هر کودک، هنگام اضطراب علائم خاصی را از خود نشان میدهد؛ اما علائم عمومی از این قرارند: تغییر در میزان فعالیت، عرقکردن، سستشدن پاها، درد معده، سردرد یا نشانههای رفتاری مانند گریهکردن، جویدن ناخن، کندن مو یا کوبیدن سر به جایی. فارغ از موقعیتی که این وضعیت را برای کودکتان ایجاد کرده است، شما میتوانید از راهبردهایی برای جلوگیری از بروز اضطراب یا برای کاهش آن استفاده کنید.
امروزه به علت گستردگی رسانه ها و آموزش هایی که از طریق آن ها به خانواده ها داده می شود، سطح آگاهی و اطلاعات خانواده ها از مسائل تربیتی و عوامل پرورش دهنده شخصیت کودکان بسیار افزایش پیدا کرده است.
نوجوانان دبیرستانی که فقط چند سال با رای دادن فاصله دارند میتوانند با جزئیات واقعی انتخابات درگیر باشند هم با شناختن نامزدهای انتخاباتی و هم تفاوتهای آن ها. کودکان ممکن است در این سن و سال نظرهای متفاوتی با والدین داشته باشند یا دیدگاه یکسانی با دلایل متفاوت داشته باشند.
چاقی حتی در دوران کودکی، عوارض متعدد فیزیکی و روانی برای کودک دارد. در کودکان چاق مشکلات تنفسی، دردهای مفصلی، بالا بودن چربی و کلسترول خون بیشتر دیده میشود. از نظر روانی نیز کودکان چاق بیش از حد نگران چاقی خود هستند و تصور از اندام در این کودکان نامناسب و همراه با احساس خجالت و نگرانی از آینده است.
خواندن، نوشتن و حساب کردن جزو آموزشهای دوره پیش دبستانی نیست و برای این دوره راهنمای فعالیتهای آموزشی و پرورشی را داریم که بسیار مترقی است. محور فعالیتها در این دوره بازی و توانایی تحلیل و پردازش است.
یکی از آداب همبستری، گفتن «بسم الله» است. بهتر است قبل از هر نزدیکی با همسرحتما این ادب رعایت شود. با وضو باشید تا فرزند دل مرده، بی حال، تنبل و بی سخاوت نباشد.
گفتوگویی با مهندس حمیدرضا ساکت؛ قائم مقام اداره کل آموزش و مشارکتهای اجتماعی شهرداری تهران در رابطه با فعالیتهای شهرداری در حوزه کودک انجام شده است که به آن میپردازیم.
انجمن ادبی کودک و نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خوزستان فعالیت خود را با برگزاری اولین جلسه در اهواز آغاز کرد.
همه به ویژه فرزندان نوجوان و جوان ما در معرض آسیبهای اجتماعی هستند که ریشه همه آن ها اعتیاد است و اگر والدین برای مقابله با آن تدبیر نکنند باید هزینههای سنگینی را متحمل شوند.
دوقلوها و سهقلوها مجبورند وقت و توجه والدینشان را برای بیشترِ زندگیشان تقسیم کنند. فرصت هایی برای تکتک آن ها ترتیب دهید. یک علاقۀ مشترک جداگانه با هر یک از آن ها پیدا کنید و آن را باهم دنبال کنید؛ همان گونه که شخصیتها و تمایلات فرزندانتان رشد مییابد، علاقهای را شناسایی کنید که میتوانید با هرکدام دنبال کنید.