فضای غربت‌زده و غفلت‌آلود سینمای کودک نتیجه نگاه مادی فیلمسازان و تهیه کنندگان است

حسن علیمردانی تهیه کننده سینما با انتقاد از کمبود کار فرهنگی در سینما عنوان کرد که: سینمای کودک نیز به عنوان یکی از زیرمجموعه‌های سینمای کشور بالطبع دچار «غربت» و «غفلت» شده است!

به گزارش کودک پرس ، تهیه کننده فیلم سینمایی «سلام بر فرشتگان» افزود: این بسیار ناراحت کننده است که امروزه انگیزه ها در سازندگان فیلم ها و مسئولان و مدیران سینمایی در پایین ترین حد ممکن خودنمایی می کند؛ اغلب مدیران و مسئولان پیروی ضرب المثل «سری که درد نمی کند دستمال نمی بندند» حرکت کرده و به همین علت اصلا خود را از گردونه سینما کنار کشیده اند تا بعداً در معرض نقد و اتهام و اعتراض نباشند!

وی سپس با تأکید بر اینکه هیچ نهاد و مسئولی از فیلم کودک حمایت نمی کند اظهار داشت: این اتفاق در حالی است که سینمای کودک و پرداختن به کودکان در سینما جزو ضروریات است و ما نباید کودکان مان را فراموش کنیم. کار کودک نباید سرسری گرفته شود و به صورت خامدستانه به سینمای کودک پرداخت شود. کار برای کودکان در سینما علاوه بر انگیزه و توانایی نیازمند آن است که بعد روانشناختی و جامعه شناختی هم در اثر وجود داشته باشد. این وظیفه مدیران و مسئولان سینمای کشور است که نیروهایی را تربیت کنند که زبان کودکان را بشناسند و در سینما با زبان آن ها حرف بزنند؛ ما نیاز به سینماگرانی داریم که با دنیای خلاقانه کودکان آشنا باشند و با پرهیز از کلیشه و تکرار و پرداختن به موضوعات نخ نما شده کاری جدید برای کودکان این مرز و بوم در سینما انجام دهند.

 

علیمردانی تأکید کرد: اغلب آثاری که امروزه به اسم فیلم کودک و سینمای کودک شاهد هستیم هیچ ارتباطی با کودکان ندارند و همین امر باعث شده تا کودکان از سینما گریزان شوند و ترجیح شان شبکه های اجتماعی و بازی های کامپیوتری خارجی و… باشد. ما نیازمند حضور و حمایت از فیلمسازانی هستیم که عشق به کودکان در وجودشان غلیان داشته باشد و با روح لطیف و پاکیزه کودکان بتوانند ارتباط برقرار کنند.

 

این سینماگر خطاب به مدیران سینمای کشور به خصوص متولیان سینمای کودک گفت: باید بدانید که «هر چه کنید به خود کنید گر همه نیک و بد کنید!»؛ این وظیفه شما است که با سینمای کودک وجه اشتراک داشته باشید و از این گونه مهم سینمایی حمایت کنید. شما نباید اجازه دهید سینمای کودک بیش از این مضمحل و درمانده باشد و مرتباً عقبگرد کند و یا در بهترین شرایط ممکن مرتباً در حال درجا زدن باشد. این برای کشور ما مایه سرافکندگی است. همه ما باید آگاه باشیم که صرف برگزاری یک جشنواره برای کودکان دردی از سینمای کودک در مان نمی کند و ما نیاز به اصلاح زیرساخت ها در سینمای کودک داریم.