الگوگیری ظاهر از والدین

فرزندان در نوجوانی در حال انتخاب الگوی ظاهری خود هستند نباید الگویی را که تابع جو حاکم،مدل ها و رنگ ها است را برگزیند چرا که این چنین الگویی ثبات ندارد و باید الگویی تابع ارزش و هویت را انتخاب کنند تا به شخصیت و ارزش واقعی انسان بودن برسند که زمینه های الگو گیری را والدین در فرزندان پایه ریزی می کنند.

به گزارش کودک پرس ،یقیناً وقتی زنان جامعه ای خوب و باحیا باشند، مردان آن جامعه نیز از حجب و حیا بهره مندخواهند بود و تاثیر زنان بر زندگی مردان انکار ناپذیر است و همچنین تاثیر والدین بر فرزندان با توجه به اینکه اولین افراد مورد تقلید اند بسیار زیاد خواهد بود. خانواده از اساسی ترین افراد تاثیرگذار در نوع پوشش فرزندان شان می باشد، بنابراین بصیرت افزایی پدران و مادران در زمینه حجاب و پوشش مناسب می تواند مادران و پدران در راهنمایی نمودن فرزندانشان توانمند سازد.

 

آموزش محرم و نامحرم در خانواده

شناخت صحیح احکام الهى عنصری مهم، در تربیت دینى فرزندان مان محسوب مى‌شود. اگر بخواهیم فرزندان خود را طورى تربیت کنیم که احکام الهى را رعایت نمایند باید از همان کودکى بر طبق دستورات دینى عمل نماییم. براى این-که دختران و پسران هنگام بلوغ با مشکلى روبه رو نشوند و به تدریج با نقش خاص خود به عنوان دختر و یا پسر آشنایى یابند. بایستی از ابتدا به طور جداگانه با آن ها رفتار شود.

 

آموزش نقش مردانه و زنانه از کودکی

این مسأله در مورد دختران اهمیت بیشترى دارد زیرا آن ها زودتر از پسران به بلوغ مى رسند. در تعالیم اسلامى به این نکته توجه کامل و توصیه شده است که از حدود ۶ سالگى، با دختر و پسر با روشى جداگانه رفتار شود. در روایات اسلامى توصیه شده است که دختر بچه ی شش ساله را، پسر بچه یا مرد نامحرم نبوسد و در بغل نگیرد. همچنین زن‌هاى نامحرم از بوسیدن پسر بچه اى که سنش از هفت سال گذشته است، خوددارى کنند. همین طور توصیه کرده‌اند که بستر کودکان در شش سالگى از هم جدا شود.

رعایت این اصول سبب مى شود که دختران و پسران از همان آغاز به تدریج نقش مردانه و زنانه ی مناسب را پیدا کنند و براى بلوغ آمادگى کافى داشته باشند. به هر حال باید از دوران کودکى زمینه براى رشد ویژگی‌هاى فطرى دختر و پسر در خانواده فراهم آید و هر یک از این دو در مسیرى که آفرینش با تدبیرى حکیمانه پیش پاى آن ها نهاده است، سوق داده شوند. کودک موقعى فعل تربیتى درونى را پیدا مى‌کند که خود به طور فعال در آن نقش داشته باشد. اگر خواهان آن هستیم که کودکان مقررات، ارزش‌ها، خصایل و فضایل اخلاقى را درونى کنند باید لوازم و شرایط تربیت را به گونه‌اى فراهم کنیم که کودک، خود، راغب و مایل به آن شود.