عدم مشارکت پدر درتربیت کودک چه اثراتی دارد؟

ضرب المثل «یک دست صدا ندارد» در مورد تربیت فرزندمان هم صادق است. هیچ کس دیگری به تنهایی نمی‌تواند نیازهای عاطفی و روانی فرزندش را برآورده کند. پدر و مادر هر کدام ویژگی‌هایی دارند که حذف‌شان باعث می‌شود همه چیز به خوبی پیش نرود و به اصطلاح یه جای کار بلنگد. اگر قرار است تمام وقت با مادری کردن و عدم مشارکت پدر و حذف او از گردونه تربیت و وقت‌گذرانی با کودک، همه دین‌تان را به کودک صرف کنید به فرزندتان آسیب می‌رسانید. حضور موثر و مشارکت پدر در امور تربیتی باعث می‌شود کودک پدر را صاحب قدرت بداند و به او تکیه کند. وقتی پدر کنار می‌کشد یا کنار گذاشته می‌شود، این عدم مشارکت پدر ناخودآگاه این تصور برای فرزندتان ایجاد می‌شود که پدر ضعیف است و از پس کارها برنمی‌آید و روابط سالم او با پدر مخدوش می‌شود و برایش خلاهایی می‌سازدکه با هیچ چیزی پر نمی‌شود. لازم به یادآوری است که الگوی اول هر فردی پدر و مادرش است و در مقطع سنی مختلف و در مواجهه با دنیای بیرون آنها همیشه پشت و پناه هستند، پس نباید اجازه دادکه با عدم مشارکت پدر در تربیت یکی از این پایگاه مهارت‌آموزی نابود گردد.

با هم هماهنگ باشیم
در مورد فرزندپروری با یکدیگر تعامل صحیحی داشته باشید، مثلا اگر کودک پیش مادر زندگی می‌کند، از پدر درخواست شود در همان یک روز که از کودک نگهداری می‌کند به اصول تربیتی مادر وفادار باشد؛ یعنی اگر فرزندتان عادت دارد هر شب ساعت ۹ بخوابد، این نکته درآن شب پیش پدر هم رعایت شود. در صورتی که کودک از حضور یکی از والدین محروم شده ارتباط با بستگان نزدیک و همجنس او تاثیر بسیار خوبی به تربیت و رشد کودک می‌گذارد و می‌تواند از نظر احساسی تا حد کمی‌ خلاهای او را جبران کند. پدرهایی که نمی‌توانند خشم‌شان را کنترل کنند و درحالت عصبانیت به اشیا و دیگران آسیب می‌زنند، قابل اعتماد نیستند.

درمورد ارتباط کودک با دنیای مجازی
اینترنت در واقع می‌تواند بدون صرف انرژی منبع بی پایان اطلاعات را در اختیار فرزندمان قرار دهد و فرصتی است که آنها می‌توانند بسیاری از مسائل را از طریق دنیای مجازی یاد بگیرند. نمی‌توان انتظار داشت که یک کودک امروزی وارد اجتماع شود و از هیچ یک از تکنولوژی‌های روز اطلاع نداشته باشد اما نمی‌توان فرزندانمان را با گستره‌ای به این وسعت رو به رو کرد اما هیچ نظارت و مراقبتی بر آن نداشت.

و مهمترین نکته این است که استفاده صحیح از دنیای مجازی را به فرزندمان آموزش دهیم، همانگونه که به آنها آموزش می‌دهیم در منزل را به روی غریبه باز نکنند، آموزش می‌دهیم که نیازی نیست هر کسی تمام اطلاعات منزل ما را داشته باشد و باید به فرزندمان بگوییم که همانگونه که به راحتی وارد فضایی مانند اتاق چت می‌شود هرکس دیگری هم می‌تواند به همین شکل وارد شود و نباید اجازه بدهیم که بدون شناخت به اطلاعات شخصی ما دسترسی پیدا کند.