لزوم انتخاب برنامه های مناسب در شبکه کودک

به گزارش کودک پرس، تکه زمین های نا کِشته ای در اختیار ماست. تکه زمین هایی که زمانی در آینده در کنار هم قرار می گیرند و ایران را خواهند ساخت. کودکان معصومی که مانند خمیر بازی دست نخورده ای هستند که با تاثیرپذیری از پدر و مادر، دوستان و اطرافیان، تلوزیون، رسانه ها و فضای مجازی، محیط و جامعه شکل می گیرند. بدون شک تلوزیون یکی از عوامل تاثیر گذاربر زمینه ذهنی و شخصیت کودکان و الگویی برای رفتار آنان است، علی الخصوص شبکه کودک.

علیرغم توصیه کارشناسان به دقت نظر در انتخاب برنامه ی مناسب از طرف والدین برای کودکان و لزوم تماشای حداقلی تلوزیون، در عمل کودکان بسیاری ساعات فراوانی از کودکی شان را در مقابل این جعبه ی جادو می گذرانند. بسیاری از والدین نمی دانند یا نمی توانند از سوء تاثیر رسانه ها بر کودکانشان جلوگیری کنند. مسئولان و کارشناسان شبکه ی کودک، این رسانه ی اثر گذار، باید به تاثیر وسیع رسانه ای که در دست دارند واقف باشند و با حساسیت بسیار ، حساسیتی بیش از والدین، برنامه های قابل پخش را انتخاب و در صورت کمبود تولید نمایند.

در همین راستا توجه به کارتونهای خارجی انتخابی برای پخش در شبکه کودک بسیار با اهمیت است. اگر نگاه سهل انگارانه ای داشته باشیم و کارتونها را ابزاری برای تهاجم فرهنگی و خوراندن تفکرات مد نظر غرب به کودکان معصوم ندانیم، بدون شک نمی توانیم از اثر سبک زندگی غربی ترویج شده در کارتون ها چشم بپوشیم. پایه و اساس سبک زندگی اسلامی تفاوت های بنیادی با سبک غربی دارد که در کارتونها مشاهده می شود. سبک ترویجی توسط کارتونهای خارجی به تدریج زمینه ذهنی کودکان را برای پذیرش بی چون و چرای فرهنگ ارائه شده وارداتی آماده می سازد. در همین زمینه از یک کارتون مقبول که بسیاری از مشکلات کارتونهای امروزی را ندارد مثالهایی خواهم آورد. کارتون بی خانمان.

پرین در این کارتون سه دوست دارد، یک سگ، یک مرد جوان و یک دختر همسن و سال. رابطه عمیق بین پرین و بارون چیزی فراتر از رابطه با یک حیوان خانگی در اسلام است. در فرهنگ ایرانی اسلامی ما بردن سگ به رختخواب، غذا خوردن و خوابیدنش در تختخواب نا مانوس است. کودکی که در رسانه به وفور این صحنه را ببیند ، و در جامعه نیز برایش عینیت خارجی پیدا کند، این رابطه را بدیهی و بدون مشکل می پندارد..

همچنین داشتن یک دوست صمیمی مرد برای یک دختر ، همانگونه که در فرهنگ غربی معمول است، در کارتونها به وفور دیده می شود. مردی صمیمی، دانا، همراه که دوستی ِ شیرینی را به بار می آورد. برای مثال پدربزرگ پرین از دوست پرین که آقاست به علت همراهی نوه اش پرین تشکر می کند. چقدر تفاوت است بین آموزه های اسلام با این فرهنگ؟ و زمانی که در بسیاری از کارتون ها انس بین دختران با دوستان پسرشان تکرار شود چه نتیجه ای خواهد داشت؟ کارتون هایی مثل بابالنگ دراز ، مِمُل ، زنان كوچك و تعداد بسیار زیاد دیگری از این دست هستند.

با دقت نظر بیشتر می توان به نکات بسیار دقیق و متعددی از تفاوت های موجود در کارتون ها توسط کارشناسان پرداخت که نشانگر ترویج فرهنگی مغایر با فرهنگ ایرانی اسلامی ایران عزیز است. و با تلاش دو چندان میتوان کارتون هایی تولید کرد که حداقل مروج فرهنگ غرب نباشند.

مریم غریب زاد
یک مادرِ دانشجوی دکترای فیزیک