علل بروز مننژیت در کودکان

به گزارش کودک پرس ، بیماری مننژیت مختص بزرگسالان نیست نوزادان نیز ممکن است به این بیماری عفونی مبتلا شوند.به نقل از بیتوته هنگامی که نوزادان کوچک در چند هفته اول زندگی به مننژیت مبتلا می‌شوند، اغلب تنها علائم آن‌ها تب است و معمولاً بیقراری می‌کنند.

 

 

علل بروز مننژیت در کودکان

 

اما در ابتدا فقط تب دارند و به همین دلیل است که گفته می‌شود کودکی که در چند هفته اول تب دارد، باید سریعا تحت درمان قرار بگیرد.

نوزادان معمولاً توسط باکتری‌ها در ناحیه تناسلی مادر و هنگام زایمان کودک به این بیماری مبتلا می‌شود. البته نوزادان می‌توانند یک ویروس یا یک عفونت باکتریایی را از تماس با یک فرد آلوده دیگر نیز بگیرند، اما این مورد کمتر از مورد اول است.

برای سلامت نوزاد مردم باید قبل از نگه داشتن نوزاد دست‌های خود را بشویند و اگر کسی در معرض آلودگی یا گلودرد باشد، نباید به خانه فرد، برای دیدار نوزاد برود.

 

 

مننژیت در کودکان و نوجوانان

 

هنگامی که کودکان نوپا و کودکانی که به مدرسه می‌روند به مننژیت مبتلا می‌شوند، معمولاً توسط یک ویروس آلوده می‌شوند. کودکان در این گروه سنی، تب، سفتی گردن یا هزیون را تجربه می‌کنند.

در نوجوانان، علائم اولیه مننژیت بسیار شبیه سرما خوردگی یا آنفولانزا است. این علائم می‌تواند با یک آبریزش بینی و گلو درد شروع شود، اما در عرض چند ساعت می‌تواند تب بالا، سفتی و سرگیجه ایجاد کند. آن‌ها حتی ممکن است به این بیماری کاملاً واکنش نشان دهند.

البته این نوع مننژیت خاص است، همچنین در مورد این گروه سنی پزشکان بیشتر در مورد مننژیت باکتریایی نگران هستند. این نوع از مننژیت می‌تواند به سرعت تب کودک را بالا ببرد و گاهی اوقات میزان زیادی از آسیب را به وجود آورد که ما حتی نمی‌توانیم آن را تشخیص دهیم.

 

 

دانش آموزان نوجوان و دانشگاهی در معرض خطر بیشتری قرار دارند

مننژیت باکتریایی می‌تواند به سرعت در میان افرادی که در فضا‌های نزدیک مثل مدرسه، خوابگاه‌های دانشگاه و یا در تیم‌های ورزشی گسترش یابد. تازه کارانی که در خوابگاه‌ها زندگی می‌کنند در معرض خطر بیشتری هستند و به همین دلیل است که ما بچه‌ها را قبل از رفتن به مدرسه و دانشگاه واکسینه می‌کنیم.

 

 

بزرگسالان هنوز هم در معرض خطر ابتلا به مننژیت هستند

کودکان و نوجوانان ممکن است در معرض خطر ابتلا به مننژیت باشند، اما افراد در هر سنی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. در بزرگسالان، مننژیت باکتریایی می‌تواند ناشی از استرپتوکوک پنومونیه باشد، همان باکتری که موجب بیماری‌های پنومونی و سینوس می‌شود.

سالمندان، زنان باردار و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف نیز در معرض خطر ابتلا به مننژیت از لیستریا، نوعی باکتری در پنیر‌های خاص و گوشت‌های فرآوری شده قرار دارند.

منیسک گوسفندی رایج نیست، ولی در نقاطی از جهان، از جمله کشور‌های جنوب صحرای آفریقا شایع است. افرادی که در هر سنی قصد سفر به این منطقه را دارند، باید قبل از رفتن به پزشک مراجعه کنند.

 

 

چگونه مننژیت تشخیص داده می‌شود

اگر یک پزشک به مبتلا بودن فرد به مننژیت شک کند، ممکن است یک اسکن رادیوگرافی یا سی تی اسکن را تجویز کند تا علائم التهابی را در اطراف مغز و نخاع مشاهده کند. آزمایش‌های خون نیز ممکن است برای شناسایی باکتری‌ها یا سایر میکروارگانیسم‌هایی که ممکن است مسئول عفونت باشند، استفاده شود.

تشخیص قطعی مننژیت، نیاز به یک تزریق نخاعی دارد: یک روش که در آن پزشک با استفاده از سوزن که در نخاع قرار می‌دهد و یک نمونه از مایع مغزی نخاعی را جمع آوری می‌کند. سطوح گلوکز، پروتئین و گلبول‌های سفید خون در این مایع می‌تواند نشان دهنده میزان التهاب موجود باشد. این بیماری می‌تواند باکتری، ویروس یا چیز دیگری باشد، همچنین می‌تواند به پزشکان کمک کند که علت مننژیت را تعیین کنند.

 

 

دارو و درمان برای مننژیت

مننژیت باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می‌شود و طبق گفته موسسه ملی بهداشت، دریافت درمان مناسب می‌تواند خطر مرگ را به کمتر از ۱۵ ٪ کاهش دهد. افرادی که در معرض ابتلا به مننژیت باکتریایی هستند ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی باید آنتی بیوتیک مصرف کنند حتی اگر علائم بیماری خود را نشان ندهند.

آنتی بیوتیک‌ها برای مننژیتی که توسط باکتری ایجاد نشده، کار نخواهند کرد. مننژیت قارچی را می‌توان با دارو‌های ضد قارچی درمان کرد، که معمولا در بیمارستان انجام می‌شود. درمان ابتلا به مننژیت ویروسی و انگلی سخت‌تر است. هیچ دارو‌هایی وجود ندارد که منبع این عفونت را هدف قرار دهد، بنابراین درمان اغلب با توجه به علائمی مانند درد و تب همراه است.

 

 

چرا واکسن‌ها بسیار مهم هستند

از آنجا که مننژیت نمی‌تواند به موقع شناسایی شود و تشخیص دشواری دارد، واکسیناسیون در برابر بیماری بسیار مهم است.

کودکان باید در سن ۱۱ یا ۱۲ سالگی یک واکسن مونینگوکوکی کنژوکی دریافت کنند و در سن ۱۶ سالگی تقویت شود تا از ۴ نوع باکتری سرووگروپ A، C، W. و Y. محافظت شوند که مننژیت را ایجاد می‌کنند. نوجوانانی که به دانشگاه می‌روند ممکن است واکسن دیگری به نام واکسن منگنوکوک برایشان تزریق شود تا به طور خاص در مقابل مننژیت نوع B. واکسینه شوند.

 

با وجود اینکه بزرگسالان می‌توانند به هر نوع از مننژیت مبتلا شوند، واکسن توصیه نمی‌شود مگر اینکه یک فرد بزرگسال به علت بارداری یا سیستم ایمنی ضعیف بدن در معرض خطر بالاتری قرار گیرد.

سایر واکسن‌های معمولی می‌توانند نوزادان را در برابر سایر باکتری‌ها محافظت کنند که می‌تواند مننژیت را نیز ایجاد کند. برای کودکان مبتلا به مننژیت از باکتری‌هایی مانند استرپتوکوک پنومونی که در حال حاضر واکسینه می‌شود، استفاده می‌شود.

 

 

منبع: بلاغ