به گزارش کودک پرس ،
پروژه‌ی جمع‌آوری کودکان کار و خیابان هفته‌ی گذشته کلید خورد و در روزهای گذشته تعداد زیادی از این کودکان، که اغلب افغانستانی هستند، به مراکز نگهداری یاسر، بعثت، شهدا و دو مرکز قرنطینه فرستاده شده‌اند. در روزهای گذشته بسیاری از خانواده‌ها و مددکاران سازمان‌های غیردولتیِ حوزه‌ی کودکان در این مراکز به دنبال نشانی از کودکان و مددجویانشان بوده‌اند. به گفته فاطمه قاسم‌زاده، روانشناس و رئیس هیأت‌مدیره‌ی «شبکه‌ی یاری کودکان کار و خیابان» تا امروز از سرنوشت چند کودک خبری در دست نیست.
قاسم‌زاده می‌گوید: «این کودکان، تهران را خوب می‌شناسند، احتمال این که خود را پنهان کرده باشند وجود دارد، اما این که بعد از یکی دو روز نزد خانواده بازنگشته‌اند موجب نگرانی است.»
به گفته‌ی احمد خاکی، معاون امور اجتماعی بهزیستی استان تهران، ۱۱ دستگاه از جمله فرمانداری تهران و نیروی انتظامی و شهرداری در طرح جمع‌آوری کودکان کار و خیابان همکاری دارند و پنج مرکز در تهران برای نگهداری و قرنطینه‌ی این کودکان در نظر گرفته شده و ساماندهی این کودکان نیز در مراکز بهزیستی صورت می‌گیرد.
این اولین بار نیست که کودکان کار و خیابان جمع‌آوری می‌شوند. فاطمه قاسم‌زاده می‌گوید در ۳۵ سال گذشته شاید این سی‌امین بار باشد که چنین طرحی اجرا می‌شود. «از پیش از تشکیل شورای ساماندهی کودکان کار و خیابان و پس از آن هم که این طرح اجرا شد این مشکل حل نشده است. الان هم که می‌بینیم بچه‌ها در خیابان کم شده‌اند به این دلیل است که با اجرای این طرح بسیاری از خانواده‌ها برای مدتی کودکان را برای کار به خیابان نمی‌فرستند. از طرفی با نزدیک شدن به مهر ماه بسیاری از این کودکان به مدرسه خواهند رفت و کمتر در خیابان کار خواهند کرد.»
بر اساس گزارش‌هایی که تا امروز مراکز مختلف حامی کودکان به شبکه‌ی یاری اعلام کرده‌اند ۲۰۵ کودک کار و خیابان دستگیر و به مراکز قرنطینه فرستاده شده‌اند. در این میان مددکاران شبکه‌ی یاری کودکان هنوز موفق نشده‌اند سه کودک گمشده را پیدا کنند.
قاسم‌زاده می‌گوید با توجه به تجربه‌ی طرح‌های پیشین، اکنون برای فعالان حوزه‌ی کودکان این سؤال پیش آمده که چرا دوباره بودجه‌ای صرف طرحی می‌شود که اطمینانی به نتیجه‌بخش بودن آن نیست. قاسم‌زاده می‌گوید: «از طرفی می‌بینیم این کودکان به‌وسیله‌ی خانواده‌هایشان از مرز می‌گذرند و وارد کشور می‌شوند و این امکان آمدن هنوز وجود دارد و از طرفی جمع‌آوری و رد مرز می‌شوند. می‌گویند این کودکان در قرارگاه نگهداری می‌شوند. گویا کوچکترها در مراکز یاسر و بعثت نگهداری می‌شوند و بزرگترها را به اردوگاه عسگرآباد ورامین می‌فرستند تا رد مرز کنند. علی‌رغم این که این کودکان در خیابان کار می‌کنند، بسیاری از آنان به‌ویژه کودکان کوچکتر به خانواده وابسته هستند و با این اتفاقات مضطرب می‌شوند. آنها در کشور خودشان و جامعه پناهی ندارند و نیازمند حمایت هستند.»
اعضای شبکه‌ی یاری در سال‌های گذشته از اردوگاه یاسر بازدید کرده‌اند. مرکزی بدون اسباب‌بازی و تلویزیون و آموزش مناسب برای کودکان. قاسم‌زاده می‌گوید نگهداری کودکان با رده‌‌ی سنی متفاوت در این مراکز مشکلاتی را برای آنان به‌وجود خواهد آورد. کودکان بعد از قرنطینه به مراکز بهریستی تحویل می‌شوند تا آنجا یا بعد از تعهد به خانواده بازگردانده شوند و یا بر اساس طرح اگر سه بار در خیابان دستگیر شده باشند حضانتشان از خانواده گرفته شود و در بهزیستی بمانند. قاسم‌زاده ادامه می‌دهد: «واقعاً جای سؤال است در موارد بسیاری که کودکان در خانواده مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، باز هم قاضی کودک را به خانواده می‌دهد در حالی که از طرف همان خانواده آزار دیده، اما اکنون قرار است حضانت کودک از خانواده‌گرفته شود. بچه‌هایی که کار می‌کنند جرمی مرتکب نشده‌اند. این خانواده‌ها اغلب مجبور می‌شوند کودکانشان را برای کار به خیابان بفرستند.»
شورای اجتماعی کشور که متشکل از نهادها و ارگان‌های رسمی کشور است در برنامه‌ریزی این طرح، مشورتی از نهادهای غیردولتی حامی کودکان نگرفته است. قاسم‌زاده می‌گوید این طرح را «ضربتی» می‌خوانند در حالی که با آسیب‌های اجتماعی نمی‌توان ضربتی برخورد کرد. نمی‌توان با آسیب‌ها برخورد انتظامی داشت.
منبع: تاق خبر 24
ارسال دیدگاه