به گزارش کودک پرس، سید محسن میر طالبی روان شناس با اشاره به اهمیت امورتربیتی و تاریخچه پیدایش آن، اظهار داشت: در گذشته امور تربیتی بسیار فعال بود؛ به دلیل اینکه در آن زمان افرادی که جذب امور تربیتی می‌شدند، علاقه زیادی به این کار داشتند و بدون چشم داشتی فعالیت می‌کردنند.
وی ادامه داد: کم‌کم این وضعیت ضعیف شد و برنامه ریزی کار جای دیگری انجام می‌گرفت و نیروهای تربیتی فقط مجری کار بودند و همان مطالبی که طی بخشنامه ابلاغ می‌شد را اجرا می‌کردند.
این روان شناس یادآور شد: گرایش به سمت کمیت بود؛ یعنی اینکه چه تعداد اردو برگزار می‌شد و کسی به محتوا توجه نمی‌کرد.
میر طالبی خاطرنشان کرد: در گذشته، اولیای دانش‌آموزان خیلی به مربیان امورتربیتی اعتماد داشتند و بعد از ظهرها در مدارس دانش‌آموزان تا شب فعالیت‌های تربیتی انجام می‌دادند اما این جذابیت کم‌کم، کم شد و متکی به اجرای بخشنامه‌های اداری شده بود.
وی متذکر شد: مربی دیگر خلاقیتی که باید، نداشت و از طرف دیگر بحث نفوذ فرهنگی پیش آمد و یکسری رسانه‌های تصویری و فضای مجازی به وجود آمد.
میر طالبی با انتقاد از برنامه‌های تربیتی در آموزش و پرورش،افزود: فعالیت‌های امور تربیتی ما همان فعالیت‌های گذشته است و کمی تغییر کرده است؛ در نتیجه باید فعالیت‌های ما به روز شود که این طور نشد.
وی تصریح کرد: امروز متأسفانه تربیت و جذب مربی تحقق پیدا نکرده است و امکانات لازم برای مربی تربیتی ایجاد نمی‌شود.
این روان شناس با بیان اینکه در همه جا برای جذب افراد هزینه می‌کنند، ابراز داشت: در حال حاضر لازم است متولیان امور تربیتی بودجه لازم برای این موضوع را در اختیار افراد متخصص قرار دهند.
میر طالبی عنوان کرد: مشکل ما این است که به سبک مدیریت قدیم کار می‌کنیم و بسیاری از آمارهایی که اعلام می‌شود، حقیقی نبوده و ظاهری است.
وی بیان داشت: دانش‌آموزان در قهوه خانه‌ها و یا در فضاهای ورزشی حضور دارند؛ در حالی که این فضاها قابل اعتماد نیستند.
این روان شناس عنوان کرد: امروز نیاز سنجی در جامعه خیلی ضعیف انجام می‌شود یعنی در سیستم آموزش و پرورش نیاز سنجی صورت نمی‌گیرد که ببینیم در حال حاضر دانش‌آموزان در این سنین چه نیازی دارند و براساس آن برنامه ریزی کنیم؛ در نتیجه یکسری کارهای کلیشه‌ای انجام می‌شود.
ارسال دیدگاه