به گزارش کودک پرس ، شهرک گلشهر این شهر در مسر جاده بند ارومیه و در کنار خانه‌های ویلایی و چندین میلیاردی واقع شده است، هر کسی از دور به چشم انداز این آپارتمان‌ها نگاه می‌کند آنان را افرادی پولدار در نظر می‌گیرد که در بهترین نقطه این شهر زندگی می‌کنند.
حکایت شهرک گلشهر ارومیه به ضرب‌المثل آواز دهل شنیدن از دور خوش است می‌ماند، اما وقتی پا به درون خیابان‌های خاکی و خراب و ساختمان‌هایی که از دور زیبا دیده می‌شدند گذاشته می‌شود، تازه مشکلات این واحدها نمایان می‌شود.
بعضاً پنجره این ساختمان‌ها به جای شیشه با بنر پوشیده شده‌اند و مردمان بسیاری از این واحدها در بدترین شرایط ممکن زندگی می‌کنند و از روی ناچاری تن به وعده‌های دروغین مسئولان داده‌اند و چاره‌ای جز سکوت و تحمل این شرایط ندارند.
شاید تلخ‌ترین قصه این ساختمان‌ها این است که ایلیا 5 ساله و هم بازی‌هایش برای انجام بازی‌های کودکانه و سپری کردن لحظاتی خوش در کنار هم باید از همسایه‌ها ناسزا بشنوند و با سرافکندگی و سکوت دقایقی کوتاه به بازی خود را ادامه دهند.
ایلیا، احسان، میلاد و چندین و چند بچه دیگر که آرزوی آن‌ها فقط داشتن یک فضای سبز کوچک و یک زمین بازی است تا در آنجا بتوانند به راحتی فریاد بزنند، بدوند و در رؤیایی اینکه مسی آرژانتینی هستند فوتبال بازی کنند.
این‌ها تنها خواسته کودکان فراموش شده شهرک گلشهر ارومیه از مسئولان آذربایجان غربی و مدیران این شهر است که به اندازه یک زمین بازی و فضای سبز کوچک به آن‌ها توجه کنند.
منبع: تسنیم
ارسال دیدگاه