به گزارش کودک پرس ، شیوا دولت آبادی اظهار کرد: در واقع هیچ کس عزم نمی کند کودکش را کتک بزند، اما اگر معتاد باشد، اگر مواد مخدر به او نرسد، اگر نان نداشته باشند و کودک نق بزند این اتفاق می افتد.
وی ادامه داد: یکی از مهم ترین مسائلی که اخیرا در سطح جهانی در جمع بندی از آسیب هایی که کودک آزاری ایجاد می کند، این است که کودکی که مورد آزار قرار می گیرد به نوعی از بودن خود در جهان خجالت دارد و این حسی است که تمام عوارض دیگر را ایجاد می کند.
وی اضافه کرد: کودکی که پذیرفته نمی شود، به شکل های مختلف مورد آزار قرار می گیرد. کودک آزاری منجر به ایجاد حس خجالت زدگی در کودک می شود و این حس در او شکل می گیرد و می گوید که ‘ من کتک می خورم، توهین می شنوم، به من توجه نمی شود، حتی به من تجاوز هم می شود خب پس جای من در این جهان کجاست؟ کجا هست که به من می گویند خوش آمدی و بیا سهم خودت را ادا کن، یاد بگیر، رشد کن، آدم بشو، مسئولیت پذیر و سعادتمند شو’ و این شرمندگی تنها در کلام نیست بلکه عملا اعتماد به نفس کودک و حس امنیت او را از بین می برد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی خاطرنشان کرد: گروه های زیادی از والدین هستند که خودشان می توانند عامل کودک آزاری باشند گرچه این عمل ناخواسته ار آنان سر می زند.
دولت آبادی افزود: بخشی از ریشه کودک آزاری ها به رفاه خانواده، حمایت خانواده، پوشش بهداشت و روان خانواده بازمی گردد. بنابراین خانواده ها باید توانمند شوند چراکه صلاحیت فرزندپروری، مهم ترین موضوع در پیشگیری از کودک آزاری به شمار می رود.
وی ادامه داد: کودکی که در محیط ناسالم رشد کند، یک والد ناسالم خواهد بود. البته نظریه ای وجود دارد که بیان می کند در این شرایط ممکن است کودک به خلاف آن چه تجربه کرده است تبدیل شود یعنی بیش از حد حمایت کننده باشد با این این طرز تفکر که نمی خواهم کودکم همانند خودم آسیب ببیند که این خود اثرات مخرب دیگری را به وجود می آورد.
منبع: ایران آنلاین
ارسال دیدگاه