به تبع روال همیشگی در این زمینه در کشور ما نسبت به کشورهای پیشرفته کمتر است اما اگر بخواهیم از منظری دیگر به این موضوع نگاه کنیم، میبینیم ایرانیان از دیرباز به دلیل توجه به کودک و نوجوان و تربیت آنها به ادبیاتی که به این مهم میپردازد، نیز توجه خاصی داشتهاند. به این ترتیب که نویسندگان و شاعران بسیاری در آثار خود ادبیاتی مخصوص این گروه داشتهاند.
نشست هم اندیشی «تأثیر مفاخر بر ادبیات کودک و نوجوان» به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی عصر یکشنبه، ۱۸ تیرماه ۱۳۹۶ و همزمان با روز ملی ادبیات کودک در محل این انجمن برگزار شد و به بررسی نقش جبار باغچه بان، مهدی آذریزدی، توران میرهادی و نوش آفرین انصاری پرداخت.
محمد رضا اصلانی نویسنده و دبیر جایزه ادبی قلم زرین ضمن استقبال از نشست و تدام نشستهای تخصصی حوزه کودک اظهار داشت: برای اینکه در بخش فرهنگی ایثار به نتیجه دلخواه و اثرگذار برسیم باید این نشستها را به صورت مداوم برگزار کرده و به دنبال برنامههای فرهنگی از جمله برگزاری کلاسهای داستان نویسی برای نوجوانان و ایجاد فرصت و فضای مناسب برای ورود آنان به این مقوله باشیم.
نویسنده حوزه دفاع مقدس کودک و نوجوان اضافه کرد: سند 2030 یکی از وحشتناک ترین طرح های تصویب شده است که به آموزش مسائل جنسی برای کودکان و نوجوانان می پردازد و برای یک جامعه اسلامی بسیار خطرناک است.
وقتی مخاطب یک اثر بازنویسی را میخواند گویی با یک اثر تازه روبهرو شده است. بازنویسی ادبیات کهن در حوزه کودک و نوجوان نیازمند خلاقیت است، کارهای دم دستی و ساده، جز فرصت سوزی حاصلی ندارد.
به گزارش کودک پرس، سجاد نجفی در یادداشتی به بررسی روند شکل گیری ادبیات کودک و نوجوان در ایران پرداخت ادبیات کودک و نوجوان یکی از شاخههای ادبیات به شمار میرود که سابقه چندان طولانی ندارد. البته اگر ادبیات شفاهی و عامیانه مدنظر باشد، باید بگوییم از زمانی که مادری پا در عرصه گیتی گذاشت و کودکی […]
سرمایه گذاری فرهنگی در حوزه کودک و نوجوان بسیار اندک است؛ حال آن که دست کم نشر کتاب داستان که مورد علاقه کودکان است می تواند در ارتقاء سطح فرهنگ در میان کودکان نقش بسزایی داشته باشد.
هر کتابی را برای کودکان سایر کشورهای جهان ترجمه کنیم باید واجد ویژگیهای جهانشمولی باشد تا بتواند مخاطبان خود را پیدا کند که این برمیگردد به لزوم تشکیل نهاد تخصصی برای تصمیم گیری در مورد ادبیات کودک و نوجوان که من جای آن را به شدت خالی میبینم.
افسانه های کهن می توانند دست مایه خوبی برای اموزش فرهنگ ایرانی به کودکان باشند افسانه ها کودکان را به این اصل سوق می دهند که خوبی همیشه پیروز است وبدی شکست میخورد.