«وقتی ما نیستیم»؛ نمایش آمال و آرزوهای بچه‌ها در محیط مدرسه

به گزارش کودک پرس ،داود زارع، کارگردان نمایش «وقتی ما نیستیم»، از اجرای این اثر در بخش تئاتر با اجرای کودکان و نوجوانان زیر 18 سال خب داد و گفت: در ابتدای امر، قصد ما اجرای این اثر برای شرکت در جشنواره نبود و این اثر یک کار هنرجویی است که برای اجرای عموم مد نظر قرار گرفته بود؛ اما طراحی بخش تئاتر با اجرای کودکان و نوجوان زیر 18 سال در فراخوان جشنواره امسال با روند کار ما هم‌زمان شد و ما نیز این هم‌زمانی را به فال نیک گرفتیم، زیرا معتقدیم که حضور در جشنواره فرصت مناسبی برای محک خوردن کار است.

او درباره داستان این اثر، بیان کرد: این اثر مربوط به آخرین روزی است که دانش آموزان یک مدرسه دخترانه، پیش از همه‌گیری کرونا و مشکلات پس از آن، به مدرسه رفته‌اند. در واقع ما سعی کردیم که یک روز عادی پیش از بروز فاجعه کرونا و مسائلی که در برداشت را درون فضای یک مدرسه دخترانه و در بین نوجوانان نشان دهیم. در این اثر شخصیت‌های متعدد نظیر دانش آموزان، ناظم، سرایدار و … توسط یکی از شخصیت‌های حاضر در نمایش روایت می‌شوند، البته در این نمایش، به زندگی این شخصیت‌ها نیز پرداخته می‌شود اما اصل و محتوای این کار تلاش می‌کند که آمال، آرزوها، خوشحالی‌ها و ناراحتی‌های بچه‌ها در محیط مدرسه را به تصویر بکشد.

زارع، سوژه و موضوع این نمایش را برگرفته از دغدغه‌های نوجوانان خواند و گفت: به شخصه هنگام کار، عادت ندارم که یک نمایشنامه مشخص را به نوجوانان که بازیگران من هستند دیکته کنم. از آنجایی که بخشی از کارم نیز مربوط به آموزش بازیگری به نوجوانان است، سعی می‌کنم که در کلاس‌ها از دغدغه‌های آنان مطلع شوم و بدانم که اساساً چه مواردی در ذهن نوجوانان وجود دارد و با آن کلنجار می‌روند.

او ادامه داد: در واقع سعی بر این است که بتوانم از اتفاقات درون کلاس‌ها و ذهن کودکان و نوجوانان ایده بگیرم و همان مباحث را نیز به شکل دراماتیک ارائه دهم. با توجه به اینکه عمده داستان‌ها و دغدغه‌ها مربوط به نوجوانان است و خود آنان نیز نقش‌ها را بر عهده دارند، عمدتاً تأثیرگذاری بیشتری در کار نیز به وجود می‌آید زیرا بازیگران بهتر می‌توانند جوهره نقش را درک کنند و آن را به مخاطب انتقال دهند.

این کارگردان افزود: همان‌طور که می‌دانید در روند بیماری کرونا تعداد زیادی از افراد جان خود را از دست دادند و خانواده‌های بسیاری عزادار شدند. نکته دیگر فشار اقتصاد و روانی بود که بر جامعه و خانواده‌ها تحمیل شد. نکته اصلی در این نمایش، تأکید بر داشته‌ها و قدر دانستن آن‌هاست. در واقع ما سعی کردیم که به کودکان و نوجوانان بگوییم که باید در هر شرایطی قدر داشته‌هایمان را بدانیم، زیرا هرگز شرایط فردا مشخص نیست. پیام دیگر نیز این است که باید در هنگام مشکلات با آن رو به رو شویم و فرار راه درستی نیست. همه ما می‌دانیم که در زندگی نوجوانان نیز گره‌ها و مشکلاتی وجود دارد که شاید در دنیای بزرگسالان پیش پا افتاده باشد اما این مباحث در دوران نوجوانی بسیار مهم و حتی گاهی چالش برانگیز هستند. با این نگاه نیز می‌توان گفت که مدرسه بزرگترین جامعه‌ای است که دغدغه این قشر در آن به نمایش گذاشته می‌شود به همین خاطر نیز در این اثر بر روی فضای مدرسه تمرکز کردیم تا بتوانیم داستان‌ها و مسائلی را که در این فضا بین دانش آموزان و حتی بزرگسالان وجود دارد را به تصویر بکشیم.

زارع، تماشای چنین آثاری را دارای ابعاد مثبتی در بین بزرگسالان و والدین دانست و گفت: زمانی که این اثر را در آموزشگاه و برای برخی والدین بازیگران اجرا کردیم، بازخورد بسیار خوبی داشتیم زیرا بزرگسالان نیز زمانی نوجوان بوده‌اند، بنابراین بازگشت به دغدغه‌های آن دوران، می‌تواند کمک شایانی به درک نوجوانان و فضای ذهنی آنان کند.

او برگزاری جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان را یک اتفاق مثبت خواند و گفت: این جشنواره باعث رشد کیفی و بهتر شدن نمایش‌های کودک و نوجوان، در تمامی کشور شده است، زیرا به واسطه این رویداد افکار و تولیدات هنرمندان در فضای کار کودک و نوجوان، انسجام پیدا کرده و نمایش داده می‌شود. بدیهی است که نمایش آثار و به نقد کشیدن آنان، باعث رشد این عرصه می‌شود. از سوی دیگر این رویداد باعث رشد مخاطبان نیز شده است و توانسته سطح افکار و سلیقه‌های مختلف را نیز به لحاظ کمی و کیفی پوشش دهد.

این کارگردان تصریح کرد: روشن است که تماشای یک اثر خوب، منجر به رشد نگاه مخاطب می‌شود زیرا تئاتر در راستای شفاف کردن روح افراد و رشد ذهنی و فرهنگی جامعه گام برمی‌دارد. با توجه به اینکه مخاطبان این جشنواره، کودکان و نوجوانان هستند، این رویداد می‌تواند در آینده آنان بسیار تأثیرگذار باشد و باعث شود که این افراد در آینده نسل خلاق‌تری شوند و بتوانند گفت‌وگوی بهتری با یکدیگر داشته باشند. در نهایت نیز تمامی این روند، منجر به رشد فرهنگ کشور و ترقی آن خواهد شد.

زارع ضمن تشکر از دبیر جشنواره و دست اندراکاران این رویداد، گفت: طراحی سه بخش اجرای تئاتر کودکان و نوجوانان زیر 18 سال، نقالی کودکان و بخش فراگیر که شامل هنرمندان کم توان جسمی است، جای تشکر و تقدیر دارد زیرا تا امروز این سه گروه در بسیاری از رویدادهای ما دیده نشده بودند اما در این دوره و به لطف مسئولان، این گروه‌ها نیز می‌توانند در تئاتر کشور حضور پیدا کنند و استعدادهای خود را نشان دهند.

او تأکید کرد: اجرای نقالی از جمله بخش‌های بسیار خوب است زیرا نمایش ایرانی یکی از بخش‌های مهم تئاتر ماست بنابراین آشنایی بچه‌ها با نقالی، تعزیه و تئاترهای سنتی یکی از مباحثی است که باید در کودکی بر آن تأکید داشته باشیم. البته امیدوارم که این بخش‌ها در سال‌های بعد نیز تداوم پیدا کند تا کودکان و نوجوانانی که در آموزشگاه‌ها و مراکز فرهنگی و هنری فعالیت دارند، بتوانند به عنوان دست اندرکاران تئاتر وارد عرصه شوند و خود را نشان دهند.

دیگر عوامل نمایش «وقتی ما نیستیم» عبارتند از: نویسنده: نرگس اصغری؛ طراح و کارگردان: داود زارع؛ مشاور پروژه: دکتر حسن دولت آبادی؛ طراح لباس: شیما محترمی؛ طراح پوستر و بروشور: شیدا نوری؛ دستیار کارگردان: زهرا بخشنده و مصطفی ایزدی؛ منشی صحنه: فاطمه سادات حسینی؛ مدیر صحنه: مینا محترمی؛ انتخاب موسیقی: داود زارع؛ ساخت فیلم: بهزاد زهرایی؛ مجری طرح: آموزشگاه بازیگری توانش؛ بازیگران (به ترتیب حروف الفبا): رومینا ابراهیم‌زاده، سارینا ابراهیم‌زاده، ثنا استیری، رومینا باقی‌فر، بهاره توکلی، ریحانه زارع، شایان شیخ موگویی، باران صفدری، متین عبدالی، مائده غلامی، آنیتا قاسمی، پرنیان ماندنی، مرسا مشقتی و نیما نظری.
بیست و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان، از اول تا ششم تیرماه سال ۱۴۰۱ با شعار «تئاتر، پرواز پروانه‌های خیال» در شهر تاریخی همدان برگزار می‌شود.