به گزارش کودک پرس ، این انجمن بروز فجایع این چنینی را غیر قابل توجیه و برخورد با یک فرد ( مسئول خاص) را نیز کافی به مقصود نمی داند چرا که نه تنها مقامات ارشد نظام آموزشی می بایست پاسخگو باشند ، بلکه جامعه و نهاد ارزشمند خانواده نیز در این خصوص نیازمند تلنگرند، اما در خصوص نظام آموزشی تاسف بار تر آنکه فاجعه موصوف از سوی یکی از مسئولان همان مدرسه رخ داده و چنین امری اعتماد و باور عموم را نسبت به صلاحیت و اعتبار سیستم آموزشی خدشه دار و ضرورت بازنگری و اعمال اصلاحات لازم از جهت توجه به حقوق کودکان را در نظام مذکور بیش از پیش عیان می دارد چرا که آموزش و پرورش به عنوان نهادی انسان ساز نیازمند نیرویی کارآمد است تا بتواند رسالت اصلی خود را تضمین کند، از این روی نظارت دقیق بر نحوه جذب و مطالعه سلامت روانی مسئولان تمامی مدارس آموزشی (اعم از دولتی و یا خصوصی) پیش از خدمت و حین خدمت اهمیت صدچندان دارد؛
انچونانکه بایستی علاوه بر تضمین سلامت روان و تامین رفاه آنان، با پی ریزی دورههای تربیتی و تخصصی، همواره سلامت روان و رفتار نیروهای آموزشی را مورد پایش قرار دهند. از سوی دیگر حق کودکان و نوجوانان نسبت به آموزش و خودمراقبتی جنسی ضرورتی است که به هیچ وجه قابل کتمان نمی باشد.
بی شک ایمن نمودن کودکان و نوجوانان جهت مقابله با هرگونه سوء استفاده ، صرفا از رهگذار برنامه های آموزشی متولیان آموزش و پرورش پدید خواهد آمد. به هر روی انتظار می رود دستگاه قضایی نیز بروز کودک آزاری های شایع در جامعه را جدی گرفته و تصمیمات لازم را جهت برخورد قانومند و قاطع با مسببان آن را اتخاذ کند.
منبع: روزنامه ابتکار
ارسال دیدگاه