چگونه با نوجوان یاغی برخورد کنیم

به گزارش کودک پرس ، مشکل نوجوان خود را تشخیص دهید. سرکش بودن طیفی از علل مختلف دارد، از مشکلات رفتاری (استفاده از مواد مخدر، تجاوز جنسی، یا اعمال مجرمانه) تا مشکلات روانی (عزت نفس و خویشتن داری). یافتن علت آن اولین گام در برخورد با سرکشی نوجوان است. قبل از تحقیق و جست جو، با نوجوان خود دوست باشید و با او به صورت باز صحبت کنید. اگر وی اماده ی حرف زدن است، این شما هستید که باید قطعات پازل را از بین حرف هایش کنار هم قرار دهید.

به دنبال شواهدی از مشکلات رفتاری باشید. این امر عبارت است از افت نمرات مدرسه، عدم علاقه به سرگرمی هایی که قبلا از آن لذت می برد و فعالیت های مشکوک.اگر چه این ها فقط نشانه ای از یک علت بزرگ تر هستند، اما به شما در کنار هم قرار دادن قطعات پازل و کمک به فرزندتان کمک می کند. از هر فرصتی برای ارزیابی اطلاعات و بررسی وضعیت فرزند خود و سازماندهی آنها در ذهنتان استفاده کنید.

 

با دوروبری های خود ارتباط بگیرید. همسایگان و پدر و مادر دوستان فرزندتان نقطه ی خوبی برای شروع هستند. این افراد علاوه بر داشتن اطلاعات با ارزش، ممکن است در وضعیت مشابهی باشند و بتوانند به شما توصیه هایی بکنند. بیش از حد وارد رازهای آنها نشوید یا راز فرزندتان را برای آنها افشا نکنید. این کار حریم خصوصی فرزند شما را نقض می کند و مسیر بهبودی را پیچیده تر می کند.

پیشرفت نوجوان خود را پیگیری کنید. همه ی بچه ها نمرات یکسانی نمی گیرند و همه در یک سن خاص با مسائل جنسی یا جنس مخالف آشنا نمی شوند. اما دانستن محل فعلی فرزندتان به شما در پیش بینی آینده کمک می کند. برخی از مشکلات لزوما نشانه ی سرکشی نیستند. شما باید اقتضای سنی و رشد فرزندتان و مشکلات بروز یافته در هر دوره را بشناسید.

 

نوجوان عادی را بشناسید. گاهی اوقات آنچه در نظر شما مشکل است، تنها مرحله ای از رشد است. برای مثال اغلب نوجوانان به مد اهمیت می دهند. در این راستا ممکن است لباس پوشیدن وی برای شما عجیب باشد و شما آن را شورش فرض کنید. سعی کنید انتقادات خود را برای مسائل بزرگ تر و مهم تر نگه دارید. تغییر در ظاهر همیشه پرچم قرمز نیست، مگر اینکه متوجه خودآزاری وی یا افزایش یا کاهش وزن ناگهانی او شوید. در این صورت باید سریعا به دنبال علت مشکل باشید. نوسانات خلقی در این دوره طبیعی است. اما پرچم های قرمز شامل فرار از مدرسه، درگیر شدن با افراد و خشونت در خانه در هر سطحی می شود که فراتر از شورش های عادی در این دوره است.

هر چند نوسانات خلقی در این دوره کمی طبیعی است، و نوجوان لحظه ای شاد و لحظه ای خشمگین است، اما به عنوان والد باید در صورت مشاهده ی غم دائمی، مشکل در خواب و اضطراب به مسئله رسیدگی کنید. این امر می تواند نشانه ی شروع افسردگی باشد.

 

در کنار نوجوان خود باشید. ارتباط سازنده ای با او داشته باشید. آنها به محبت و توجه شما نیاز دارند. هر چقدر هم که فرزندتان به نظر مستقل و قوی بیاید، وی هنوز هم به محبت و توجه مثبت نیاز دارد. به فعالیت هایی که وی علاقه دارد، توجه نشان دهید و آنها را دنبال کنید. مشوق اهدافش باشید و وی را حمایت کنید. اگر در مسابقه ای شرکت کرده است، حتما برای تماشا بروید تا بداند در زندگی شما اهمیت دارد.

در صورت لزوم به دنبال کمک حرفه ای باشید. شاید فرزندتان با حرف زدن با شما مشکل داشته باشد در این صورت حرف زدن با مشاور جایگزین خوبی است. اول با اعضای نزدیک خانواده صحبت کنید و نظر آنها را بپرسید. اگر همه موافق هستند، اول با فرزندتان در این رابطه صحبت کنید. در صورتی که وی مخالفت کرد، با او درباره ی مزایای این کار صحبت کنید و به او اطمینان دهید قرار نیست انگی به وی زده شود و در واقع کسی از این مشاوره خبردار نخواهد شد. درمانگری را انتخاب کنید که در مسائل نوجوانان متخصص است.

 

برای نوجوانان خود مرز تعیین کنید. ارتباط وی با دیگران منعی ندارد، اما وی باید زمان برگشت به خانه را بداند. مرز قرار دادن در رفت و آمدها و رفتارهای مجاز به وی می فهماند که نوع رفتارش برای شما مهم است. معقول باشید و به رفتارهای خوب پاداش دهید. اگر می دانید که وی با کدام گروه از دوستانش دور هم جمع شده اند و با او تماس هم گرفته اید، آرام باشید. وی به شما راه حلی برای اعتماد کردن داده است، شما هم قدر آن را بدانید. دلیل هر قانون را برای وی توضیح دهید. در این صورت وی می فهمد که این قانون برای ناراحت کردن وی نیست، بلکه تنها راهی برای تامین امنیت و نظم بخشیدن به امور خانه است.

عواقب رفتارش را مشخص کنید. بعد از تعیین مرز، مجازات های برآمده از نقض قانون را برای وی توضیح دهید و به حرف خود پایبند باشید. اگر قرار است در پی فرار از مدرسه، یک هفته از لپ تاپ استفاده نکند به این مجازات پایبند باشید و مدت آن را کمتر نکنید.

 

به آنها در خانه مسئولیت بدهید. این کار به وی می فهماند که در خانه نقش دارد و عضوی از آن است که باید به قوانین آن هم پایبند باشد.

خود را کنترل کنید. اگر والدی باشید که دائما در حال ایراد گرفتن و نق زدن بر سر هر مسئله ای از ریز تا درشت است، شک نکنید که به زودی اقتدار خود را از دست خواهید داد. با خود فکر کنید، اگر دائما در حال فریاد کشیدن هستید، این امر نشانه ی آن است که اقتدار خود را از دست داده اید. والدی موفق است که در کمال آرامش و با استفاده از صحبت کردن و قانون فرزند خود را در صلح و صفا کنترل کند. مسائل فرزند خود را دسته بندی کنید. مواردی که می دانید در طول زمان حل خواهند شد و مشکل حادی نیستند را مشخص کنید. بر سر این مسائل به او غر نزنید. تنها بر سر مسائلی با فرزندتان صحبت کنید که اهمیت زیادی دارند یا عاقبت نگران کننده ای برای وی به وجود می آورد. اگر در کنترل خشم خود دچار مشکل هستید یا عادت به غر زدن دارید، حتما با یک مشاور صحبت کنید.

 

 

 

منبع: دانا