به گزارش کودک پرس ، صحرایی گفت : برای موفقیت در اهداف جهانی نقش مدارس در ارتقاء سلامت،آموزش معلمین بسیار توصیه شده است . مطالعات نشان داده است که سالانه حدود 51 میلیون ساعت از وقت مدرسه به دلیل بیماری های دهان و دندان در کودکان از دست می رود .
امروزه آموزش بهداشت در همه جا صورت می گیرد، ولی مدارس، اجتماعات، محلهای کار، مراکز مراقبت های بهداشتی درمانی جهت آموزش اهمیت بیشتری دارند.
در بین اقشار مختلف یک جامعه، گروههای آسیب پذیر در اولویت بیشتری برای آموزش قرار دارند و در بین گروههای آسیب پذیر کودکان به خصوص در سنین دبستان به جهت دارا بودن مخلوط دندان های شیری و دائمی در اولویت آموزش بهداشت دهان ودندان قرار می گیرند .
پروانه صحرایی، کارشناس ارشد آموزش بهداشت، در خصوص اهمیت توجه به بهداشت دهان و دندان در مدارس با گفتن از اینکه مدارس مسلما مناسب ترین و کارامدترین مکان برای کار با کودک در هر جامعه است به خبرنگار برنا گفت: مدرسه نقش بسیار مهمی در ارتقاء سلامت در مراحل بحرانی دوران کودکی و نوجوانی ایفا می کند که می تواند شخصیت دانش آموز، نگرش، مهارت و نیز آگاهی آنان را بهبود بخشد. به منظور رفع نیازهای اجتماعی، آموزشی روانی و بهداشتی دانش آموزان، باید آموزش معلمان و تقویت مداوم آنان مدنظر قرار گیرد.
وی تاکید داشت: مطالعات اخیر نشان داده است که دانش آموزان در مقاطع بالاتر مشکلات بیشتری از نظر بهداشت جسمی و روانی دارند که احتمالا ناشی از توجه کم به آموزش بهداشت در برنامه های رسمی آنان است. بنابراین برنامه های آموزش بهداشتی که در سال‌های اولیه مدرسه شروع می شوند اثرات قابل توجه و مداومی در آگاهی، نگرش و رفتارهای بهداشتی دارند .از سوی دیگر برای موفقیت در اهداف جهانی نقش مدارس در ارتقاء سلامت،آموزش معلمین بسیار توصیه شده است . مطالعات نشان داده است که سالانه حدود 51 میلیون ساعت از وقت مدرسه به دلیل بیماری های دهان و دندان در کودکان از دست می رود.
این کارشناس ارشد آموزش بهداشت با گفتن ازاینکه دانش آموزان مقطع دبستان اغلب قادر به بیان کردن درد دندان خود نیستند، معلم ممکن است متوجه کودکی که دارای مشکل در عملکرد و یا کودکی که اثرات درد( خستگی، اضطراب، تحریک پذیری، افسردگی) را نشان می دهد نباشد ادامه داد: درد و عفونت ناشی از پوسیدگی دندان اگر درمان نشود می تواند منجر به مشکلاتی از قبیل مشکلات حین غذا خوردن، صحبت کردن، یادگیری شود. اگر کودک از درد ناشی از مشکل دندانی رنج می برد، ممکن است حضور کودک را در مدرسه، رفاه و آسایش روانی و اجتماعی او را زمانی که در مدرسه می باشد تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت باید جزء اساسی در آموزش معلمان باشد.
پروانه صحرایی با بیان اینکه مدرسه یک محیط ایده آل جهت ارتقاء بهداشت دهان و دندان است، زمانی از سن کودک را پوشش می دهد که در آن دوران کودکی به نوجوانی طی می شود گفت: کودکان در این دوره به خوبی پذیرای آموزش های ارائه شده هستند و عادتهایشان زودتر شکل می گیرد و تاثیر طولانی مدت دارد. علاوه بر این آموزش های ارائه شده می تواند در طول سال‌های مدرسه به طور منظم تقویت شوند. کودکان همچنین ممکن است با کسب مهارت‌های شخصی که آنها را قادر به تصمیم گیری سالم می کند به اتخاذ یک روش زندگی سالم و مقابله با شرایط استرس زا مانند خشونتها و درگیری ها بپردازند.
وی در پایان با گفتن اینکه مدرسه باید یک محیط حمایتی جهت ارتقاء بهداشت دهان و دندان فراهم کند بیان داشت: به عنوان مثال تهیه آب سالم و امکانات بهداشتی جهت عمل مسواک زدن در مدرسه ضروری است. اگر مدرسه چنین امکاناتی را نداشته باشد ارتقاء سلامت دهان ودندان می تواند سبب ایجاد این امکانات اولیه در مدرسه باشد. محیط فیزیکی امن در زمین بازی در واقع در تمام مدرسه می تواند به کاهش خطر صدمات دندانی در کودکان کمک کند. از همه مهمتر ممکن است مدرسه تنها مکانی باشد برای دسترسی به خدمات بهداشت دهان و دندان برای کودکانی که در معرض خطر بیماری های دهان و دندان هستند به ویژه در کشورهای درحال توسعه که با کمبود دندانپزشک مواجه هستند. معلمان مدرسه می توانند با ارائه آموزش های مناسب نقش مهمی را در فعالیت های بهداشت دهان و دندان ایفا کنند. مدارس می توانند یک شبکه و کانال ارتباطی در جامعه محلی باشند، فعالیت های ارتقاء سلامت را می توان توسط کارکنان مدرسه در خانه و در سراسر جامعه گسترش داد. به همین ترتیب، از طریق دانش آموزان، پیام های ارتقاء سلامت را می توان به دیگر اعضای خانواده منتقل کرد. مدارس می توانند نقش هدایت و راهنمایی در حمایت و تبلیغ بهداشت عمومی به ویژه بهداشت دهان ودندان داشته باشند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه