کارهای امور تربیتی کلیشه‌ای است/ آموزش و پرورش نیاز سنجی دانش‌آموزان را انجام نمی‌دهد

یک روانشناس با بیان اینکه فعالیت‌های امور تربیتی ما همان فعالیت‌های گذشته است، گفت: در سیستم آموزش و پرورش نیازسنجی صورت نمی‌گیرد که ببینیم در حال حاضر دانش‌آموزان چه نیازی دارند؛ در نتیجه یکسری کارهای کلیشه‌ای انجام می‌شود.

به گزارش کودک پرس، سید محسن میر طالبی روان شناس با اشاره به اهمیت امورتربیتی و تاریخچه پیدایش آن، اظهار داشت: در گذشته امور تربیتی بسیار فعال بود؛ به دلیل اینکه در آن زمان افرادی که جذب امور تربیتی می‌شدند، علاقه زیادی به این کار داشتند و بدون چشم داشتی فعالیت می‌کردنند.

وی ادامه داد: کم‌کم این وضعیت ضعیف شد و برنامه ریزی کار جای دیگری انجام می‌گرفت و نیروهای تربیتی فقط مجری کار بودند و همان مطالبی که طی بخشنامه ابلاغ می‌شد را اجرا می‌کردند.

این روان شناس یادآور شد: گرایش به سمت کمیت بود؛ یعنی اینکه چه تعداد اردو برگزار می‌شد و کسی به محتوا توجه نمی‌کرد.

 

میر طالبی خاطرنشان کرد: در گذشته، اولیای دانش‌آموزان خیلی به مربیان امورتربیتی اعتماد داشتند و بعد از ظهرها در مدارس دانش‌آموزان تا شب فعالیت‌های تربیتی انجام می‌دادند اما این جذابیت کم‌کم، کم شد و متکی به اجرای بخشنامه‌های اداری شده بود.

وی متذکر شد: مربی دیگر خلاقیتی که باید، نداشت و از طرف دیگر بحث نفوذ فرهنگی پیش آمد و یکسری رسانه‌های تصویری و فضای مجازی به وجود آمد.

 

میر طالبی با انتقاد از برنامه‌های تربیتی در آموزش و پرورش،افزود: فعالیت‌های امور تربیتی ما همان فعالیت‌های گذشته است و کمی تغییر کرده است؛ در نتیجه باید فعالیت‌های ما به روز شود که این طور نشد.

وی تصریح کرد: امروز متأسفانه تربیت و جذب مربی تحقق پیدا نکرده است و امکانات لازم برای مربی تربیتی ایجاد نمی‌شود.

این روان شناس با بیان اینکه در همه جا برای جذب افراد هزینه می‌کنند، ابراز داشت: در حال حاضر لازم است متولیان امور تربیتی بودجه لازم برای این موضوع را در اختیار افراد متخصص قرار دهند.

میر طالبی عنوان کرد: مشکل ما این است که به سبک مدیریت قدیم کار می‌کنیم و بسیاری از آمارهایی که اعلام می‌شود، حقیقی نبوده و ظاهری است.

 

وی بیان داشت: دانش‌آموزان در قهوه خانه‌ها و یا در فضاهای ورزشی حضور دارند؛ در حالی که این فضاها قابل اعتماد نیستند.

 

این روان شناس عنوان کرد: امروز نیاز سنجی در جامعه خیلی ضعیف انجام می‌شود یعنی در سیستم آموزش و پرورش نیاز سنجی صورت نمی‌گیرد که ببینیم در حال حاضر دانش‌آموزان در این سنین چه نیازی دارند و براساس آن برنامه ریزی کنیم؛ در نتیجه  یکسری کارهای کلیشه‌ای انجام می‌شود.