بوسیدن و در آغوش گرفتن کودک تاثیرات فراوانی برای کودک دارد، این کار نه تنها باعث بهبود سلامت فیزیکی کودک میشود، بلکه روی سلامت روانی او نیز تاثیر میگذارد.
اگر کودکی یکی از والدین خود را از دست بدهد، کیفیت حمایت و پرستاری والد دیگر در حفظ سلامت روان او نقش بسزایی دارد. پس از فوت یکی از والدین، این نکته حائز اهمیت است که والد بازمانده برای کمک به کودک بتواند هیجانات خود را مدیریت کند.
شیوا دولت آبادی، رئیس انجمن روانشناسی ایران گفت: با بررسی علل کودک آزاری میتوان گفت در درجه اول پدر و مادرهایی که از سلامت روان برخوردار نیستند خشنترین شکل کودک آزاری را بروز میدهند بطورمثال پدر و مادرهای معتاد، کنترل رفتار درستی ندارند.
والدین اولین کسانی هستند که شخصیت فرزندان را شکل می دهند. محیط خوب باعث رشد افکار فرزندان می شود و محیط بد نیز می تواند عمیق ترین تباهی ها را در فرزندان شکل دهد. در چنین حالتی در صورتی که والدین دچار آلودگی (به خصوص مواد مخدر) باشند، فرزندان آن ها نیز از هر لحاظ آسیب پذیر می شوند.
جدایی و طلاق والدین کودکان را هول زده می کند زیرا آنها را مجبور می سازد با جداییهای مواجه شوند که نمی بایستی تا سنین بالاتر یعنی نوجوانی یا جوانی با آن روبرو شوند و بدین ترتیب باعث خروج زود رس آنها از عالم کودکی می شود. جدایی های دیگری که می توانند همین اثر را داشته باشند عبارت اند از : نقل مکان به خانه ای جدید، دوستان جدید و مدرسه جدید.
تهمینه ناجی دبیر اجرایی پانزدهمین همایش ملی و دومین همایش بین المللی پرستاری کودکان، توجه به سلامت جسمانی و روانی کودک را از مهمترین دغدغه های حوزه بهداشت و درمان برشمرد و کادر پرستاری را به عنوان مهمترین عضو تیم مراقبتی ارتباط مستقیم و طولانی تری نسبت به سایر کادر درمان با کودکان دانست.
چه می شد اگر تمام کودکان در هر گوشه از دنیا با احساس اطمینان نسبت به دنیا و خود رشد می کردند و این قدرت را داشتند که با دیگر فرهنگ ها نیز همراهی کنند تا با راه های خارق العاده و صلح آمیز به دنیای اطراف کمک کنند؟
از دلایل احتمالی عدم اثربخشی آموزش بر مشکلات رفتاری کودکان را میتوان به کوتاهی مدتزمان سپری شده از آموزش نسبت داد.
مسئول کمیته روانشناسی هیئت پزشکی ورزشی استان گیلان با اشاره به اثرات ورزش بر رشد و بلوغ كودكان و نوجوانان، گفت:ورزش منظم یک راهبرد مهم در حفظ سلامتی كودكان و نوجوانان است.
وبا تاکید بر اینکه جامعه ما نقش تربیتی خود را رها کرده است گفت: متاسفانه خانواده ها، رسانه ها و نظام آموزشی نظیر مهدکودک ها، مدارس، دانشگاهها و سایر نهادهای آموزشی نقش خود را در حوزه آموزش و تربیت فراموش کرده اند و دقیقا نمی دانند در حوزه تربیت چه مسایلی باید مورد توجه و اولویت قرار بگیرد در نتیجه این عدم کارکرد به حوزه تربیت یک جامعه نابسامان را تشکیل داده است.