به گزارش کودک پرس ، علیرضا عابدین، روان‌شناس بالینی اظهار کرد: «تجربه و ابراز خشم به عنوان یک عکس‌العمل طبیعی نسبت به وضعیت نگران‌کننده در جهت بقای انسان برای جان به در بردن از آسیب‌ها، لازم است.»
وی افزود: «معمولا به تظاهر خشم به صورت نامتعارف و نامناسب در چارچوبهای فرهنگی جامعه پرخاشگری می‌گویند.»
عابدین در پاسخ به این سوال که پرخاشگری در کودکان موضوعی ژنتیکی است یا خیر، بیان کرد: «این که ما ژنتیک را به نحوی بدانیم که محیط نتواند آن را تغییر دهد، مفید نیست چرا که ما در فیزیک با داروهای مختلف می‌توانیم در محیط دست ببریم و با روان‌شناسی، تغییرات محدود را در افراد ایجاد کنیم و با مداخله تاثیرگذار باشیم. یعنی اینکه اگر بخواهیم پرخاشگری در کودکان را از ژنتیک بدانیم و نتیجه‌گیری کنیم که کاری برای این موضوع نمی‌توان کرد، نادرست است.»
این روان‌شناس افزود: «ژنتیک در تمام موارد سهم پررنگی دارد؛ مثلا کودکان دوقلو در خانواده متفاوت رفتار می‌کنند و همین تفاوت‌های ظریف که در محیط وجود دارد، باعث نتایج ژرف در رفتار این کودکان می‌شود.»
وی ادامه داد: «پرخاشگری در کودکان می‌تواند نشانگر افسردگی باشد که به این شکل بروز پیدا می‌کند و کودک آزرده و افسرده تنها راه ابراز یاس خود را از راه پرخاشگری نشان می‌دهد.»
وی گفت: «رفتار کودکان بازنمایی نوع رابطه بین والدین و دیگر اعضا است. آنها اگر شاهد اضطراب بالا بین والدین باشند، جای تعجب نیست که رفتاری خشونت‌آمیز نشان دهند. آنها پرورش‌یافته همین خانواده هستند و می‌توانند بیانگر نوع شدت و نوع رابطه بین والدین نیز باشند.»
این روان‌شناس اظهار کرد: «برای اینکه کودک بتواند از موانع زندگی جدا شود، لازم است که به اندازه فاز مرحله رشد، موانع لازم رتبه‌بندی شده و در مقابل کودک گذاشته شود، چرا که پیروز شدن بر این موانع باعث رشد شخصیت کودک شود.»
وی گفت: «در تربیت کودک و فرزند پروری و همچنین در جامعه‌پروری، بیشتر تکیه باید بر امر معروف باشد. نهی از منکر در فرهنگ ما نهادینه‌تر است زیرا ساده‌تر است. باید سعی شود با وجود هزینه بر بودن امر به معروف، بیشتر تکیه روی این موضوع شود.»
عابدین ادامه داد: «متوصل‌شدن به واکنش‌هایی مثل خشونت از طرف کودکان در موقعیت‌های کوچک که این چنین خشمی را نمی‌طلبید، نشان‌دهنده ظرفیت پایین کودک است. کودک ممکن است عکس‌العمل‌هایی مثل نشان‌دادن اضطراب که پیش زمینه پرخاشگری است را داشته باشد. اینکه کودک بخواهد واکنش‌های مناسبتر نشان دهد، ممکن است کارایی لازم را نداشته باشد و با سرعت لازم محیط را وادار به رفع نیازهای آنها نکند و آنها یاد گرفته باشند که با نشان دادن حجم بالایی از خشم به نتیجه دلخواه خود می‌رسند.»
ارسال دیدگاه