به گزارش کودک پرس ، در عرف عزاداری دهه اول محرم، شب پنجم را شب عبدالله بن‌حسن(علیه‌السلام) نامیده‌اند. فرزند امام مجتبی(علیه‌السلام) که براساس نقل های تاریخی و از جمله «ارشاد» شیخ مفید، در زمان حادثه کربلا هنوز به سن بلوغ نرسیده بود و سرانجام در راه حراست از امام زمانش، در آغوش عمویش جان داد تا «شهید نوجوان» عاشورا لقب بگیرد.
از همین باب شب گذشته هیئت میثاق با شهدای دانشگاه امام صادق(علیه‌السلام)، کاملا رنگ و بوی نوجوانانه گرفته بود. اگرچه در کنار این هیئت، هرشب هیئت نوجوانان بطور اختصاصی و با سخنرانی، اجرای تئاتر و نوحه خوانی برقرار است، اما دیشب نوجوانان، محور و میاندار این هیئت باشکوه بودند.
حاج میثم مطیعی در ابتدای سینه‌زنی از نوجوانان دعوت کرد که خود را به جلوی مجلس و مقابل منبر برسانند. در این میان همراهی خدام هیئت و عموم عزاداران برای تسهیل جلو رفتن نوجوانان مثال‌زدنی بود، مهم‌تر آنکه شوق‌وحال بچه‌ها هم دیدنی بود، آنها که معمولا جایی در جلوی منابر و کانون هیئات ندارند دیشب با عزت و احترام «میاندار» روضه شهید نوجوان کربلا شدند اما این همه ماجرا نبود؛ شعر بسیار قابل فهم و متناسب با سن و سال و اقتضائات نوجوانان سروده شده بود و در هر بند، بچه‌ها دو بار مستقلا باید جواب می‌دادند و آنها هم تلاش کردند که خیلی خوب از پس این نقش‌شان بر بیایند. طنین صدای دلنشین بچه‌های پاک و معصوم در جای جای مسجد و خیابان‌های اطراف آن، واقعا شب شهید نوجوان کربلا را، نوجوانانه کرده بود و مجلسِ روضه مجسم عبدالله بن حسن(علیه‌السلام) برقرار شده بود؛ خصوصا آنجا که یکصدا در پایان هر بند فریاد می زدند: « شبا شهادت‌نامه‌مون زیر سره».
«ما نوجوونا، وارث نون حلالیم
برکت گریه بر حسین، هنوز زلالیم
قبل تولد روضه‌ها رو دوره کردیم
فکر نکنید توو عاشقی، کم‌سن‌وسالیم
تو گوش ما هنوز صدای مادره
شبا شهادت‌نامه‌مون زیر سره»
برقراری نظم و سکوت مجلس عزاداری کار دشواری است و در تمرکز و نوحه خوانی مداح اثر مستقیم دارد و طبیعی است در مراسمی که محوریت به بچه‌ها سپرده می‌شود این مسئله چقدر دشوارتر و پرریسک می‌شود، آنهم در مجلسی بزرگ و چندده هزار نفره. اما حال و هوای خوب مراسم دیشب ارزش این دل به دریا زدن را داشت.
منبع: مهر
ارسال دیدگاه