دیـد و بینش کودک نسبت به پدر و مادر در نحوۀ مـوضعگیری او، مـخصوصا در عبادات امر شده از سوی آن ها مؤثر است.
کودکانی که سال های اول زندگی خود را در مهد کودک سپری می کنند از سنین بزرگسالی اغلب افرادی وابسته به دیگران و دچار کمبود محبت شدید دیگران و دچار کمبود صحبت شدید و در بعضی موارد بیاعتماد نسبت به اطرافیان میشوند. هیچ چیز برای کودک جای آغوش و محبت و توجه والدینم را پر نمیکند بعضی والدین با بیحوصلگی و خشونت با کودک خود رفتار میکنند که این والدین ناخواسته کودکانی تربیت می کنند که یا ترسو و یا افرادی خشن و انتقام جو بار میآیند که هر دو دارای آیندهای نامطلوب هستند.
بچه از حدود یک سال و نیم می تواند در اتاق خودش بخوابد و این نه تنها باعث می شود پدر و مادر خلوت خودشان را داشته باشند بلکه باعث می شود که کودک احساس استقلال داشته باشد و در رشد او تاثیر خواهد داشت.
تأثیری که رسانه ها روی روان کودک شما می گذارند، یک تأثیر چند جانبه است که حالا حالاها از ذهن فرزند شما پاک نخواهد شد.
یکی از بهترین راه ها برای افزایش خلاقیت کودک این است که او بتواند برای حل یک مشکل یا روبه رو شدن با یک وضعیت خاص، ایده جدیدی را مطرح کند بتواند راه های متفاوتی را نام ببرد و بداند هر راه به کجا منتهی می شود و پیامد هر یک چیست.
مسئله جمعیت، مسئله مهمی است، این مسئله با بهداشت و سلامت مادران و فرزندان و نوزادان هیچ منافاتى ندارد. در عین حال مراقب باشیم اشتباهى را که قبلاً کردیم، ادامه ندهیم، دنبال نکنیم؛ مسئلهى کاهش جمعیت مسئلهى بسیار مهمى است.
احساس تنهایی نیز همانند کمرویی نوعی ناتوانی اجتماعی است و هر کدام از ما در یک موقعیت یا شرایط خاص ممکن است احساس کنیم که تنها هستیم. افرادی که دچار احساس « تنهایی» می شوند و این احساس با شدت و مداومت افکار و رفتار ایشان را فرا می گیرد، به تدریج از تمایلات اجتماعی و ارتباطات بین فردی شان کاسته می شود تا به حداقل می رسد، و از این نظر بعضی از ویژگی های افراد کمرو را پیدا می کنند.
تک فرزند به تنهايي نگرانی ها و تشويش های والدينش را بر دوش می کشد. از آنجايی که تک فرزند به تنهايی اين مسئوليت را بر عهده می گيرد، واکنشی که نشان می دهد آن است که يا به شدت از خود در برابر ديگران محافظت خواهد کرد يا برعکس، به طور سيستماتيک تمايل خواهد داشت مسئوليت اطرافيانش را بر عهده بگيرد.
پذیرفتن فرزند جدیدی در خانواده برای کودکان سنین ۱ تا ۳ سال و نیمه مشکل تر است زیرا هنوز خیلی به والدینشان وابسته هستند. حتی گاهی عکس العملهای شدیدی از خود نشان می دهند که دقت شما را می طلبد.
امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد.